به گزارش مشرق، چه اشتراکی بین مریخ‌نورد کیوریاسیتی (کنجکاوی) و عمل جراحی پیوند استخوان وجود دارد؟ پاسخ ساده است: هر دوی آنها باید بسیار بسیار تمیز باشند.
به همین دلیل است که Allo Source (موسسه غیرانتفاعی واقع در کلرادو که تخصص آن پیوند بافت انسان است)، توافق‌نامه عملیات فضایی را با ناسا و آزمایشگاه پیشرانش جت JPL به امضاء رسانده تا مطمئن شود که نمونه‌های بافتی آنها تا آنجا که امکان دارد از هرگونه میکروبی پاکسازی شده باشند.
به گزارش پاپ‌ساینس، آلوسورس که یکی از بزرگ‌ترین تامین کننده‌های پیوندهای پوست، استخوان و بافت‌های نرم در ایالات متحده است، از فناوری اختصاصی تشخیص میکروب ناسا برای سرعت بخشیدن به فرایندهای پاکسازی بافت‌ها استفاده می‌کند. ناسا از این فناوری برای استرلیزه کردن وسایل نقلیه گوناگون ماموریت مریخ استفاده کرده است.
حالا سوال اینجاست که چطور یک تامین کننده بافت‌های پیوندی و یک غول فضایی با هم زیر یک سقف جمع شده‌اند؟ مدت‌ها بود که موسسه آلوسورس به دنبال راه‌های سریع‌تری برای تشخیص ریز جانداران روی نمونه‌های بافتی‌شان بود. در حال حاضر، وقتی که بافت جدید به الوسورس می‌رسد، باید در فریزر نگه‌داری شود تا بتوان آن را برای عمل پیوند حفظ کرد. اما این بافت‌ها زمان زیادی در فریزر دوام نمی‌آورند و تاریخ انقضای آنها در بهترین حالت بیش از 28 روز نیست.
وقتی که بافت‌ها هنوز منجمد هستند، تکنسین‌ها باید آزمایش‌های کشت میکروب استاندارد صنعتی را انجام دهند تا ببینند که باکتری خطرناکی روی نمونه وجود نداشته باشد. این فرایند می‌تواند 14 روز به طول بیانجامد و بنابراین نیمی از عمر این بافت‌ها سپری شده و زمان بسیار کوتاهی باقی می‌ماند تا یک پذیرنده مناسب برای این بافت‌ها پیدا شود.
طی چند سال گذشته، شرکت دیگری در کلرادو به نام Manufacturer's Edge به دنبال شرکت‌هایی بود که بتوانند از فناوری‌‌های متعلق به دولت (از جمله ناسا) تحت عنوان بخشی از یک ابتکار به نام Manufacturing Extension Partenship (MEP) (به معنی مشارکت در تعمیم تولید) بهره ببرند. بعد از جلساتی با 60 شرکت متفاوت، این شرکت به آلوسورس برخورد کرد و سپس از ناسا پرسید که آیا آژانس فضایی امریکا برای حل مشکل بافت‌های پیوندی راه حلی دارد یا نه؟ عجیب اینجا بود که پاسخ ناسا مثبت بود.
یکی از دانشمندان ارشد تحقیقاتی JPL ناسا به نام کاستوری ونکاتسواران که روی فناوری تعیین مولکول‌های میکروبی کار می‌کند، از آزمایش‌های قبل و بعد ماموریت فضایی وسایل فضایی مریخ استفاده می‌کند. او می‌گوید: «ما باید فضاپیما را قبل از پرتاب از زمین برای کاوش روی سطح سیارات مشخصی همانند مریخ تمیز و استرلیزه کنیم». از طرفی دیگر گرد و غبار و میکروب‌های مستقر می‌توانند سبب ایجاد مشکلاتی برای وسایل فضاپیما و یا حتی یافته‌های نادرست شوند. مثلا اگر محققان میکروب‌هایی را روی مریخ یافتند، می‌خواهند مطمئن باشند که اینها از جانب زمین نبوده و به آنجا آورده نشده‌اند.
در ده سال گذشته، ونکاتسواران به ساخت دستگاه‌های تشخیص مولکولی جایگزین برای کشف سریع میکروارگانیسم‌ها روی فضاپیماهای ناسا مشغول بوده و به این امید بود که بتواند فرایند ساخت را تسریع بخشد. در آزمایش‌های رایج کشت، نمونه‌های بافتی در یک ظرف کوچک مخصوص کشت قرار می‌گیرند و مواد مغذی، به آرامی رشد مواد غیرطبیعی از جمله میکروب‌ها را تقویت می‌کنند. ولی با شیوه ونکاتسواران، نمونه‌های بافت در ابزار خاصی قرار داده می‌شوند که سلول‌ها را آنالیز کرده و حضور دی‌ان‌ای میکروبی را تشخیص می‌دهد. و در برابر روش قبلی که 14 روز به طول می‌انجامید، این ماشین برای جمع‌آوری همه اطلاعات، تنها به یک یا دو روز زمان نیاز دارد.
آلوسورس با ونکاتسواران و ناسا همکاری می‌کند تا بتوانند بر مبنای این شیوه، راهی موثر و سریع را برای استفاده از این فناوری برای جستجوی حضور میکروارگانیسم‌ها بر روی بافت‌ها پیدا کند. با کاهش طول زمان فرایند تشخیص، آنها زمان قابل توجهی برای یافتن بیمارانی که به پیوند اعضاء نیاز دارند، خواهند داشت.
به همین دلیل است که Allo Source (موسسه غیرانتفاعی واقع در کلرادو که تخصص آن پیوند بافت انسان است)، توافق‌نامه عملیات فضایی را با ناسا و آزمایشگاه پیشرانش جت JPL به امضاء رسانده تا مطمئن شود که نمونه‌های بافتی آنها تا آنجا که امکان دارد از هرگونه میکروبی پاکسازی شده باشند.
به گزارش پاپ‌ساینس، آلوسورس که یکی از بزرگ‌ترین تامین کننده‌های پیوندهای پوست، استخوان و بافت‌های نرم در ایالات متحده است، از فناوری اختصاصی تشخیص میکروب ناسا برای سرعت بخشیدن به فرایندهای پاکسازی بافت‌ها استفاده می‌کند. ناسا از این فناوری برای استرلیزه کردن وسایل نقلیه گوناگون ماموریت مریخ استفاده کرده است.
حالا سوال اینجاست که چطور یک تامین کننده بافت‌های پیوندی و یک غول فضایی با هم زیر یک سقف جمع شده‌اند؟ مدت‌ها بود که موسسه آلوسورس به دنبال راه‌های سریع‌تری برای تشخیص ریز جانداران روی نمونه‌های بافتی‌شان بود. در حال حاضر، وقتی که بافت جدید به الوسورس می‌رسد، باید در فریزر نگه‌داری شود تا بتوان آن را برای عمل پیوند حفظ کرد. اما این بافت‌ها زمان زیادی در فریزر دوام نمی‌آورند و تاریخ انقضای آنها در بهترین حالت بیش از 28 روز نیست.
وقتی که بافت‌ها هنوز منجمد هستند، تکنسین‌ها باید آزمایش‌های کشت میکروب استاندارد صنعتی را انجام دهند تا ببینند که باکتری خطرناکی روی نمونه وجود نداشته باشد. این فرایند می‌تواند 14 روز به طول بیانجامد و بنابراین نیمی از عمر این بافت‌ها سپری شده و زمان بسیار کوتاهی باقی می‌ماند تا یک پذیرنده مناسب برای این بافت‌ها پیدا شود.
طی چند سال گذشته، شرکت دیگری در کلرادو به نام Manufacturer's Edge به دنبال شرکت‌هایی بود که بتوانند از فناوری‌‌های متعلق به دولت (از جمله ناسا) تحت عنوان بخشی از یک ابتکار به نام Manufacturing Extension Partenship (MEP) (به معنی مشارکت در تعمیم تولید) بهره ببرند. بعد از جلساتی با 60 شرکت متفاوت، این شرکت به آلوسورس برخورد کرد و سپس از ناسا پرسید که آیا آژانس فضایی امریکا برای حل مشکل بافت‌های پیوندی راه حلی دارد یا نه؟ عجیب اینجا بود که پاسخ ناسا مثبت بود.
یکی از دانشمندان ارشد تحقیقاتی JPL ناسا به نام کاستوری ونکاتسواران که روی فناوری تعیین مولکول‌های میکروبی کار می‌کند، از آزمایش‌های قبل و بعد ماموریت فضایی وسایل فضایی مریخ استفاده می‌کند. او می‌گوید: «ما باید فضاپیما را قبل از پرتاب از زمین برای کاوش روی سطح سیارات مشخصی همانند مریخ تمیز و استرلیزه کنیم». از طرفی دیگر گرد و غبار و میکروب‌های مستقر می‌توانند سبب ایجاد مشکلاتی برای وسایل فضاپیما و یا حتی یافته‌های نادرست شوند. مثلا اگر محققان میکروب‌هایی را روی مریخ یافتند، می‌خواهند مطمئن باشند که اینها از جانب زمین نبوده و به آنجا آورده نشده‌اند.
در ده سال گذشته، ونکاتسواران به ساخت دستگاه‌های تشخیص مولکولی جایگزین برای کشف سریع میکروارگانیسم‌ها روی فضاپیماهای ناسا مشغول بوده و به این امید بود که بتواند فرایند ساخت را تسریع بخشد. در آزمایش‌های رایج کشت، نمونه‌های بافتی در یک ظرف کوچک مخصوص کشت قرار می‌گیرند و مواد مغذی، به آرامی رشد مواد غیرطبیعی از جمله میکروب‌ها را تقویت می‌کنند. ولی با شیوه ونکاتسواران، نمونه‌های بافت در ابزار خاصی قرار داده می‌شوند که سلول‌ها را آنالیز کرده و حضور دی‌ان‌ای میکروبی را تشخیص می‌دهد. و در برابر روش قبلی که 14 روز به طول می‌انجامید، این ماشین برای جمع‌آوری همه اطلاعات، تنها به یک یا دو روز زمان نیاز دارد.
آلوسورس با ونکاتسواران و ناسا همکاری می‌کند تا بتوانند بر مبنای این شیوه، راهی موثر و سریع را برای استفاده از این فناوری برای جستجوی حضور میکروارگانیسم‌ها بر روی بافت‌ها پیدا کند. با کاهش طول زمان فرایند تشخیص، آنها زمان قابل توجهی برای یافتن بیمارانی که به پیوند اعضاء نیاز دارند، خواهند داشت.
