به گزارش گروه تاریخ مشرق؛ یکی از نخستین ایرانیان سرشناسی که رشوه قبول کرد میرزا ابولحسن شیرازی (1154-1224) خواهرزاده صدراعظم فتحعلی شاه بودکه در 1188 در سمت ایلچی به لندن فرستاده شد.

جمیز موریه نویسنده نویسنده انگلیسی کتاب حاجی بابای او تا از حدی از رفتار ابوالحسن گرده برداری شده است در این سفر همراهی اش کرده است. او که به عنوان سفیر در 1192به روسیه و در 1196باز به انگلستان رفت. از 1199که به ایران برگشت کمپانی هند شرقی حقوق تقاعد سالیانه ای به مبلغ 1500تومان برایش مقرر کرد.


افسران ارتش انگلیس که از خاک ایران می‌گذشتند درباره ثروت مستمری سالیانه وفاداری و سودمندی وی برای امپراطوری همه با اطلاع و موافقت شخص شاه قلم فرسایی کرده اند.

تئور در رتشتین وزیر مختار شوروی در 1921 در تهران که پیش از انقلاب اکتبر هنگام تبعید در انگلیس زندگی می​کرد و یکی از سردبیران روزنامه منچستر گاردین بود به روزنامه نگار نامی امریکایی وینسنت شیین که به ایران می رفت راهنمایی پرریشخندی کرد "ایران اساسا کشوری استوار است .اشخاص از هرکس که بگویی پول می​گیرند. از انگلیسها امروز و از روسها یا فرانسویها یا المانی ها یا هرکس دیگر فردا.


ولی هیچ وقت کاری در قبال این پول انجام نمی​دهند. می​توانی شش مرتبه کشورشان را از آنها بخری ولی چیزی تحویل نمی​گیری. به نظرمن ایران هیچ گاه از بین نمی​رود . ایران اساسا کشوری استوار است."

شیین خود می​گوید که انگلیسیها معتقدند در تهران نیازی به جاسوس ندارند چون "رشوه دادن متمدنانه تر است".