به گزارش مشرق، مراسم شام ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها با سخنرانی حجت الاسلام انصاریان و مداحی ذاکران اهل بیت علیهم السلام در حسینیۀ هدایت برگزار شد.
در ادامۀ خبر متن سخنان حجت الاسلام انصاریان را می خوانید:
قرآن تمام حقایق کتاب های آسمانی پیش از خودش را تصریح می کند. از 114 سوره، طولانی ترین آن سوره بقره است و کوتاه ترین آن کوثر است. ما برای تفسیر کلمۀ کوثر نیازی به هیچ کتابی نداریم! با کلمه ابتر آخر سوره می توانیم ابتدای آن را تفسیر کنیم.
این سوره در کل قرآن تک است. یعنی کلماتی که ترکیب و صورت این سوره را تشکیل داده است در قرآن تکرار نشده است. اگر نزد عرب های بیابانی برویم که ذهنشان آشفته به مسائل نیست و سوال کنیم: ابتر یعنی چه؟ جواب می دهند: یعنی کسی که اولاد ندارد. سراغ کتاب های لغت و تفسیر غیر شیعه نرویم. چون آنها حقیقت را واقعاً می دانند و ذهن را آشفته می کنند.
در آیه می گوید: حبیب من سران کفر که یکی از امتیازات بالای زندگی را پسر داشتن می دانند و دختران را زنده به گور می کنند حرف های جدیدی است که برایت ساخته اند و سرزنش می کنند.
خداوند جمع نیست! سی خدا که نیست. در موارد بسیار کمی خودش را بخاطر عظمت بی نهایتش و بخاطر آن موردی که می خواست انجام دهد که دارای عظمت بوده است با صیغۀ جمع آورده است.
سفارشاتی در سوره طه به حضرت نوح می خواهد بکند که از "اَنا" استفاده می کند. می فرماید: حرف مرا گوش بده. نماز بخوان. قیامت آمدنی است. ولی وقتی در مورد با قرآن سخن می گوید از "نحن" استفاده می کند. این "ما" دلیل بر عظمت ویژۀ اوست.
" نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ " ما ذکر را فرستادیم. " وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ " باز از "إِنَّا" استفاده میکند. در این آیه چند بار به صورت جمع خودش را عنوان می کند. چهار بار در این آیه که نصف خط است می گوید: "ما" یعنی می خواهد تذکر دهد که عظیم ترین نعمت غیبی من است که در علم من است و من هم برای شما فرستادم.
وقتی که امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا سر حبیب بن مظاهر را به دامان گرفت و فرمود: کسی را کشتید که هر بیست و چهار ساعت یکبار قرآن را ختم می کرد. کسی که قدر قرآن را می دانست.
حالا که می خواهد به پیامبر صلوات الله علیه فرزند بدهد و می گویند: فرزند یعنی پسر و برکت در پسر است و دختر را فقط زنده به گور کنید چون نحس است. حالا به پیامبر "اِنا" می گوید نه "اَنا". آن کس که ادبیات عرب را می داند و نتایجش را هم می داند، تا در سورۀ کوثر چشمش به اِنا می افتد متوجه می شود که بعد از آن مسألۀ بسیار عظیمی می خواهد مطرح شود. همانند قرآن که می گوید: "نحن". اگر دنبالۀ آیه را نخواند و قرآن شناس باشد از این نحن می فهمد که مسألۀ عظیمی وجود دارد.
مثلاً در مورد کل مشرکین و بت پرستان مکه که تعدادشان را هم نمیدانیم! یک شهر پر بود. به پیغمبر می گوید: غصۀ این ها را نخور، من می دانم و این جمعیت! نمی گوید "ما" از من استفاده می کند. می گوید: من انتقامی بخاطر ظلمشان از اینها می گیرم. اما در این آیه می گوید: "إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ" نمی گوید می خواهم به تو صدقه بدهم و یا احسان کنم و لطف کنم و نعمتی به تو بدهم، خیر! أَعْطَیْنَا ما به تو عطا خواهیم کرد. عطا در ادبیات عرب یعنی از مقام بالا که کل کرمش را می خواهد به شخص با آبرو و با عظمت و عزیز بدهد. می خواهیم به تو عطا کنیم ولی نه پسر که برای اینها جایگاه دارد و دختری که برایشان نحس است و زنده به گور می کنند. من می خواهم به تو دختری بدهم که هنوز برای خلق دنیایی، خلق نکردم.
کوثر از چه ماده ای است؟ کثیر، کثیر یعنی چی؟ یعنی بسیار؛ من می خواهم خیر کثیر به تو عطا کنم. از جریانی که بعد از ولادت صدیقه کبری سلام‌الله‌علیها اتفاق افتاده است، معلوم می شود که خداوند منظورش از کلمۀ کوثر یعنی یک منفعت دائم در دنیا و منفعت دائم در آخرت آن هم به صورت دختر و در میان اعرابی که فقط پسر را فرزند می دانند و دختر را نقص می دانند و می گویند: باید زنده به گور شود. حالا حبیب من منتظر باش، من چه دختری به تو خواهم داد!
خداوند به ما شیعه ها لطف کرده است که تحمل شنیدن سخنان پیامبر و ائمه علیه‌السلام را داریم. در غیر این صورت امام صادق علیه‌السلام می فرماید: حرف های ما را جز ملک مقرب و نبی مرسل و مومنی که خداوند دلش را به ایمانی امتحان کرده است نمی تواند تحمل کند.
راوی از امام صادق علیه‌السلام نقل می کنند که حضرت فرمود: اگر خداوند متعال برای همسری فاطمه سلام‌الله‌علیها، امام علی علیه‌السلام را نمی آفرید، از حضرت آدم علیه‌السلام تا پایین ترش در تمام قشرها تا روز قیامت هم وزنی برای آن حضرت نبود.
منبع: وارث
در ادامۀ خبر متن سخنان حجت الاسلام انصاریان را می خوانید:
قرآن تمام حقایق کتاب های آسمانی پیش از خودش را تصریح می کند. از 114 سوره، طولانی ترین آن سوره بقره است و کوتاه ترین آن کوثر است. ما برای تفسیر کلمۀ کوثر نیازی به هیچ کتابی نداریم! با کلمه ابتر آخر سوره می توانیم ابتدای آن را تفسیر کنیم.
این سوره در کل قرآن تک است. یعنی کلماتی که ترکیب و صورت این سوره را تشکیل داده است در قرآن تکرار نشده است. اگر نزد عرب های بیابانی برویم که ذهنشان آشفته به مسائل نیست و سوال کنیم: ابتر یعنی چه؟ جواب می دهند: یعنی کسی که اولاد ندارد. سراغ کتاب های لغت و تفسیر غیر شیعه نرویم. چون آنها حقیقت را واقعاً می دانند و ذهن را آشفته می کنند.
در آیه می گوید: حبیب من سران کفر که یکی از امتیازات بالای زندگی را پسر داشتن می دانند و دختران را زنده به گور می کنند حرف های جدیدی است که برایت ساخته اند و سرزنش می کنند.
خداوند جمع نیست! سی خدا که نیست. در موارد بسیار کمی خودش را بخاطر عظمت بی نهایتش و بخاطر آن موردی که می خواست انجام دهد که دارای عظمت بوده است با صیغۀ جمع آورده است.
سفارشاتی در سوره طه به حضرت نوح می خواهد بکند که از "اَنا" استفاده می کند. می فرماید: حرف مرا گوش بده. نماز بخوان. قیامت آمدنی است. ولی وقتی در مورد با قرآن سخن می گوید از "نحن" استفاده می کند. این "ما" دلیل بر عظمت ویژۀ اوست.
" نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ " ما ذکر را فرستادیم. " وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ " باز از "إِنَّا" استفاده میکند. در این آیه چند بار به صورت جمع خودش را عنوان می کند. چهار بار در این آیه که نصف خط است می گوید: "ما" یعنی می خواهد تذکر دهد که عظیم ترین نعمت غیبی من است که در علم من است و من هم برای شما فرستادم.
وقتی که امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا سر حبیب بن مظاهر را به دامان گرفت و فرمود: کسی را کشتید که هر بیست و چهار ساعت یکبار قرآن را ختم می کرد. کسی که قدر قرآن را می دانست.
حالا که می خواهد به پیامبر صلوات الله علیه فرزند بدهد و می گویند: فرزند یعنی پسر و برکت در پسر است و دختر را فقط زنده به گور کنید چون نحس است. حالا به پیامبر "اِنا" می گوید نه "اَنا". آن کس که ادبیات عرب را می داند و نتایجش را هم می داند، تا در سورۀ کوثر چشمش به اِنا می افتد متوجه می شود که بعد از آن مسألۀ بسیار عظیمی می خواهد مطرح شود. همانند قرآن که می گوید: "نحن". اگر دنبالۀ آیه را نخواند و قرآن شناس باشد از این نحن می فهمد که مسألۀ عظیمی وجود دارد.
مثلاً در مورد کل مشرکین و بت پرستان مکه که تعدادشان را هم نمیدانیم! یک شهر پر بود. به پیغمبر می گوید: غصۀ این ها را نخور، من می دانم و این جمعیت! نمی گوید "ما" از من استفاده می کند. می گوید: من انتقامی بخاطر ظلمشان از اینها می گیرم. اما در این آیه می گوید: "إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ" نمی گوید می خواهم به تو صدقه بدهم و یا احسان کنم و لطف کنم و نعمتی به تو بدهم، خیر! أَعْطَیْنَا ما به تو عطا خواهیم کرد. عطا در ادبیات عرب یعنی از مقام بالا که کل کرمش را می خواهد به شخص با آبرو و با عظمت و عزیز بدهد. می خواهیم به تو عطا کنیم ولی نه پسر که برای اینها جایگاه دارد و دختری که برایشان نحس است و زنده به گور می کنند. من می خواهم به تو دختری بدهم که هنوز برای خلق دنیایی، خلق نکردم.
کوثر از چه ماده ای است؟ کثیر، کثیر یعنی چی؟ یعنی بسیار؛ من می خواهم خیر کثیر به تو عطا کنم. از جریانی که بعد از ولادت صدیقه کبری سلام‌الله‌علیها اتفاق افتاده است، معلوم می شود که خداوند منظورش از کلمۀ کوثر یعنی یک منفعت دائم در دنیا و منفعت دائم در آخرت آن هم به صورت دختر و در میان اعرابی که فقط پسر را فرزند می دانند و دختر را نقص می دانند و می گویند: باید زنده به گور شود. حالا حبیب من منتظر باش، من چه دختری به تو خواهم داد!
خداوند به ما شیعه ها لطف کرده است که تحمل شنیدن سخنان پیامبر و ائمه علیه‌السلام را داریم. در غیر این صورت امام صادق علیه‌السلام می فرماید: حرف های ما را جز ملک مقرب و نبی مرسل و مومنی که خداوند دلش را به ایمانی امتحان کرده است نمی تواند تحمل کند.
راوی از امام صادق علیه‌السلام نقل می کنند که حضرت فرمود: اگر خداوند متعال برای همسری فاطمه سلام‌الله‌علیها، امام علی علیه‌السلام را نمی آفرید، از حضرت آدم علیه‌السلام تا پایین ترش در تمام قشرها تا روز قیامت هم وزنی برای آن حضرت نبود.
منبع: وارث
