به گزارش مشرق، تا به حال سابقه نداشت رسانه‌ها در حمايت از يک مربي بيانيه صادر کنند. کاري که پس از جام‌جهاني اتفاق افتاد و حدود 300 خبرنگار فعال نشريات ورزشي با صدور بيانيه‌اي خواهان تمديد قرارداد اين مربي شدند. وزير ورزش در اين خصوص مي‌گويد: «رسانه‌ها جوي را به وجود آوردند که ماندن کي‌روش به عنوان يک مطالبه عمومي مطرح شود و...» گودرزي همچنين مي‌گويد: «پس از مسابقات جام‌جهاني وقتي به استقبال تيم‌ملي رفتم هر کس با من روبوسي مي‌کرد، در گوشم مي‌گفت: اين مربي را حفظ کنيد.» حال اين سئوال پيش مي‌آيد چرا اکثر اهالي قلم و بازيکنان ملي‌پوش کشورمان راغب هستند که قرارداد اين مربي تمديد شود؟!
آيا رسانه‌هاي ورزش کشور اشتباه مي‌کنند و نمي‌توانند خوب را از بد تشخيص دهند؟ رسانه‌ها چشم بيدار جوامع هستند و در صورتي که سلامت کاري داشته باشند خيلي راحت مي‌توانند سياه را از سفيد تشخيص دهند. خوشبختانه در کشور ما رسانه‌هاي ورزشي فضاي باز و شفافي براي ارائه نقدهاي خود دارند و همين مسئله باعث بيداري افکار عمومي و علاقمندان به ورزش مي‌شود و نکته اصلي اينجاست که در ميان اين همه رسانه مکتوب و غيرمکتوب ورزشي اختلاف نظري در ماندن کي‌روش وجود ندارد و همگي اين مربي درجه يک پرتغالي را بهترين گزينه براي فوتبال ما معرفي مي‌کنند.
قبلا در ميان رسانه‌هاي ورزشي نيز براي انتخاب سرمربي تيم‌ملي دو دستگي يا چند دستگي‌هايي ايجاد مي‌شد اما اين بار رسانه‌هاي ورزشي يکپارچه حامي کي‌روش شده‌اند و معتقدند اگر فوتبال ما به خوبي از توانمندي‌هاي اين مرد دنيا ديده استفاده کند، بساري از مشکلات و ناهنجاري‌هاي فوتبال ما از بين مي‌رود. ما معتقديم در شرايط فعلي فوتبال دنيا با توجه به 5/3 سال همکاري کي‌روش با فدراسيون ايران از جمع مربيان برجسته دنيا او بيشتر از همه با فوتبال ما آشناست.
ما معتقديم کي‌روش استاد مهار مشکلات حاشيه‌اي است و خيلي از مربيان دنيا نمي‌توانند از پس بازيکناني چون کريمي، رحمتي و... برآيند. از نظر فني هم او مي‌تواند تيم را تهاجمي‌تر به مصاف حريفان بفرستد به شرطي که ما دنبال جنگ‌ها و دعواهاي مديريتي نباشيم و خودزني نکنيم. به نظر نگارنده مشکل فوتبال ما قبل از آن که با مسائل فني و سيستمي مرتبط باشد با مسائل حاشيه‌اي و مديريتي ارتباط دارد. چون در کشور ما ممکن است ناگهان يک بازيکن دو اخطاره وارد ترکيب شود يا در دقيقه 90 پاسپورت چند بازيکن اصلي تيم براي مدتي گم شود و...
آيا رسانه‌هاي ورزش کشور اشتباه مي‌کنند و نمي‌توانند خوب را از بد تشخيص دهند؟ رسانه‌ها چشم بيدار جوامع هستند و در صورتي که سلامت کاري داشته باشند خيلي راحت مي‌توانند سياه را از سفيد تشخيص دهند. خوشبختانه در کشور ما رسانه‌هاي ورزشي فضاي باز و شفافي براي ارائه نقدهاي خود دارند و همين مسئله باعث بيداري افکار عمومي و علاقمندان به ورزش مي‌شود و نکته اصلي اينجاست که در ميان اين همه رسانه مکتوب و غيرمکتوب ورزشي اختلاف نظري در ماندن کي‌روش وجود ندارد و همگي اين مربي درجه يک پرتغالي را بهترين گزينه براي فوتبال ما معرفي مي‌کنند.
قبلا در ميان رسانه‌هاي ورزشي نيز براي انتخاب سرمربي تيم‌ملي دو دستگي يا چند دستگي‌هايي ايجاد مي‌شد اما اين بار رسانه‌هاي ورزشي يکپارچه حامي کي‌روش شده‌اند و معتقدند اگر فوتبال ما به خوبي از توانمندي‌هاي اين مرد دنيا ديده استفاده کند، بساري از مشکلات و ناهنجاري‌هاي فوتبال ما از بين مي‌رود. ما معتقديم در شرايط فعلي فوتبال دنيا با توجه به 5/3 سال همکاري کي‌روش با فدراسيون ايران از جمع مربيان برجسته دنيا او بيشتر از همه با فوتبال ما آشناست.
ما معتقديم کي‌روش استاد مهار مشکلات حاشيه‌اي است و خيلي از مربيان دنيا نمي‌توانند از پس بازيکناني چون کريمي، رحمتي و... برآيند. از نظر فني هم او مي‌تواند تيم را تهاجمي‌تر به مصاف حريفان بفرستد به شرطي که ما دنبال جنگ‌ها و دعواهاي مديريتي نباشيم و خودزني نکنيم. به نظر نگارنده مشکل فوتبال ما قبل از آن که با مسائل فني و سيستمي مرتبط باشد با مسائل حاشيه‌اي و مديريتي ارتباط دارد. چون در کشور ما ممکن است ناگهان يک بازيکن دو اخطاره وارد ترکيب شود يا در دقيقه 90 پاسپورت چند بازيکن اصلي تيم براي مدتي گم شود و...
