به گزارش مشرق، آیت الله قرهی در درس نکته های قرآنی گفت: حضرت حقّ در این آیات شریفه می ­فرمایند: «وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ نافِلَةً وَ كُلاًّ جَعَلْنا صالِحين‏ وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَإِقامَ الصَّلاةِ وَ إيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدين‏»[12].
 
در این آیات دلیل این­ که این­ها توانستند اهل امامت شوند، «وَکانوا لَنا عابِدین» بیان شده؛ یعنی این­ها بندگان حقیقی خدا هستند.
 
آنچه برای پیامبر عظیم­ الشّأن(ص) مهم است و ایشان شرافت خود را در آن می­ دانند، عبد خدا بودن است. هیچ موقع رسالت برای پیامبر(ص) مهم نبوده، البته نه به این معنا که رسالت مهم نباشد، بلکه آن­قدر که بندگی برای حضرت ارزش دارد، رسالت ارزش ندارد. در قرآن کریم و مجید الهی نیز این مورد تبیین شده است. در نماز، هم­ به خود پیامبر(ص) و هم به ما امر شده است که بعد از شهادت به وحدانیّت پروردگار عالم، بگوییم: «وَ اَشهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ وَ رَسولُه».
 
«وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا» آن­ها را پیشوای مردم ساختیم تا خلق را هدایت کنند. یکی از خصایص­ امامان الهی این است که همیشه مردم را به خدا - نه به خودشان - دعوت می­ کنند.
 
لذا اگر کسی بنده باشد، به مقام یقین هم نزدیک می­ شود و حضرات معصومین(ع) بندگان حضرت حقّ هستند.