این برنامه عملیاتی هشت بند اساسی دارد که باید در عرصه مردمی و سیاسی مورد توجه قرار گیرد تا بتواند اراده‌ای ملی برای مقابله با چالش‌های فراروی این کشور ایجاد کند.

اول: درک خطر موجودیتی که از ناحیه تکفیری ها متوجه لبنان است، آن هم با وجود خطر داعش در سوریه و عراق و جنگ‌هایی که این گروه در این کشورها به راه انداخته است. وی مقابله با این خطرات را اولویتی ملی و لبنانی می‌داند که لازم است توان و نیروهای ملی را دور هم جمع کرده و آنها محاسبات فرقه‌ای و گروهی را کنار بگذارند، این به معنی یک مشارکت ملی و سیاسی جامع و فراگیر از سوی تمامی گروه‌های لبنانی در برابر خطری خواهد بود که همه را تهدید می‌کند.

این بند برخاسته از رویکرد واقع بینانه نسبت به خطرات گروه‌های تکفیری است که کشتارهای جمعی را به راه می اندازد و در اماکنی که تحت تسلط می گیرند، دیگر گروه‌ها را رد کرده و تمام ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی و دینی را زیر پا می گذارند.

دوم: ایجاد طرحی ملی برای مقابله با این گروه‌ها بر اساس تجمیع نقاط قوت و توانمندی های داخلی در برابر خطر تکفیری. این موضوع به معنای این است که باید از ارتش و موسسات نظامی و امنیتی در کشور حمایت کرد و توان آن‌ها را در ابعاد کمی و کیفی بالا برد، بالاترین میزان تایید و حمایت مردمی از ارتش لبنان و رد اتهامات مطرح شده علیه موسسات نظامی به این روند کمک خواهد کرد.

سوم: محافظت از دولت "تمام سلام" و جلوگیری از فروپاشی آن. چرا که قدرت اجرایی موجود در کشور می‌تواند تصمیمات لازم در زمان مقابله با هر خطر احتمالی را اتخاذ کرده و روند اجرایی آنها را در عمل دنبال کند.

نصرالله در این راستا نیز موضوع گفتگوهای ملی و همگرایی بین گروه های مختلف لبنانی به صورت دوجانبه یا سه جانبه یا بیشتر را مطرح و تاکید کرد که نکته مهم وحدت رویکردهای سیاسی و دیدگاه ها  و عملیات مورد نظر برای حمایت از لبنان در راستای تفاهم های ممکن از طریق دولت کنونی است.

چهارم: توقف تحرکات فرقه‌ای و مذهبی که باید از سوی تمامی موسسات لبنانی بویژه وزارت اطلاع رسانی و دادستانی‌ها و شورای ملی رسانه های دیداری و شنیداری و موسسات مطبوعاتی و رادیو و تلویزیون مورد توجه قرار گرفته و تمامی افکاری که به دنبال تحریکات فرقه‌ای و مذهبی هستند و به دنبال ایجاد فضایی هستند که تروریسم تکفیری را به دخالت در لبنان تشویق می‌کند، محدود کرده و برای بازدارندگی نیز افرادی باید در این راستا محاکمه شوند.

پنجم: سازش های منطقه ای که نصرالله خواستار تسریع در ایجاد آنها بود، یکی از راههای تقویت توان ملی در مقابل تروریسم تکفیری بویژه در مناطقی است که مانند عرسال با تروریست ها مرز مشترک دارند.

ششم: همکاری با دولت ملی سوریه در پرونده آوارگان و پرونده مرزها؛ چرا که اراده برخی گروه های لبنانی در ممانعت از هر گونه ارتباط و هماهنگی با دولت و ارتش سوریه موجب تعطیل شدن اقداماتی است که برای مقابله با توطئه های تخریبی تکفیری ها می‌شود. این موضوع هنگامی ضروری تر به نظر می‌رسد که اهمیت پرونده های مشترک از جمله موضوع آوارگان در نتیجه تحولات اخیر منطقه ای بیش از پیش احساس می شود.