سازمان های اطلاعاتی با استفاده از شیوه ها و شگردهای نوین سعی در کسب اطلاعات محرمانه در ابعاد مختلف را داشته و از آن در راستای ضربه زدن به کشور بهره برداری می نمایند.

علیرغم پیشرفت های گوناگون و خیره کننده ای که در ابزار و ادوات جاسوسی بدست آمده ، سرویس های اطلاعاتی بر این باورند که نیروی انسانی مطمئن ترین و کارآمدترین سرمایه برای دستیابی به اطلاعات پنهان می باشد. لذا به حیله های گوناگون سعی در نزدیک شدن به نخبگان ، متخصصین و عناصر علمی و دانشگاهی کشور را داشته و نسبت به جذب و جاسوس کردن آنها اقدام می نمایند.

در این میان افرادی که مستقیم یا غیر مستقیم ، بالفعل یا بالقوه از قابلیت و میزان دسترسی بالایی در پروژه های استراتژیک و محیط های تحقیقاتی و علمی برخوردارند مورد نظر سازمان های جاسوسی قرار گرفته و توسط آنها با پوشش های مختلف و به ظاهر عادی شکار می شوند.

شکارگاه ها یا کمین گاه های جاسوسی

جاسوسان در عملیات جمع آوری اطلاعات ، از هر امکانی بهره برداری می نمایند که مهم ترین آنها عبارتنداز:

1- دیپلمات ها

2- شرکت های خارجی

3- کارشناسان خارجی

4- توریست ها و مسافران زیارتی و سیاحتی و درمانی

5- تردد در مرزها

6- تحقیق، تحصیل و مطالعات علمی و پژوهشی

7- هیات های علمی و فنی و صنعتی و تجاری

8- همایش ها و مذاکرات موضوعی

9- سفرها و مأموریت‌های خارج از کشور

10- دوره های آموزشی و تبادل علمی و فنی

11- شکار متقاضیان ویزا و اقامت در کشور های غربی با پوشش مصاحبه

خطر سازمان های اطلاعاتی فقط عملیات جاسوسی و جمع آوری اخبار و اطلاعات نیست، بلکه نفوذ و تأثیر گذاری در فرآیند تصمیم گیری و مسائل اجرایی کشور از دیگر برنامه ها و نیازمندی آنها می‌باشد.

سازمان های جاسوسی می خواهند:

الف- اطلاعات و اخبار مورد نیاز خود را جمع آوری کنند.

ب- نقاط ضعف کشور را شناسایی و آنها را تشدید نمایند.

ت- نقاط قوت کشور را شناسایی و آنها را تضعیف نمایند.

ث- در توانایی ها و مقدورات ما نفوذ و آنها را مورد تهاجم قرار دهند.

ج- انگیزه های ملی، میهنی و ارزشی ما را تخریب نمایند.