به گزارش مشرق، 25 روز دیگر بازی های آسیایی اینچئون آغاز می شود اما وقتی تیتر روزنامه ها و رسانه های ورزشی را نگاه می کنیم بحثی جز کارلوس کی‌روش و تمدید قرارداد با او نیست.
آیا همه درد ورزش تمدید قرارداد با سرمربی پرتغالی است که حفظ او هنوز برایمان مثل هندوانه سربسته است؟ از وزارت ورزش باید تعجب کرد که در آستانه بازی هایی که برای کمیته ملی المپیک اهمیت ویژه ای دارد و به لحاظ اعتباری برای کشورمان در آسیا یک پوئن مثبت به شمار می‌رود این چنین برآشفتگی ذهنی اش نسبت به فوتبال و تیم ملی با اظهار نظرهایی گاه به حق و گاه عجیب نشان می دهد.
بی پرده سر اصل مطلب رفته ایم که بیراهه نرویم و حق مطلب را ادا کرده باشیم.
شاید امروز روز تصمیم گیری بزرگ برای فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان باشد اما قطعا هر روزی که می گذرد روز باخت فوتبال ایران است و این باخت را باید به پای همه کسانی نوشت که هنوز یاد نگرفته اند برای پیشبرد اهداف درست و به جای خود برنامه ای داشته باشند.
چند روزی است بختک حاشیه بر فدراسیون فوتبال رخنه کرده و گویی که برخی از مسئولان بالامرتبه کشوری هم چندان بدشان نمی آید که این بختک لعنتی دست از سر این فوتبال بر ندارد و خود آتش بیار معرکه شده اند.
بحث تخلف در اساسنامه فدراسیون فوتبال و اینکه انتخابات برگزار شده محلی از اعراب به لحاظ قانونی نداشته و هزاران هزار نکته منفی دیگر در انتخابات فدراسیون فوتبال و مصاحبه های رنگین برخی از دوستان فوتبالی و غیر فوتبالی در مورد تخلف در اساسنامه فدراسیون فوتبال هر چند می تواند جذابیت رسانه ای داشته باشد و عده ای را به این چالش فکری برساند که نکند خلافی شده و باید برای اثبات این خلاف گازش را گرفت و تا انتهای ماجرا رفت اما آیا برای کسی این سوال را ایجاد نمی کند که چه شده؛ چه سونامی رخ داده که اکنون بعد از جام جهانی و نتایج نه چندان خوبی که تیم ملی گرفت و درست در روزهایی که رقبای آسیایی ایران در حال آماده سازی خود برای جام ملت های آسیا هستند در داخل کشور خودمان عده ای دنبال بیرون کشیدن پرونده های زیر خاکی هستند که اساس فرضیه آن هنوز خود جای سوال است.
وزیر ورزش و جوانان در نشست خبری روز یکشنبه خود وقتی با چنین سوالی روبه‌رو شد پاسخ داد که اطلاعاتی به انها داده شده و در حال بررسی این موضوع هستند.
آیا نباید به وزارت ورزش و جوانان که خود در مجمع انتخاباتی فدراسیون فوتبال حضور داشته خرده گرفت که آقایان بعد از گذشت این همه مدت تازه اطلاعاتی دست شما رسیده است؟ آیا در وزارت کارشناسانی نبودند که تاکنون همه موارد را رصد کرده باشند؟ آیا باید از سوی دیگران اطلاعاتی رسیده باشد و تازه دوستان ما در وزارت یاد بررسی باشند؟ آیا این برای تضعیف فدراسیون فوتبال نیست؟ آیا عده ای نمی خواهند میانه وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال را شکرآب کنند؟
و اکنون تمدید قرارداد کی روش به مسئله ای بزرگ و ملی تبدیل شده است. بر کسی پوشیده نیست که محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان حتی از قبل از جام جهانی میانه خوبی با کی‌روش و موافقان او نداشت. روزی که وزیر ورزش در مورد اختلاف سرمربی تیم ملی با آل اشپورت تندترین صحبت ها را انجام داد باید دوزاری خیلی از دوستانی که اکنون موافق یا مخالف صحبت های اخیر وزیر ورزش هستند می افتاد که وزیر تمایل زیادی به کی‌روش ندارد.
حالا سوال همین جاست آقای گودرزی عزیز؛ شما که در صحبت های گاه پخته و گاه ناپخته خود اشاره به این داشتی که نباید به مربی مثل کی روش این همه بها داد چرا از همان موقع موضع رسمی خود در مورد حفظ این مرد پرتغالی را به فدراسیون فوتبال اعلام نکردی و اکنون که فرصت مناسبی برای آماده سازی تیم ملی جهت حضور در جام ملت های آسیا نداریم همگی دوستان در وزارت به یکباره دغدغه اصلیشان کی‌روش و ماندن او با شرایط خاص شده اند؟
البته که قصد دفاع مطلق از فدراسیون فوتبال و شخص کی روش را نداریم که ما رسانه ای جماعت دستمان روی زانوی خودمان است و کاری به خط دهی های و جهت دهی ها نداریم. ما آنچه که مردم می بینند و می فهمند را منتقل می کنیم.
در این که شخص علی کفاشیان باید پاسخگوی همه این شرایط باشد شکی نیست. او به عنوان نفر اول فوتبال ما باید هر چه زودتر و حتی قبل از جام جهانی تکلیف سرمربی تیم ملی کشورش را مشخص می کرد. چه کسی بهتر از او از خصوصیات فنی و اخلاقی کی‌روش خبر داشته است؟ او نمی دانسته مزه دهان کی‌روش برای تمدید قرارداد چیست و چه می خواهد؟ آیا بهتر نبود کفاشیان چانه زنی های خود را با وزارت حداقل بعد از جام جهانی و بلافاصله انجام می داد؟
این حرف وزیر ورزش که باید نتایج تیم ملی در جام جهانی کارشناسی شود حرف به جا و درستی است ولی چه شده که گودرزی به یکباره در این خصوص صحبت می کند. برخی صحبت های وزیر ورزش در چند روز گذشته در مورد تیم ملی نمی تواند اشتباه باشد اما نحوه گفتاری جناب وزیر چندان دوستانه و نشان از دغدغه داشتن نیست و بیشتر شبیه حکم حکومتی است.
البته برخی دوستان حق بگیر در وزارت ورزش خیلی زود رنجور می شوند و در فضای مجازی خیلی زود رنگ از رخساره شان می پرد و عتاب‌گونه سخن از این می گویند که عده ای سعی دارند وزیر ورزش را ضد فوتبال بخوانند و کار را به تعلیق بکشانند اما برخی از این دوستان که حق هم دارند از مجموعه خود دفاع کنند منطق را زیر پا گذاشته اند و همه چیز را از نیمه خالی لیوان می بینند.
بد نیست دوستان به عنوان یک فرد شاهد به قضیه نگاه کنند و در خلوت خود بگویند که چرا باید وزیر ورزش در روزهایی که فدراسیون باید برای تصمیم گیری نیاز به آرامش فکری دارد به لحنی حکومتی خواسته اش را می گوید.
اینکه وزیر عضو مجمع فدراسیون فوتبال است دلیلی نیست که تنهایی تصمیم بگیرد و صحبت از برکناری و تشکیل مجمع فوق العاده کند. او می تواند با نظر کلیه اعضای مجمع چنین درخواستی را مطرح کند.
ضمن اینکه دوستانی که دیگران را متهم به کاسبی تعلیق فوتبال ایران می کنند بهتر است بدانند که زمان ریاست محمد علی آبادی در سازمان تربیت بدنی او هم عضو مجمع بوده اما شاهد بودید که اظهار نظر و تصمیم بی منطق آن زمان سازمان تربیت بدنی منجر به تعلیق فوتبال ایران شد.
این روزها که باید فکر و ذکر همه بازی های آسیایی باشد ورزش ما به کجا می رود؟ اصلا شما اسمی از تیم ملی امید می شنوید. فدراسیونی که مدعی توجه به تیم های پایه است آیا می تواند پاسخگو باشد که تیم های پایه همه چیزشان تمام و کمال است؟ آیا تیم امید امیدی برای قهرمانی در آسیا دارد؟ یا نکند قهرمانی در این رقابت ها ملاک نیت و مهم صعود به المپیک است که با این شرایطی که شاهدیم حتی باید قید همان را هم بزنیم.
سوال های زیادی مطرح است و چالش های فراوانی پیش رو. کو گوش شنوا و کو حرف حق. وای به حال فوتبالی که دچار منیت ها و تصمیم گیر های شخصی شود. راستی از کمیته فنی و توسعه فدراسیون فوتبال چه خبر؟ اصلا آیا آنها محلی از اعراب دارند؟ از گزارشی که قرار بود پیش روی مردم قرار گیرد و بگویند دستاورد حضور کی روش در ایران چه بوده و چه نبوده چه خبر؟
آقای کفاشیان، آقای وزیر و آنهایی که خواسته یا ناخواسته سمت موافق و مخالف طرفین هستید این فوتبال با این وضعیت به قهقرا برود چه کسی جوابگوی مردم است؟ نکند باز هم در آن شرایط رسانه ها هستند که باید به فکر ماستمالیزه کردن باشند و شاید دیواری کوتاه تر از ما نباشد ....
آیا همه درد ورزش تمدید قرارداد با سرمربی پرتغالی است که حفظ او هنوز برایمان مثل هندوانه سربسته است؟ از وزارت ورزش باید تعجب کرد که در آستانه بازی هایی که برای کمیته ملی المپیک اهمیت ویژه ای دارد و به لحاظ اعتباری برای کشورمان در آسیا یک پوئن مثبت به شمار می‌رود این چنین برآشفتگی ذهنی اش نسبت به فوتبال و تیم ملی با اظهار نظرهایی گاه به حق و گاه عجیب نشان می دهد.
بی پرده سر اصل مطلب رفته ایم که بیراهه نرویم و حق مطلب را ادا کرده باشیم.
شاید امروز روز تصمیم گیری بزرگ برای فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان باشد اما قطعا هر روزی که می گذرد روز باخت فوتبال ایران است و این باخت را باید به پای همه کسانی نوشت که هنوز یاد نگرفته اند برای پیشبرد اهداف درست و به جای خود برنامه ای داشته باشند.
چند روزی است بختک حاشیه بر فدراسیون فوتبال رخنه کرده و گویی که برخی از مسئولان بالامرتبه کشوری هم چندان بدشان نمی آید که این بختک لعنتی دست از سر این فوتبال بر ندارد و خود آتش بیار معرکه شده اند.
بحث تخلف در اساسنامه فدراسیون فوتبال و اینکه انتخابات برگزار شده محلی از اعراب به لحاظ قانونی نداشته و هزاران هزار نکته منفی دیگر در انتخابات فدراسیون فوتبال و مصاحبه های رنگین برخی از دوستان فوتبالی و غیر فوتبالی در مورد تخلف در اساسنامه فدراسیون فوتبال هر چند می تواند جذابیت رسانه ای داشته باشد و عده ای را به این چالش فکری برساند که نکند خلافی شده و باید برای اثبات این خلاف گازش را گرفت و تا انتهای ماجرا رفت اما آیا برای کسی این سوال را ایجاد نمی کند که چه شده؛ چه سونامی رخ داده که اکنون بعد از جام جهانی و نتایج نه چندان خوبی که تیم ملی گرفت و درست در روزهایی که رقبای آسیایی ایران در حال آماده سازی خود برای جام ملت های آسیا هستند در داخل کشور خودمان عده ای دنبال بیرون کشیدن پرونده های زیر خاکی هستند که اساس فرضیه آن هنوز خود جای سوال است.
وزیر ورزش و جوانان در نشست خبری روز یکشنبه خود وقتی با چنین سوالی روبه‌رو شد پاسخ داد که اطلاعاتی به انها داده شده و در حال بررسی این موضوع هستند.
آیا نباید به وزارت ورزش و جوانان که خود در مجمع انتخاباتی فدراسیون فوتبال حضور داشته خرده گرفت که آقایان بعد از گذشت این همه مدت تازه اطلاعاتی دست شما رسیده است؟ آیا در وزارت کارشناسانی نبودند که تاکنون همه موارد را رصد کرده باشند؟ آیا باید از سوی دیگران اطلاعاتی رسیده باشد و تازه دوستان ما در وزارت یاد بررسی باشند؟ آیا این برای تضعیف فدراسیون فوتبال نیست؟ آیا عده ای نمی خواهند میانه وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال را شکرآب کنند؟
و اکنون تمدید قرارداد کی روش به مسئله ای بزرگ و ملی تبدیل شده است. بر کسی پوشیده نیست که محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان حتی از قبل از جام جهانی میانه خوبی با کی‌روش و موافقان او نداشت. روزی که وزیر ورزش در مورد اختلاف سرمربی تیم ملی با آل اشپورت تندترین صحبت ها را انجام داد باید دوزاری خیلی از دوستانی که اکنون موافق یا مخالف صحبت های اخیر وزیر ورزش هستند می افتاد که وزیر تمایل زیادی به کی‌روش ندارد.
حالا سوال همین جاست آقای گودرزی عزیز؛ شما که در صحبت های گاه پخته و گاه ناپخته خود اشاره به این داشتی که نباید به مربی مثل کی روش این همه بها داد چرا از همان موقع موضع رسمی خود در مورد حفظ این مرد پرتغالی را به فدراسیون فوتبال اعلام نکردی و اکنون که فرصت مناسبی برای آماده سازی تیم ملی جهت حضور در جام ملت های آسیا نداریم همگی دوستان در وزارت به یکباره دغدغه اصلیشان کی‌روش و ماندن او با شرایط خاص شده اند؟
البته که قصد دفاع مطلق از فدراسیون فوتبال و شخص کی روش را نداریم که ما رسانه ای جماعت دستمان روی زانوی خودمان است و کاری به خط دهی های و جهت دهی ها نداریم. ما آنچه که مردم می بینند و می فهمند را منتقل می کنیم.
در این که شخص علی کفاشیان باید پاسخگوی همه این شرایط باشد شکی نیست. او به عنوان نفر اول فوتبال ما باید هر چه زودتر و حتی قبل از جام جهانی تکلیف سرمربی تیم ملی کشورش را مشخص می کرد. چه کسی بهتر از او از خصوصیات فنی و اخلاقی کی‌روش خبر داشته است؟ او نمی دانسته مزه دهان کی‌روش برای تمدید قرارداد چیست و چه می خواهد؟ آیا بهتر نبود کفاشیان چانه زنی های خود را با وزارت حداقل بعد از جام جهانی و بلافاصله انجام می داد؟
این حرف وزیر ورزش که باید نتایج تیم ملی در جام جهانی کارشناسی شود حرف به جا و درستی است ولی چه شده که گودرزی به یکباره در این خصوص صحبت می کند. برخی صحبت های وزیر ورزش در چند روز گذشته در مورد تیم ملی نمی تواند اشتباه باشد اما نحوه گفتاری جناب وزیر چندان دوستانه و نشان از دغدغه داشتن نیست و بیشتر شبیه حکم حکومتی است.
البته برخی دوستان حق بگیر در وزارت ورزش خیلی زود رنجور می شوند و در فضای مجازی خیلی زود رنگ از رخساره شان می پرد و عتاب‌گونه سخن از این می گویند که عده ای سعی دارند وزیر ورزش را ضد فوتبال بخوانند و کار را به تعلیق بکشانند اما برخی از این دوستان که حق هم دارند از مجموعه خود دفاع کنند منطق را زیر پا گذاشته اند و همه چیز را از نیمه خالی لیوان می بینند.
بد نیست دوستان به عنوان یک فرد شاهد به قضیه نگاه کنند و در خلوت خود بگویند که چرا باید وزیر ورزش در روزهایی که فدراسیون باید برای تصمیم گیری نیاز به آرامش فکری دارد به لحنی حکومتی خواسته اش را می گوید.
اینکه وزیر عضو مجمع فدراسیون فوتبال است دلیلی نیست که تنهایی تصمیم بگیرد و صحبت از برکناری و تشکیل مجمع فوق العاده کند. او می تواند با نظر کلیه اعضای مجمع چنین درخواستی را مطرح کند.
ضمن اینکه دوستانی که دیگران را متهم به کاسبی تعلیق فوتبال ایران می کنند بهتر است بدانند که زمان ریاست محمد علی آبادی در سازمان تربیت بدنی او هم عضو مجمع بوده اما شاهد بودید که اظهار نظر و تصمیم بی منطق آن زمان سازمان تربیت بدنی منجر به تعلیق فوتبال ایران شد.
این روزها که باید فکر و ذکر همه بازی های آسیایی باشد ورزش ما به کجا می رود؟ اصلا شما اسمی از تیم ملی امید می شنوید. فدراسیونی که مدعی توجه به تیم های پایه است آیا می تواند پاسخگو باشد که تیم های پایه همه چیزشان تمام و کمال است؟ آیا تیم امید امیدی برای قهرمانی در آسیا دارد؟ یا نکند قهرمانی در این رقابت ها ملاک نیت و مهم صعود به المپیک است که با این شرایطی که شاهدیم حتی باید قید همان را هم بزنیم.
سوال های زیادی مطرح است و چالش های فراوانی پیش رو. کو گوش شنوا و کو حرف حق. وای به حال فوتبالی که دچار منیت ها و تصمیم گیر های شخصی شود. راستی از کمیته فنی و توسعه فدراسیون فوتبال چه خبر؟ اصلا آیا آنها محلی از اعراب دارند؟ از گزارشی که قرار بود پیش روی مردم قرار گیرد و بگویند دستاورد حضور کی روش در ایران چه بوده و چه نبوده چه خبر؟
آقای کفاشیان، آقای وزیر و آنهایی که خواسته یا ناخواسته سمت موافق و مخالف طرفین هستید این فوتبال با این وضعیت به قهقرا برود چه کسی جوابگوی مردم است؟ نکند باز هم در آن شرایط رسانه ها هستند که باید به فکر ماستمالیزه کردن باشند و شاید دیواری کوتاه تر از ما نباشد ....
