به گزارش مشرق، بعد از حملۀ داعش به عراق مهمترین محوری که عربستان، ترکیه و رسانه های بین المللی آن را دنبال می کردند، القاء این توهم بود که جنگ عراق نه یک درگیری داخلی، بلکه یک جنگ تمام عیار شیعه-سنی است که از عراق آغاز و در تمام منطقه شلعه ور خواهد شد.
اما با حمله ناجوانمردانه و نسل کشی آشکار صهیونیست ها در غزه، معادله ناگهان عوض شد؛ داعش که پیش از این تا حدی موفق شده بود چهره ای ضد شیعه و متمایل به اهل سنت از خود نشان بدهد و با این استراتژی به پیروزی هایی هم در سوریه و عراق کسب کرده بود، عملا در برابر کشتار مردم فلسطین در غزه سکوت کرد؛ در سنی بودن مردم مظلوم غزه تردیدی نیست و اگر داعشی ها کوچک ترین صداقتی در کار خود داشتند، دستکم باید این جنایت علیه مسلمانان اهل سنت را محکوم کردند.

اما در این سوی میدان، با وجود آن که حماس و گروه های اسلام گرای سنی علیه دولت سوریه موضع می گیرند، حزب الله لبنان و جمهوری اسلامی ایران که از سوی جریان داعش به تشکیل هلال شیعی و سرکوب اهل سنت متهم می شوند، تمام قد از مردم فلسطین و مقاومت اسلامی حماس در غزه حمایت کردند.

با این اوصاف می توان گفت، عملا بحران غزه دو بازنده اصلی داشت؛ نخست، رژیم اشغالگر اسرائیل که نتوانست به اهداف خود برسد و مفلوک تر و بدنام تر از همیشه در افکار عمومی جهان به عنوان رژیمی کودک کش لقب گرفت و از طرف دیگر، داعش به عنوان محرک ایجاد جنگ عظیم و خونبار شیعه-سنی در خاورمیانه.

بدین ترتیب خون شهدای فلسطینی جنگ غزه باعث اتحاد شیعه و سنی در منطقه و مانع از خونریزی هایی خواهد شد که عده ای با شعار جنگهای مذهبی در صدد رسیدن به آن بودند.