به گزارش مشرق، مسعود فراستی نیز که در مراسم «روایت یک حقیقت» نگاهی دوباره به زندگی هنری شهید آوینی حضور داشت عنوان کرد: آوینی فردی نبود آنچنان که می‌نمود. او در قبل از انقلاب، فرد بسیار باسوادی در زمینه فلسفه و ادبیات بود ولی بینش سیاسی نداشت. پیروزی انقلاب اسلامی ایران آوینی را از یک روشنفکر بی‌ربط به یک متفکر تمام عیار انقلاب تبدیل کرد.
 
فراستی گفت: "روایت فتح" بهترین سند مستند سینمای ایران از ابتدای تاریخ تا به امروز است. مرتضی آوینی زنده است و تا به امروز هم زنده است. او نیاز دیروز بود و نیاز امروز هم است.
 
وی افزود: او فرد بسیار منحصر به فردی بود. شهید آوینی از نظر فرهنگ و خصوصیات شخصی هم منحصر به فرد بود. او در زمینه فرهنگ 30 سال اخیر هم کاملاً منحصر به فرد بود. حرف‌های او تازه، رو به جلو، برای خود او، و سوال برانگیز است.
 
فراستی ادامه داد: آوینی در حوزه نقد به شدت بی‌رحم بود. در مورد "محسن مخملباف" من و شهید آوینی دو نقد نوشتیم. هردو نقدهای بی‌رحمانه‌ای است. اما نقد شهید آوینی از نقد من تندتر است.

 
وی اضافه کرد: من از سال بعد در هیچ مراسمی که برای شهید آوینی برگزار می‌شود سخنرانی نخواهم کرد مگر اینکه حرف جدیدی برای زدن داشته باشم.
 
این منتقد سینما گفت: اگر شهید آوینی امروز زنده بود اصلا این سریال مزخرفی که بهروز افخمی تعریف کرد را نمی‌ساخت و از آن تعریف نمی‌کرد. اگر مرتضی زنده بود از فیلم «یه حبه قند» و این قبیل مزخرفات دفاع نمی‌کرد. اگر مرتضی زنده بود از این مزخرفی که به اسکار رفته دفاع نمی‌کرد.
 
وی تأکید داشت: اگر مرتضی زنده بود می‌ایستاد و محکم و یه تنه و شمشیر می‌زد. او خود را لوس نمی‌کرد و دیگر بازی در نمی‌آورد. اسیر روز نمی‌شد. سیاست زده نمی‌شد و چپ و راست نمی‌رفت و راه خود را طی می‌کرد.
 
فراستی عنوان کرد: قطعا ما را به لحاظ فکری و نظری به جلو می‌برد و اگر هم می‌خواست فیلم بسازد آت و آشغال نمی‌ساخت و در زمینه نظری و عملی مسئله داشت. مقاله آوینی درباره هیچکاک، جزء بهترین مقالات دنیا است که درباره هیچکاک نوشته باشند.
 
وی تأکید داشت: شهید آوینی روشنفکر نبود و از آن عبور کرده بود. گذشته مرتضی آوینی ابداً عیب نیست. زیرا بعد از اینکه امام را دید و خصوصاً بعد از جنگ مرتضی، مرتضی شد.