به گزارش مشرق، این روزها زمزمه هایی شنیده می شود مبنی بر اینکه تلاش ها برای کنار گذاشتن علی کفاشیان آغاز شده، اینکه علی کفاشیان گزینه مناسبی برای فدراسیون فوتبال بود یا خیر، پرسشی است که باید متولیان ورزش در سال 87 پاسخ دهند. آنها باید بگویند بر اساس چه معیاری کفاشیان را برای فدراسیون فوتبال انتخاب کردند. اما الان زمان پاسخگویی به این پرسش نیست.
در طول سال های گذشته همواره شاهد این مسئله بودیم که فدراسیون فوتبال با توجه به قدرت نشات گرفته از حمایت فیفا در مقابل وزرای ورزش و دولت سر خم نکرده و برخی اوقات حتی مقابل برخی زیاده خواهی ها نیز ایستادگی کرده است. به عنوان نمونه می توان به ماجرای دخالت سازمان تربیت بدنی در دوره دولت نهم در مسائل فوتبال و ایستادگی رئیس وقت فدراسیون فوتبال اشاره کرد که سرانجام منجر به تعلیق 2 ساله فوتبال ایران شد.
در دوره های بعد و قبل نیز کمتر اتفاق افتاده که روسای فدراسیون فوتبال با وزرای ورزش رابطه دوستانه ای داشته باشند. چه بسا در انتخابات سال 91 فدراسیون فوتبال، دو طیف فدراسیون نشینان و وزارت ورزش مقابل یکدیگر قرار گرفتند و سرانجام این گزینه وزارت ورزش بود که در مقابل چشمان وزیر از کسب رای بازماند. از همین رو همواره وزارت ورزش یکی از ارکان اصلی دخالت در امور فوتبال بوده است.
حالا در روزهای اخیر بازهم صحبت هایی از تغییرات در راس فدراسیون فوتبال به میان آمده است. این در شرایطی است که هنوز تکلیف انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال مشخص نشده و از سوی دیگر نیز از میان 11 کاندیدای میزبانی جام ملت های آسیا تنها ایران و امارات مانده اند. حالا اما شنیده می شود در چنین شرایطی برخی جریانات به دنبال تصاحب جایگاه علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال افتاده اند. جریاناتی که به نظر می رسد فوتبال ایران را به همان روزهای 6 سال پیش و زمانی که علی کفاشیان تازه مدیریت فوتبال را بر عهده گرفته بود، برساند.
جریان اول – وزارت ورزش
این روزها نیز شنیده می شود که از سوی برخی مدیران ورزشی پیغام هایی به فدراسیون فوتبال مبنی بر ایجاد تغییرات در سطح این فدراسیون شده که با مخالفت رئیس فدراسیون نیز مواجه شده است. البته بر کسی پوشیده نیست که در صورت دخالت دولت در امور فدراسیون فوتبال، این ورزش فوتبال است که از سوی فیفا با خطر تعلیق مواجه خواهد شد، اما با این احوالات توصیه مقامات بالادستی از سوی کفاشیان مورد قبول واقع نشده و هر لحظه نیز احتمال وقوع یک جنگ علنی بین این 2 مجموعه وجود دارد.
بدون شک اگر مسئولان وزارت ورزش در همین ماه های میانی ریاست علی کفاشیان هم در امور فوتبال دخالت نکنند، برنامه خود را برای ورود به فوتبال در انتخابات بعدی این فدراسیون به گونه ای تنظیم خواهند کرد با قدرت هرچه تمام تر بتوانند علی کفاشیان و یارانش را کنار بزنند.
جریان دوم- امیر عابدینی و یاران
یکی دیگر از جریاناتی که در طول سال های گذشته همواره برای رسیدن به کرسی ریاست فدراسیون فوتبال تلاش هایی گسترده ای صورت داده، امیر عابدینی، مدیر عامل سال های نه چندان دور پرسپولیس است. عابدینی در این راه البته یارانی مانند عزیزی خادم و درودگر و چند تن دیگر را نیز همراه خود دارد که بخواهد از آنها در جایگاه های دبیری و نائب رئیسی فدراسیون بهره ببرد. بنابراین یکی از آلترناتیوهای علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال همین امیر عابدینی و یارانش هستند که از هر فرصتی برای رسیدن به این هدف استفاده خواهند کرد.
جریان سوم- علی کفاشیان و فدراسیون حال حاضر
علی کفاشیان اگر تا همین یکی دو سال پیش فضای فوتبال را به خوبی نمی شناخت، امروز بدون اغراق می توان فدراسیون وی را از جمله فدراسیون های موفق در سال های بعد از انقلاب از لحاظ نتیجه گیری دانست. در این بین البته هر چند انتقادات فراوانی نسبت به برخی عملکردها و تصمیم گیری های کفاشیان و یارانش در فدراسیون فوتبال وجود داشته و هست، اما در مقایسه با دو جریان قبلی، بی شک فدراسیون فعلی یک سر و گردن بالاتر می نمایاند.
فدراسیونی که این روزها دیگر در فوتبال جا افتاده و فراز و نشیب های گذشته را پشت سر گذاشته و این امید را زنده کرده که تیم ملی ایران بتواند با تصمیم های صحیح مدیریتی و برنامه ریزی مناسب، مقام قهرمانی رقابت های جام ملت های آسیا را کسب کند. اتفاقی که دور از دسترس هم نیست.
حالا این روزها زمزمه هایی شنیده می شود مبنی بر اینکه تلاش ها برای کنار گذاشتن علی کفاشیان آغاز شده، اینکه علی کفاشیان گزینه مناسبی برای فدراسیون فوتبال بود یا خیر، پرسشی است که باید متولیان ورزش در سال 87 پاسخ دهند. آنها باید بگویند بر اساس چه معیاری کفاشیان را برای فدراسیون فوتبال انتخاب کردند. اما الان زمان پاسخگویی به این پرسش نیست. کفاشیان فردی بیگانه با فوتبال بود اما حالا بعد از 6 سال شناختی نسبی از فوتبال پیدا کرده است.
در طول سال های گذشته همواره شاهد این مسئله بودیم که فدراسیون فوتبال با توجه به قدرت نشات گرفته از حمایت فیفا در مقابل وزرای ورزش و دولت سر خم نکرده و برخی اوقات حتی مقابل برخی زیاده خواهی ها نیز ایستادگی کرده است. به عنوان نمونه می توان به ماجرای دخالت سازمان تربیت بدنی در دوره دولت نهم در مسائل فوتبال و ایستادگی رئیس وقت فدراسیون فوتبال اشاره کرد که سرانجام منجر به تعلیق 2 ساله فوتبال ایران شد.
در دوره های بعد و قبل نیز کمتر اتفاق افتاده که روسای فدراسیون فوتبال با وزرای ورزش رابطه دوستانه ای داشته باشند. چه بسا در انتخابات سال 91 فدراسیون فوتبال، دو طیف فدراسیون نشینان و وزارت ورزش مقابل یکدیگر قرار گرفتند و سرانجام این گزینه وزارت ورزش بود که در مقابل چشمان وزیر از کسب رای بازماند. از همین رو همواره وزارت ورزش یکی از ارکان اصلی دخالت در امور فوتبال بوده است.
حالا در روزهای اخیر بازهم صحبت هایی از تغییرات در راس فدراسیون فوتبال به میان آمده است. این در شرایطی است که هنوز تکلیف انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال مشخص نشده و از سوی دیگر نیز از میان 11 کاندیدای میزبانی جام ملت های آسیا تنها ایران و امارات مانده اند. حالا اما شنیده می شود در چنین شرایطی برخی جریانات به دنبال تصاحب جایگاه علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال افتاده اند. جریاناتی که به نظر می رسد فوتبال ایران را به همان روزهای 6 سال پیش و زمانی که علی کفاشیان تازه مدیریت فوتبال را بر عهده گرفته بود، برساند.
جریان اول – وزارت ورزش
این روزها نیز شنیده می شود که از سوی برخی مدیران ورزشی پیغام هایی به فدراسیون فوتبال مبنی بر ایجاد تغییرات در سطح این فدراسیون شده که با مخالفت رئیس فدراسیون نیز مواجه شده است. البته بر کسی پوشیده نیست که در صورت دخالت دولت در امور فدراسیون فوتبال، این ورزش فوتبال است که از سوی فیفا با خطر تعلیق مواجه خواهد شد، اما با این احوالات توصیه مقامات بالادستی از سوی کفاشیان مورد قبول واقع نشده و هر لحظه نیز احتمال وقوع یک جنگ علنی بین این 2 مجموعه وجود دارد.
بدون شک اگر مسئولان وزارت ورزش در همین ماه های میانی ریاست علی کفاشیان هم در امور فوتبال دخالت نکنند، برنامه خود را برای ورود به فوتبال در انتخابات بعدی این فدراسیون به گونه ای تنظیم خواهند کرد با قدرت هرچه تمام تر بتوانند علی کفاشیان و یارانش را کنار بزنند.
جریان دوم- امیر عابدینی و یاران
یکی دیگر از جریاناتی که در طول سال های گذشته همواره برای رسیدن به کرسی ریاست فدراسیون فوتبال تلاش هایی گسترده ای صورت داده، امیر عابدینی، مدیر عامل سال های نه چندان دور پرسپولیس است. عابدینی در این راه البته یارانی مانند عزیزی خادم و درودگر و چند تن دیگر را نیز همراه خود دارد که بخواهد از آنها در جایگاه های دبیری و نائب رئیسی فدراسیون بهره ببرد. بنابراین یکی از آلترناتیوهای علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال همین امیر عابدینی و یارانش هستند که از هر فرصتی برای رسیدن به این هدف استفاده خواهند کرد.
جریان سوم- علی کفاشیان و فدراسیون حال حاضر
علی کفاشیان اگر تا همین یکی دو سال پیش فضای فوتبال را به خوبی نمی شناخت، امروز بدون اغراق می توان فدراسیون وی را از جمله فدراسیون های موفق در سال های بعد از انقلاب از لحاظ نتیجه گیری دانست. در این بین البته هر چند انتقادات فراوانی نسبت به برخی عملکردها و تصمیم گیری های کفاشیان و یارانش در فدراسیون فوتبال وجود داشته و هست، اما در مقایسه با دو جریان قبلی، بی شک فدراسیون فعلی یک سر و گردن بالاتر می نمایاند.
فدراسیونی که این روزها دیگر در فوتبال جا افتاده و فراز و نشیب های گذشته را پشت سر گذاشته و این امید را زنده کرده که تیم ملی ایران بتواند با تصمیم های صحیح مدیریتی و برنامه ریزی مناسب، مقام قهرمانی رقابت های جام ملت های آسیا را کسب کند. اتفاقی که دور از دسترس هم نیست.
حالا این روزها زمزمه هایی شنیده می شود مبنی بر اینکه تلاش ها برای کنار گذاشتن علی کفاشیان آغاز شده، اینکه علی کفاشیان گزینه مناسبی برای فدراسیون فوتبال بود یا خیر، پرسشی است که باید متولیان ورزش در سال 87 پاسخ دهند. آنها باید بگویند بر اساس چه معیاری کفاشیان را برای فدراسیون فوتبال انتخاب کردند. اما الان زمان پاسخگویی به این پرسش نیست. کفاشیان فردی بیگانه با فوتبال بود اما حالا بعد از 6 سال شناختی نسبی از فوتبال پیدا کرده است.
