به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، شهید «محمدرضا چلویان» اول فروردین ماه سال 1341 در روستای «بیابانک» از توابع استان سمنان متولد شد. او با تشکیل بسیج به عضویت این نهاد انقلابی درآمد و پس از آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران با ورود به سپاه به جبهه اعزام شد.

دانشجوی تربیت‌معلم و در دوران هشت سال دفاع مقدس پیک یکی از گردان‌ها بود تا اینکه در جریان عملیات «محرم» در منطقه «عین خوش» بر اثر اصابت ترکش، در روز 16 آبان ماه سال 1361 به شهادت رسید.

شهید چلویان در وصیت نامه خود تاکید بسیاری بر حفظ انقلاب و ارزش‌های آن داشته و شش روز پیش از شهادتش نوشته است:

«با درود و سلام بیکران به رهبر انقلاب و یاران باوفای او.

مادر عزیز و برادر دلسوزم. همان طور که بارها و بارها در صحبت هایی که می‌کردیم گفتم هدف از آمدن من به جبهه و خون دادن من تنها و تنها به خاطر اسلام و عمق این انقلاب است. شاید سؤال کنید که چرا کلمه عمق را به کار بردم.حق دارید، چون منظور من این انقلابی نیست که شما آن را به چشم ظاهری مشاهده می‌کنید. بلکه، منظور من این است که اصل انقلاب چه بوده و مقصد آن به کجا است و منظور من این بود که ما چه بوده‌ایم و می‌خواهیم به کجا برسیم. چه کارهایی می‌کردیم و می‌خواهیم چه کارهایی بکنیم؟... .

هدفم از آمدن به این مکان مقدس و هدیه کردن خون ناقابل خود به اسلام این بود که اسلامی را که هزاران سال آن را در بین ما گم کرده بودند و همۀ ما آن را به فراموشی سپرده بودیم دوباره زنده شود و یاد واقعی امام حسیندر ما زنده شود. نه مثل آن وقت‌ها که فقط گریه کردن و به سر و سینه خود زدن به ما آموخته بودند؛ که عاشورا یعنی گریه کردن . ما می‌گوییم دین ما اسلام است... .

بله، ما می‌گوییم مسلمانیم؛ مسلمان محمدی یا مسلمانی که در حال خم و راست شدن فکر طلبکاری‌ها و بدهکاری های خود هستیم؟ نمی‌دانم آیا واقعاً آن مسلمانی هستیم که می‌دانیم دستورات ما از چه کتابی هست. بله، مادر جان، هدفم این بود که این اسلام کورکورانه در بین ما خفه شود و آن اسلام واقعی جایگزین آن شود. ممکن است بپرسید که جنگ ما چه رابطه‌ای با اسلام دارد؟ در جواب باید بگویم، البته این جواب نیست بلکه مقدمه‌ای است که شما به دنبالش بروید و جواب واقعی را دریابید. همان طور که بارها گفته بودم، می‌دانیم و می‌بینیم که در این جهان مادی زورگویان و مستکبران چه ستم‌هایی که بر ضعیفان جامعه وارد نمی‌کنند و تا این زمان ظالمان به ظاهر پیروز بودند و نمونه عینی آن را در افغانستان، فلسطین، شیلی و ... دیده‌ایم و می‌بینیم.

در جهان سابقه ندارد که توده‌ای مستضعف با دست خالی دیکتاتوری را خوار و ذلیل کنند؛ که حتی تصور آن نمی‌بود چه رسد به انجام دادن آن، و دیدیم که به یاری خداوند متعال چه بلایی به سرش آوردیم و همین انقلاب باعث شد که مظلومان جامعه نیرویی بگیرند و حرکتی کنند و انقلاب ما را الگوی خود قرار دهند و علیه ظالمان به جنگ برخیزند... .

ممکن است هدف آنها اسلام نباشد ولی هدف ما اسلام است. یعنی، انقلاب ما انقلابی غیر از انقلاب اسلامی نبود و دنیا انقلاب ما را به عنوان انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی به رسمیت شناخته است. پس باید سعی کنیم جنگ ما به شکست نیانجامد، زیرا اگر شکست نصیب ما شود در مرحلۀ اول توده‌های مستضعف جامعه ناامید می‌شوند و دست از مبارزات خود می‌کشند و در مرحلۀ دوم انقلابی که در جهان به عنوان انقلاب اسلامی شناخته شده است از بن ریشه کن می‌شود.

در این موقع است که اسلام ریشه کن می‌شود. پس باید و باید و باید کوشش کنیم که در جنگ شکست نخوریم و این کوشش ما از دو حالت مادی و جانی خارج نیست. و این را هم بگویم که اگر خدای نکرده به پیروزی نرسیم خون حضرت‌ علی‌ها و حسین‌ها و فداکاران عاشوراها و کشته‌های انقلاب و معلولین همه پایمال می‌شوند و مسئول این همه خون خواهیم بود. پس باید ساخت و مبارزه کرد تا به امید خدا روزی عامل‌های نفوذی انقلاب شناسایی شوند و انقلاب چهره واقعی خود را نشان دهد و در حال حاضر اگر ما کوچکترین انحرافی را از انقلاب مشاهده کنیم عامل آنها همین نفوذی‌ها هستند... .

محمدرضا چلویان

دهم آبان ماه1361»