دیوید کوهن که روز اول بهمن 1393 در جلسه استماع کمیته روابط خارجی سنا شرکت کرده بود گفته است که این مذاکرات بود که برنامه هسته ای ایران را متوقف کرد نه تحریم ها به تنهایی.

کوهن که به زودی قائم مقام سازمان سیا خواهد شد، اعلام کرده است که امریکا باور دارد تحریم ها رفتار دولت ایران را دگرگون کرده است.

متن کامل سخنان کوهن در ادامه می آید.

متن اصلی را اینجا ببینید.

***

تشکر از دعوت به این جلسه برای اعلام وضع تحریم ها علیه ایران و اینکه آیا ورود کنگره برای اعمال تحریم های جدید علیه ایران برای راه حل سیاسی برای یکی از مهم ترین و طولانی ترین مشکلات امنیت ملی آمریکا یعنی برنامه اتمی ایران می تواند مفید باشد یا نه. من موضوع شهادت امروز خود را روی رژیم تحریم های بین المللی علیه ایران قرار می دهم که ایران را به میز مذاکرات کشاند، فشاری شدید که همچنان بر اقتصاد ایران وارد می شود و اجرای هوشمندانه این تحریم ها را در طول اجرای طرح مشترک اقدام قرار می دهم. و توضیح خواهم داد که چرا قانون تحریم های جدید در حال حاضر، حتی در صورتی که اجرای آن به تاخیر بیفتد، به احتمال زیاد به جای پیشرفت، مخرب آن و چشم انداز راه حل دیپلماتیکی می شود که به صورتی راستی آزمایانه مانع از رسیدن ایران به سلاح اتمی می شود.

در ابتدا، اجازه بدهید بر این مساله تاکید کنم که هیچ موضوعی به اندازه این مساله که ایران به سلاح اتمی دست نیابد، برای تیم من در وزارت خزانه داری اولویت و فوریت ندارد و هیچ چیز مانند این موضوع به این اندازه توجه و زمان ما را به خود اختصاص نداده است. ایران مسلح به سلاح اتمی تهدیدی مستقیم برای آمریکا و امنیت بین المللی است، خطر تروریسم بین المللی را افزایش می دهد، رژیم منع اشاعه را تضعیف می کند و خطر مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه را بیشتر می کند. رئیس جمهور اوباما از همان شروع به کار دولت خود این موضوع را به روشنی بیان کرده است که هر کاری که در حوزه قدرتش هست برای جلوگیری از رسیدن ایران به سلاح اتمی انجام خواهد داد.

برای ما در وزارت خزانه داری، این مساله به معنی همکاری با دولت، کنگره و با شرکای خود در سراسر دنیا برای تحمیل موثرترین تحریمهای مالی و اقتصادی تاریخ است. تحریم ها باعث سلب توان ایران برای به دست آوردن مواد لازم برای برنامه اتمی خود، انزوای این کشور از نظام مالی جهانی، کاهش چشمگیر صادرات نفت، محروم شدن از بخش عمده ای از درآمدهای نفتی و ذخایر ارزی و تحت فشار قرار گرفتن شدید اقتصاد این کشور است. از بسیاری جنبه ها، رژیم تحریم های جهانی به هدف هایی که برای آن تعیین شده بود رسیده است: تشویق ایران برای حضور در میز گفتگوها، خود نمایی و اتلاف وقت نکردن و وارد شدن به دیپلماسی جدی بر سر برنامه اتمی این کشور.

ایران در حال مذاکره است چون می داند که رهایی از این تحریم ها فقط در صورتی میسر است که این کشور بتواند در ازای آن، گام هایی محکم و قابل راستی آزمایی بردارد که تضمین کند این کشور نمی تواند بمب اتمی درست کند. همانطور که این کمیته مطلع است، این مذاکرات ادامه دارد. این مذاکرات وقتی که ما درباره طرح مشترک اقدام گفتگو می کردیم شروع شد، توافقی که در نوامبر 2013 به دست آمد. در نوامبر 2014، 1+5 و ایران تصمیم به تمدید گفتگوها به مدت هفت ماه دیگر گرفتند. ما با تمدید مذاکرات موافقت کردیم زیرا مذاکره کنندگان پیشرفت هایی عملی داشتند و مسائل فنی لازم نیز برای حل و فصل و بسته شدن راه احتمالی ایران برای رسیدن به بمب اتمی نیز زمان بر هستند.

ما در نهایت ممکن است به توافق جامع دست یابیم؛ ممکن هم هست نیابیم. رئیس جمهور هفته گذشته تاکید کرد که شانس رسیدن ما به توافق احتمالا کمتر از پنجاه درصد است. با این حال، ما متعهد به محک زدن کامل راه دیپلماتیک هستیم. برای همین هم ما به وارد آوردن فشار اقتصادی و مالی در طول اجرای طرح مشترک اقدام که ایران را به میز گفتگوها آورده است، ادامه می دهیم و برای همین به مذاکره کنندگانمان برای دنبال کردن توافق جامع احتمالی بدون تضعیف تلاش های آنان، ایجاد شکاف در ائتلاف یا در بهترین حال، ارسال پیام های متناقض درباره منافع آمریکا در راه حل دیپلماتیک زمان لازم را می دهیم. تحریم های بین المللی با قدرت به جای باقی است و با هوشیاری اعمال می شود.

وقتی ایران و 1+5 در نوامبر 2013 درباره طرح مشترک اقدام به توافق رسیدند، ایران متعهد به متوقف کردن پیشرفت برنامه اتمی و به عقب برگرداندن آن در برخی زمینه های مهم و تامین دسترسی بی محدودیت به تاسیسات غنی سازی خود شد. در ازای آن، این کشور به میزانی محدود، هدفمند و قابل برگشت از تخفیف در تحریم های مرتبط با برنامه اتمی اش برخوردار شد. مهم اینکه طرح مشترک اقدام باعث شد تا ساختار مالی، بانکی، نفتی و تجاری تحریم ها، تحریم های ما علیه ایران در قبال حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر و تحریم های داخلی ما به جای باقی بمانند.

می خواهم به صورت خلاصه به گستره این ساختار تحریمی که از سوی دولت، کنگره و شرکایمان در طول سالیان دراز با دقت طراحی شده اند اشاره کنم زیرا می تواند زمینه ای برای هر گونه بحث در خصوص تحریم های بیشتر به دست بدهد.

اول، ایران همچنان هدف تحریم های گسترده ی از سوی آمریکا و متحدانش در زمینه های بانکداری و مالی است. ایران و بسیاری از بانک های خصوصی و دولتی اش از جمله بانک مرکزی، تقریبا به صورت کامل از نظام مالی جهانی منزوی شده اند، هدف تحریم های آمریکا هستند و از نظام پرداخت بین المللی جدا شده اند. هر بانک خارجی که با بانک های تحت تحریم ایران یا افراد یا موسسات مشخص شده ایرانی داد و ستد داشته باشد، از تسهیلات داد و ستد با دلار محروم می شود که برای هر بانک بین المللی در حکم خودکشی است.

همچنین ارائه اسکناس های دلار آمریکا به دولت ایران نیز قابل تحریم هستند.

دوم تحریم های ما موتور اصلی اقتصاد ایران یعنی بخش انرژی را هدف قرار داده است. تحریم های ما به صورتی چشمگیر باعث کاهش صادرات نفتی ایران شده است. در سال 2012 ایران که تقریبا در روز دو و نیم میلیون بشکه نفت به بیست کشور صادر می کرد، امروز این میزان به یک میلیون و یکصد هزار بشکه در روز رسیده است و فقط به شش کشور صادر می کند. بر اساس طرح مشترک اقدام، شش مشتری نفت ایران نمی توانند میزان خرید فعلی خود را افزایش بدهند.

افزون بر این، پول پرداختی برای نفت ایران می بایست به حسابی واریز شود که فقط بتوان از آن برای داد و ستدهای مالی یا مبادلات دو جانبه بین کشورهای وارد کننده و ایران استفاده شود. غیر از پول هایی که براساس طرح مشترک اقدام آزاد شده اند، درآمد نفتی ایران نه قابل برگشت به ایران و نه قابل انتقال به کشور سومی است و با توجه به اینکه حساب هایی که هم اکنون درآمدهای نفتی ایران را نگاه داشته اند، بیش از میزان مصرفی ایران یا داد و ستدهای دو جانبه انسانی هستند، ارزش موثر فروش نفت برای ایران بسیار کمتر از صد سنت در هر دلار است. ما همچنین هیئتی برای هدف گیری کالاها و خدمات در بخش انرژی ایران یا سرمایه گذاری در این حوزه را داریم. هر نهادی که خود بخشی از بخش انرژی ایران باشد، مشمول تحریم ها خواهد شد.

با توجه به اینکه ایران امکان استفاده از خدمات و فناوری های غربی را ندارد و مجبور به کاستن شدید از صادرات نفتی اش است، ما شاهد کاهش شدید تولید نفت این کشور نیز هستیم. کارشناسان مستقل گزارش کرده اند که ایران کمتر از 2 میلیون و 800 هزار بشکه در روز در ماه دسامبر تولید کرده است در حالی که این میزان در سال دو هزار و یازده، 3 میلیون و 600 هزار بشکه بود.

سوم اینکه تحریم هایی نیز در بخش مهم اقتصادی ایران هستند. ما ابزارهای زیادی برای هدف قرار دادن صنعت پتروشیمی، بیمه، بندرها، کشتی رانی و کشتی سازی و نیز مبادله برخی از فلزات مهم و مواد صنعتی را اعمال می کنیم. چهارم در کنار اینکه این تحریم ها که براساس بخش های مختلف تنظیم شده اند، ما تحریم های دیگری نیز اعمال می کنیم که هدف از آن افزودن فشار بر رژیم ایران است. اقدام به نمایندگی از دولت ایران برای دولت یا افراد و نهادهایی که تحت تحریم دفتر دارایی های خارجی قرار دارند مواد، فناوری یا خدمات مالی تامین کند، تحت تحریم قرار می گیرد. براساس تحریم های ضد تروریستی، مقابله با اشاعه تسلیحات اتمی، حقوق بشری و دیگر تحریم های مرتبط با ایران، بیش از 700 فرد حقیقی و حقوقی در ایران تحت تحریم هستند که پانزده درصد از فهرست تحریمی طرح مشترک اقدام را تشکیل می دهند. همینطور، هر کسی که با این افراد یا نهادها یا هر نهاد تحت تحریم ایرانی دست به معامله بزند، خطر تحریم شدن را به جان می خرد.

دست آخر اینکه محدودیت های گسترده برای مبادله بین ایران و آمریکا به جای خود باقیست؛ بدین معنی که در بزرگترین و پویاترین اقتصاد دنیا همچنان به روی ایران بسته است و این کشور همچنان نمی تواند به نظام مالی در آمریکا دسترسی داشته باشد. این تحریم ها مشتی کلمه روی کتاب نیستند، ما با هوشیاری آنها را دنبال می کنیم. در طول زمان اجرای طرح مشترک اقدام، ما بارها روی این مساله تاکید کرده ایم که ایران در کلام و در عمل، برای معامله مجاز نیست. از زمان امضای طرح مشترک اقدام، آمریکا فقط صد فرد و نهاد ایرانی را که به فرار از تحریم های ما، اشاعه موشکی و هسته ای، تروریسم تحت حمایت ایران یا نقض های حقوق بشر مرتبط با ایران کمک می کردند، تحت تحریم قرار گرفتند.

نه مورد کمتر از یک ماه پیش یعنی سی ام دسامبر به این فهرست افزوده افزوده شدند، از جمله شش فرد و یک نهاد که با دولت ایران برای به دست آوردن دلار آمریکا تلاش می کردند. ما همچنین سیصد و پنجاه میلیون دلار مجازات برای کسانی که تحریم ها را نقض کنند، جریمه در نظر گرفته ایم. این هدف گیری ها و اجرای مجازات در طول تمدید طرح مشترک اقدام نیز به اجرا گذاشته می شوند. ما همچنین به صورت گسترده بادولت ها و شرکت های خارجی برای روشن کردن محدود بودن گستره کاهش تحریم ها در زمان اجرای طرح مشترک اقدام تعامل کرد ه ایم و همچنان در برابر هرگونه نقض تحریم ها هوشیار خواهیم بود. این تلاش ها بی صدا تر از اقدامات اجرایی هستند و به همان اندازه برای اقدامات ما در وارد آوردن فشار بر ایران اهمیت دارند.

در حالی که در اینجا نشسته ایم، اعضای گروه من با شارشی از اطلاعات مالی روبرو هستند و به دنبال نشانه ای از فرار از تحریم، همکاری با بانک ها و تجارت برای کمک به اجرای بهتر تحریم ها، تعامل مستقیم با دولت ها، قانونگذاران و شرکت های و افراد در سراسر دنیا هستند تا اطمینان یابند پیامدهای نقض تحریم های ما را به خوبی درک کرده اند و هر چند من تا چند هفته دیگر از این وزارتخانه خواهم رفت، همه باید این اطمینان خاطر را داشته باشند که اجرای هوشمندانه تحریم های ما بی وقفه ادامه خواهد داشت.

با همه این تلاش ها، ما این مساله را برای ایران روشن کرده ایم که تنها راه امیدواری برای رهایی از این تحریم ها ورود به یک توافق جامع است که تضمین کند این کشور به سلاح اتمی دست نمی یابد.

به خاطر تحریم های گسترده ای که صورت گرفته و همچنان با قدرت به جای خود باقی است و با هوشیاری اجرا می شود، جای شگفتی نیست که اقتصاد ایران با مشکل عمده ای روبروست. زمانی که آخرین بار من در برابر این کمیته حاضر شدم، اعلام کردم که تنها معیاری که می توام فشار بر اقتصاد ایران را بسنجم، درآمدهای نفتی ایران، ارزش واحد پول این کشور و ذخایر خارجی آن است. با همه این معیارها، وضع امروز ایران در مقایسه با زمانی که وارد طرح مشترک اقدام شد، بدتر شده است.

در خصوص درآمدها؛ سلامت کلی اقتصاد ایران و تراز اقتصادی این کشور به شدت به درآمدهای نفتی وابسته است و تحریم های ما به شدت این درآمدها را کاهش داده است. همانطور که پیشتر نیز متذکر شدم، تحریم ها باعث شده اند ایران با کاهش شصت درصدی صادرات نفتی از حدود دو و نیم میلیون بشکه در روز در سال 2012 به حدود یک میلیون و صد هزار بشکه در روز در حال حاضر برسد. به خاطر این کاهش چشمگیر، فقط در 2014، تحریم های ما ایران را از چهل درصد از درآمدهای نفتی خود محروم کرده است که این میزان، دو برابر کل ارزش کاهش تحریم های ایران در طرح اقدام مشترک است و این پولی است که ایران هرگز نمی تواند باز پس گیرد زیرا نمایانگر فروشی است که هرگز صورت نگرفت. روی هم رفته، از 2012 به این سو، تحریم های نفتی ما ایران را از دسترسی به دویست میلیارد دلار صادرات نفتی و پول هایی محروم کرده است که نمی تواند آزادانه از آن استفاده کند.

افزون بر این، در هفت ماه دوره تمدید طرح مشترک اقدام، از دسامبر 2014 تا ژوئن 2015، ارزیابی ما این است که ایران زیانی پانزده میلیارد دلاری به خاطر کاهش فروشش را تحمل خواهد کرد. همچنین دوازده میلیارد دلار دیگر نیز به خاطر فروش نفت خود در این دوره از دست می آورد و این نشان می دهد که ایران فقط به میزانی محدود از درآمدهای خود دسترسی می یابد و بخش عمده ای از آن در حساب های خارج از این کشور محدود می شوند.

در همین حال، کاهش فعلی بهای نفت، به گفته مقامات ایرانی تحریم های دیگری را بر ایران می افزاید. در طول سال گذشته، میزان متوسط بشکه نفت یبش از پنجاه درصد کاهش یافته است و امروز بهای آن به کمی کمتر از پنجاه دلار در هر بشکه رسیده است. اگر همه قیمت ها در حد کنونی باقی بماند، ایران یازده میلیارد دلار دیگر از درآمد نفتی خود را از آنچه که انتظار می رفت در این هفت ماه دوره تمدید طرح مشترک اقدام به دست آورد، از دست خواهد داد.

همه اینها آثاری ویرانگر بر بودجه ایران می گذارد. ایران برای سال جاری خود (مارس دو هزار و چهارده تا مارس دو هزار و پانزده)، بهای نفت را برای بشکه ای صد دلار پیش بینی کرده بود. این پیش بینی محقق نشده است و سال آینده سالی به مراتب تیره تر خواهد بود. در ماه دسامبر، رئیس جمهور روحانی بودجه را با فروش نفت برای هر بشکه ای هفتاد و دو دلار و برخی پیشنهادها برای لغو یارانه ها، افزایش مالیات، کاهش توزیع صندوق ثروت عمومی و کاستن از طرح ها ارائه کرد. هم کنون نیز معلوم شده است که این پیش نویس خوش بینانه بود و همین هفته گذشته، وزیر اقتصاد و دارایی ایران اعلام کرد که این بودجه در دست بازبینی است، زیرا بهای نفت چهل دلار در هر بشکه در نظر گرفته می شود. این امر به احتمال زیاد باعث کاهش هر چه بیشتر هزینه ها، خدمات کمتر و مالیات های بیشتر می شود.

ریال، واحد پول ایران از ژوئن 2012 تا کنون پنجاه و شش درصد از ارزش خود را از دست داده و از جمله از نوامبر دو هزار و سیزده تا کنون، شانزده درصد از ارزشش کاسته شده است. این مساله باعث گران تر شدن کالاهای مهم، اخلال در طرح های سرمایه گذاری در ایران، افزایش تورم عمومی و آسیب به اقتصاد ایران با ایجاد بی اطمینانی به قیمت های آینده می شود.

در خصوص ذخایر، بخش عمده ای از ذخایر ارزی صد میلیارد دلاری ایران همچنان به خاطر تحریمها غیر قابل دسترسی یا محدود شده اند. ایران فقط می تواند برای پرداخت مبادلات دو جانبه بین شش کشور باقیمانده خریدار نفت ایران مبادلات دو جانبه و نیز برای اهداف انسان دوستانه مبادله تجاری انجام دهد. بدون ذخایر ارزی خارجی، قدرت ایران برای مداخله در بازار ارزی برای ثبات بخشیدن به ریال و نیز مبادله های خارجی دشوار تر خواهد شد.

اگر گامی به عقب برداشته و نگاهی به کلیت اقتصاد ایران داشته باشید، تصویری که می بینید چیزی بیش از یک اقتصاد ملالت بار نیست. با وجود برخی نشانه ها از افزایش تولید ناخالص داخلی ایران، اقتصاد این کشور همچنان خیلی پایین تر از توان این کشور فعالیت می کند. تولید ناخالص داخلی ایران در دو سال منتهی به دو هزار و چهارده، نه درصد کاهش داشت و اقتصاد امروز این کشور پانزده تا بیست درصد کوچکتر از آن چیزی است که پیش از سال دو هزار دوازده بود. افزون بر این، تورم ایران با هفده درصد، همچنان یکی از تورم های بالای جهان به شمار می آید.

پیش بینی های نه چندان خوبی که ما درباره کاهش تحریم ها براساس طرح مشترک اقدام شنیده بودیم و گفته می شد که باعث فروپاشی رژیم تحریم ها و کاهش فشار بر ایران می شود، به واقعیت نپیوستند. ساختار تحریم ها همچنان به جای خود باقیست. ارزیابی ما این است که میزان کلی کاهش تحریم های ایران براساس طرح مشترک اقدام که بیشتر از مجاز کردن ایران برای بهره بردن از درآمدهای نفتی محدود شده در خارج از این کشور بود، نزدیک به چهارده تا پانزده میلیارد دلار تا پایان دو هزار و پانزده به درآمد این کشور خواهد افزود. این درآمد در برابر درآمدهای هنگفتی که ایران در نتیجه تحریم ها از آن محروم شده است، بسیار ناچیز می نماید و نمی تواند پاسخگوی ضعف نظام مند اقتصاد ایران و بی توازنی آن باشد.

به زبان ساده تر، وضع اقتصاد ایران به شدت خراب است و تا زمانی که تحریم ها به جای خود باشند، وضع به همین منوال است و رهبران این کشور نیز از این مساله آگاهند. در سایه همکاری های بین المللی بین آمریکا و متحدانش، همکاری مشترک کنگره و دولت آمریکا، ایران در حالی مذاکره می کند که قدرت عملکردش محدود است. تا زمانی که ما فشار فعلی بر ایران را ادامه بدهیم که به چنین کاری متعهد هستیم، رهبران این کشور انگیزه لازم را برای یک راه حل جامع و حل و فصل صلح جویانه این مساله خواهند داشت.

قانون تحریم های بیشتر در حال حاضر غیر ضروری است و به صورت بالقوه می تواند آسیب رسان باشد. به خاطر گستره و حجم تحریم هایی که در حال حاضر علیه ایران اعمال شده است و فشارهای اقتصادی و تحریم هایی که اعمال می شود، باور داریم که به تحریم های جدید در حال حاضر نیازی نیست. برعکس، باور ما این است که تحریم های جدید حتی با ماشه تاخیر، به احتمال زیاد به جای تقویت، باعث تضعیف شانس رسیدن به یک راه حل جامع می شود و در صورت شکست گفتگوها، به جای افزایش، باعث کاهش شانس حفظ و افزایش فشارها بر ایران می شود.

در تلاش ما برای جلوگیری از رسیدن ایران به سلاح اتمی، تحریم ها به تنهایی جواب ندادند. تحریم ها هرگز به تنهایی نمی توانستند باعث شوند، ایران به نصب سانتریفوژ یا غنی سازی اورانیوم خاتمه بدهد بلکه تحریم ها همواره برای این منظور بودند که به عنوان ابزار، ایران را مجاب به مذاکره جدی کند و این نیز جواب داده است. حال ما در وضعی هستیم که ایران به صورتی جدی با 1+5 تعامل می کند، در حالی که پیشرفت برنامه اتمی ایران متوقف و در برخی موارد نیز برنامه به عقب رانده شده است و ما دسترسی بی سابقه ای به فعالیت های اتمی این کشور داریم. افزون بر این، اقتصاد این کشور زیر فشار عمده ای قرار دارد زیرا توانسته ایم ائتلاف جهانی را برای اعمال تحریم های فلج کننده علیه این کشور نگاه داریم.

افزودن تحریم های بیشتر در این نقطه خطر فروپاشیدن اوضاع را به همراه دارد. به نظر ما که شرکای بین المللی ما نیز همین قضاوت را دارد، قوانین تحریمی جدید به احتمال بیشتر ممکن است باعث توقف پیشرفت در مذاکرات شود تا اینکه بخواهد ایران را به مصالحه بیشتر وادارد. افزون بر این، اگر کنگره اقدام به افزودن تحریم های بیشتر کند و گفتگوها نیز شکست بخورند، شرکای بین المللی ما نه ایران را بلکه ما را مقصر شکست گفتگوها خواهند دانست. هر چند دشوار است که پیش بینی کنیم در چنین وضعی چه روی می دهد، ولی کاملا محتمل است که برخی از اعضای بین المللی فعلی که شرکتهایشان مایل به از سرگیری مبادلات با ایران هستند ولی در حال حاضر کناره گرفته اند، درباره همکاری با ما در آوردن فشار بر ایران تجدید نظر کنند.

اگر حمایت کلی برای تحریم ایران رو به زوال بگذارد، حفظ فشار تحریم ها بر ایران نیز دشوار خواهد بود. در نهایت، اگر شکست در این گفتگوها به برافتادن طرح مشترک اقدام منجر شود، نظارت بیشتر بر برنامه اتمی ایران و محدودیت های اعمال شده ر توسعه این برنامه را هم که به خاطر طرح مشترک اقدم به دست آورده بودیم، از دست خواهیم داد. از دیدگاه ما، این خطرها در حال حاضر طرح تحریم های جدید را غیر قابل توصیه می کنند. با این حال، حتی با کنار گذاشتن خطرها، هیچ دلیلی فوری نیز برای اعمال تحریم های بیشتر با توجه به آنچه که ایران با فشارهای اقتصادی و مالی شدیدی که با آن روبروست، نمی یابیم.

این نتیجه گیری بیش از هر چیز با این حقیقت مورد تاکید قرار می گیرد که در صورتی که ایران میز گفتگوها را ترک کند، یا ما به این نتیجه برسیم که توافق جامع دیگر قابل حصول نیست، این کنگره و این دولت می توانند خیلی سریع تحریم های جدیدی را اعمال کنند. همانطور که رئیس جمهور هفته گذشته نیز گفت، اگر ایران در نهایت نتواند پاسخ بلی را بگوید، اگر آنان نتوانند تضمین های لازم را که ما را به این نتیجه برساندکه آنان به دنبال سلاح اتمی نیستند، در این صورت ما گزینه های بعدی را بررسی می کنیم که تحریم های جدید از جمله این گزینه ها هستند.

همانطور که در قوانین تحریمی پیشین نیز بود، این قوانین می توانند در طول چند روز اجرایی شوند. ایرانیان این را می دانند، همانطور که می دانند رئیس جمهور همواره گفته است ما همه گزینه ها را روی میز داریم. اشتباه نکنید: این دولت قدرت تحریم ها را درک می کند و می پذیرد. تحریم ها عنصری اساسی در بسیاری از طرح های امنیت ملی مهم ما هستند، از تلاش برای جلوگیری از رسیدن ایران به سلاح اتمی گرفته تا تلاش های ما برای تضعیف و در نهایت نابودی دولت اسلامی در عراق و شام، ما تردیدی در تحریم به خرج نمی دهیم.

ولی در عین حال، هیچ کدام از ما این باور را نداریم که افزودن لایه ای بیشتر به تحریم ها، همواره حرکت درستی است. تحریم یکی از ابزارهای موجود ماست، مانند دیپلماسی و مانند اقدام نظامی و موارد بی شمار از قدرت نمایی آمریکا در پیشبرد منافع خود، دفاع از متحدانش و دفاع از خود. در صورتی که دیپلماسی موفق نباشد، رئیس جمهور گفته است که اولین کسی خواهد بود که به کنگره می آید و می گوید نیاز به افزایش فشارها داریم. با این حال از دیدگاه ما، اکنون زمان آن است که به دیپلماسی فرصت لازم داده شود تا موفق شود نه اینکه یک ابزار تحریمی دیگر ایجاد کنیم.

در نهایت، می خواهم به این کمیته اطمینان بدهم که در حالی که ما به دنبال راه حلی جامع با ایران هستیم، وزارت خزانه داری مانند همه بخش های دولت خود را به صورت کامل متعهد به حفظ فشارهای اقتصادی و مالی شدید بر ایران می داند. ما اجازه نداده ایم و نخواهیم داد که سر سوزنی از تلاش ها ما برای اجرای تحریم کاسته شود و علیه هر کسی، در هر جایی که تلاش کند تحریم های ما را نقض کند، وارد عمل می شویم.

منبع: ایران هسته ای