محققان طی پژوهش خود بر روی دو دریافت‌کننده خاص توجه داشتند. اولی عامل رشد اپیدرمال EGFR بوده که موجب افزایش رشد و مهاجرت سلولی از جمله سلول‌های سرطانی می‌شود و دومی هورمون استروئید به نام گلوکوکورتیکوئید(GC) است که در حفظ انرژی بدن در طی روز نقش دارد.
دانشمندان میزان فعالیت گیرنده‌ها را در موش کنترل کردند. در یک لحظه چندین گیرنده سلولی، پیام‌های بسیاری را دریافت کردند که برخی از این پیام‌ها نسبت به دیگران اولویت داشتند.
محققان دریافتند مهاجرت سلول‌ها با گیرنده EGF افزایش یافته و با توقف گیرندهGC، پیام ذخیره شده و انتقال نمی‌یابد. آنها سپس تاثیرات گیرنده EGFR را بررسی کرده و دریافتند این گیرنده در طی شب و زمان خواب بسیار فعال است. این نتایج به درک فعالیت سلول‌های سرطانی با استفاده ازگیرنده EGF و رشد وگسترش آن در بدن کمک بزرگی می‌کند.
یوسف یاردن، یکی از محققان این پژوهش اظهار کرد: به نظر می‌رسد زمان در فعالیت سلول‌های سرطانی بسیار مهم است. ما می‌توانیم با مدیریت زمان روشی برای درمان سرطان پیش بگیریم. هر چند این تحقیق درمان جدیدی ارائه نمی‌کند، اما زمان‌بندی درمان با داروهای موجود را نشان می‌دهد.
نتایج این تحقیق در نشریه ارتباطات طبیعت منتشر شده است.
