محصولات این پالایشگاه که در هفت کیلومتری شمال شهر آبادن و در زمینی ۳۴۰ هکتار در منطقه اروند جاگذاری شده است،‌بنزین، ال.پی.جی، نفت‌گاز(گازوئیل)، نفت‌کوره، سوخت جت و گوگرد است که فرآورده‌های مایع آن با کیفیت یورو۵ خواهد بود.

هزینه برآورد شده برای اجرای این طرح ۳.۴ میلیارد یورو و نرخ بازگشت سرمایه آن ۲۳.۱ درصد است که تاکنون برای خرید زمین و مطالعات صورت گرفته حدود ۵۰ تا ۶۰ میلیارد تومان هزینه شده است.

شرکت توسعه صنایع پالایش نفت ۲۰ درصد و شرکت پالایش نفت آبادان پنج درصد از سهام پالایشگاه را دارا هستند و طبق اصل ۴۴ قانون اساسی باید ۷۵ درصد از باقی سهام این پالایشگاه به بخش خصوصی واگذار شود.

سازمان خصوصی‌سازی نیز طی نامه‌ای به وزارت نفت خواسته است: "با توجه به اینکه مجوزی برای انقال دارای شرکت از سوی وزارت نفت صادر نشده است، دستور فرماید موضوع مجوز خوراک پالایشگاه مذکور و همچنین رعایت موارد قانون نقل و انقال دارایی را قبل از تاریخ مذکور با قید فوریت به این سازمان اعلام گردد"

بر همین اساس شرکت گسترش انرژی پاسارگاد طی نامه‌ای به معاونت برنامه ریزی و نظارت برمنابع هیدروکربوری خواهان خرید این پالایشگاه با ۱۲۰ میلیارد تومان بیش از هزینه‌های صورت گرفته در این طرح شد اما پاسخی که این شرکت از سوی وزیر نفت دریافت کرد این بود که :" بسمه‌تعالی؛ بفرمائید مجوز خوراک باطل شده است."

ابطال مجوز خوراک پالایشگاه - که جزءدارایی آن محسوب می‌شود- توسط بیژن نامدار زنگنه در واقع این طرح را فاقد ارزش کرده است و قطعاً دیگر بخش خصوصی تمایلی برای حضور در این طرح نخواهد داشت.

این اقدام وزارت نفت در حالی صورت گرفت است که پیش از این نیز ساخت پالایشگاه جدید شیراز برای آنکه مشکل تأمین خوراک طرح فراگیر پالایشی سیراف - که قرار است در قالب هشت پالایشگاه میعانات گازی مستقل به ظرفیت ۴۸۰ هزار بشکه در روز- برطرف شود، متوقف شده بود.

ساخت پالایشگاه جدید میعانات گازی در شیراز با ظرفیت خوراک روزانه ۱۲۰ هزار بشکه، با هدف تولید ۱۱ میلیون لیتر بنزین در روز در سال ۱۳۸۷ آغاز شد و قرار بود سال ۱۳۹۱ ساخت آن به اتمام برسد.

توقف اجرای ساخت پالایشگاه های نفتی در حالی صورت می گیرد که پیش از این هم گفته می شد که زنگنه اعتقادی به ساخت پالایشگاه ندارد؛ اگر چه ساخت هشت پالایشگاه میعانات گازی کوچک مقیاس به عنوان اولویت پالایشی در دستور کار وزارت نفت قرار گرفته است اما این طرح نیز به گفته برخی مدیران پالایش و پخش و کارشناسان علاوه بر غیر اقتصادی بودن، خالی از مشکلات فنی نیست.

برای نمونه شهاب‌الدین متاجی کجوری؛ مدیر برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران در مورد ساخت پالایشگاه‌های کوچک گفته بود: ساخت پالایشگاه‌های کوچک بر سر زبان‌ها افتاده است بدون آن که از منطق قوی برخوردار باشد؛ در واقع ساخت پالایشگاه‌های کوچک برای مناطقی مناسب است که دارای میعانات گاز و نفت مرغوب باشد و یا مکان‌های دور افتاده‌ای که امکان رساندن فرآورده نفتی به آن نقطه فراهم نباشد.

به گفته وی "با توجه به این که نفت خام و میعانات گازی کشور دارای گوگرد زیاد و سایر موادی است که نیاز به تصفیه‌های پیچیده دارد ساخت پالایشگاه‌های کوچک در کشور مناسب و اقتصادی نیست؛ چرا که باید هزینه زیادی صرف شود تا این پالایشگاه‌ها قابلیت تولید فرآورده نفتی با کیفیت بالا را کسب کنند."

همچنین برخی کارشناسان بخش پالایش نیز به نحوه تأمین خوراک طرح فراگیر پالایشی میعانات گازی سیراف ایراد وارد کرده اند.