به گزارش مشرق، یکی از ابزارهای اصلی نظام سلطه بین الملل، نهادهایی هستند که رتبه بندی کشورها در حوزه های مختلف را هر ساله اعلام می کنند؛ این نهادها با وجهه علمی با ارائه آمارها و رنکینگ کشورها و شاخص هایی که مبنای آن بر اطلاعاتی است که تنها مورد پذیرش این نهادهاست اقدام به درجه بندی کشورها کرده و وجهه سیاسی و اقتصادی بسیاری از کشورهایی که همسو با سیاستهای قدرتهای سلطه نیستند در دید بین المللی مورد تردید قرار می دهند؛ نکته قابل توجه اینکه بسیاری از مسوولان و کارشناسان داخل کشور نیز با استناد به همین آمارها، خودآگاه و ناخودآگاه وضعیت کشور را بحرانی جلوه داده تا بتوانند به مقاصد خود برسند؛ از بارزترین این موارد میتوان به اشاره یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در مناظره های سال 88 اشاره کرد.
نامزد مزبور با ارائه شاخص «فلاکت» که حتی در نهادهای شاخص بین المللی نیز پذیرفته شده نیست؛ اقدام به سیاهنمایی در خصوص اقدامات دولت قبل کرد که مورد انتقاد رهبر انقلاب نیز قرار گرفت.
اما موسسه پژوهشی کاتو در تازه ترین گزارش خود مجدداً ایران، سوریه و ونزوئلا را در رده اول رتبه بندی این شاخص قرار داده است.
همه کشورها به دنبال این هستند که در جهت کاهش نرخ تورم، بیکاری و بهره و در عین حال افزایش سرانه تولید ناخالص داخلی قدم بردارند. شاخص فلاکتی که در اینجا ارائه شده حاصل جمع سه نرخ پیش‌گفته منهای رشد سرانه تولید ناخالص داخلی است، که به وسیله آن 109 کشور جهان بر اساس میزان "فلاکت" رده‌بندی شده‌اند. این داده‌ها مربوط به سال 2013 هستند. بعضی از کشورها به دلیل امتناع از ارائه اطلاعات کامل، در این لیست قرار نگرفته‌اند.
کشور الجزایر در این رده بندی جزو کشورهای متعادل و در رده 57 قرار دارد؛ این در حالیست که طبق آمارهای موجود 23 درصد از مردم این کشور با درآمد سرانه کمتر از 2 دلار زندگی میکنند و در مقایسه با ایران که این رقم تنها 8 درصد مردم (که این آمار نیز محل تردید است) را شامل می شود از وضعیت به مراتب بحرانی تری بسر می برد.
از طرفی دیگر بسیاری از کشورهای فقیر که بلحاظ درآمدهای سرانه و سایر آمارها وضعیت بمراتب بدتری نسبت به ایران دارند (همچون افغانستان، کامرون، آفریقای مرکزی، چاد، کنگو، اتیوپی، گامبیا، غنا، گینه و ...) به بهانه عدم ارائه گزارش دقیق در لیست شاخص فلاکت نیامده اند.
و نکته قابل توجه آنکه سوریه، ونزوئلا، سودان و ایران که در ابتدای لیست فلاکت آمده اند طبق گزارشهای موجود هیچکدام جزو کشورهای "بشدت فقیر" محسوب نمی شوند!
در متدولوژی تعریف بین المللی "شدت فقر" بر مبنای عدم دسترسی به پول و نیازهای اولیه زندگی مثل غذا، آب، تحصیلات و بهداشت و سرپناه، عدم امنیت درآمدی، عدم ثبات اقتصادی و غیرقابل پیش بینی بودن امکان دسترسی مستمر به نیازهای اولیه زندگی تعریف می شود.
حتی بسیاری از کشورها از جمله اکثر کشورهای آفریقایی و کشورهای مهمی مثل برزیل، چین، هند، اندونزی، پاکستان و آفریقای جنوبی هم بلحاظ شدت فقر از ایران وضع بدتری دارند.
منبع: مسیرآنلاین
نامزد مزبور با ارائه شاخص «فلاکت» که حتی در نهادهای شاخص بین المللی نیز پذیرفته شده نیست؛ اقدام به سیاهنمایی در خصوص اقدامات دولت قبل کرد که مورد انتقاد رهبر انقلاب نیز قرار گرفت.
اما موسسه پژوهشی کاتو در تازه ترین گزارش خود مجدداً ایران، سوریه و ونزوئلا را در رده اول رتبه بندی این شاخص قرار داده است.
همه کشورها به دنبال این هستند که در جهت کاهش نرخ تورم، بیکاری و بهره و در عین حال افزایش سرانه تولید ناخالص داخلی قدم بردارند. شاخص فلاکتی که در اینجا ارائه شده حاصل جمع سه نرخ پیش‌گفته منهای رشد سرانه تولید ناخالص داخلی است، که به وسیله آن 109 کشور جهان بر اساس میزان "فلاکت" رده‌بندی شده‌اند. این داده‌ها مربوط به سال 2013 هستند. بعضی از کشورها به دلیل امتناع از ارائه اطلاعات کامل، در این لیست قرار نگرفته‌اند.
برای دیدن جدول کامل بالا روی عکس کلیک کنید
کشور الجزایر در این رده بندی جزو کشورهای متعادل و در رده 57 قرار دارد؛ این در حالیست که طبق آمارهای موجود 23 درصد از مردم این کشور با درآمد سرانه کمتر از 2 دلار زندگی میکنند و در مقایسه با ایران که این رقم تنها 8 درصد مردم (که این آمار نیز محل تردید است) را شامل می شود از وضعیت به مراتب بحرانی تری بسر می برد.
از طرفی دیگر بسیاری از کشورهای فقیر که بلحاظ درآمدهای سرانه و سایر آمارها وضعیت بمراتب بدتری نسبت به ایران دارند (همچون افغانستان، کامرون، آفریقای مرکزی، چاد، کنگو، اتیوپی، گامبیا، غنا، گینه و ...) به بهانه عدم ارائه گزارش دقیق در لیست شاخص فلاکت نیامده اند.
و نکته قابل توجه آنکه سوریه، ونزوئلا، سودان و ایران که در ابتدای لیست فلاکت آمده اند طبق گزارشهای موجود هیچکدام جزو کشورهای "بشدت فقیر" محسوب نمی شوند!
در متدولوژی تعریف بین المللی "شدت فقر" بر مبنای عدم دسترسی به پول و نیازهای اولیه زندگی مثل غذا، آب، تحصیلات و بهداشت و سرپناه، عدم امنیت درآمدی، عدم ثبات اقتصادی و غیرقابل پیش بینی بودن امکان دسترسی مستمر به نیازهای اولیه زندگی تعریف می شود.
حتی بسیاری از کشورها از جمله اکثر کشورهای آفریقایی و کشورهای مهمی مثل برزیل، چین، هند، اندونزی، پاکستان و آفریقای جنوبی هم بلحاظ شدت فقر از ایران وضع بدتری دارند.
منبع: مسیرآنلاین
