نشست کمپ‌دیوید در اقامتگاه تابستانی رئیس‌جمهور آمریکا و به دعوت اوباما در حالی برگزار شد که پادشاهان و امرای عربستان، عمان، امارات متحده عربی و بحرین در نشست سران شورای همکاری خلیج‌فارس در آمریکا حضور پیدا نکردند و جانشینان یا وزیران خود را به جای خود به آمریکا فرستادند، ‌قطر و کویت تنها 2کشوری بودند که در بالاترین سطح به این اجلاس رفتند.

این اتفاق را می‌توان به بی‌اعتمادی طرفین آمریکایی- عربی به یکدیگر و همچنین نگرانی آمریکا از تحولات منطقه تفسیر کرد. قبل از برگزاری این نشست، روشن بود که این جلسه نمی‌تواند حتی با توفیق نسبی همراه باشد. آقای اوباما از یک سو در چنبره کنگره و رژیم صهیونیستی گرفتار آمده است. از سوی دیگر وی تلاش دارد، متحدین خود در منطقه خاورمیانه و حوزه خلیج‌فارس- هرچند دارای آینده سیاسی روشنی هم نیستند - را از دست ندهد.

در این بین کشور‌های عربی و در راس آنها سعودی، که بی‌جهت جمهوری اسلامی ایران را رقیبی برای خود می‌دانند، تمام ظرفیت خود برای اختلال در پرونده هسته‌ای ایران را به‌کار گرفته‌اند. سفر وزیر خارجه وقت سعودی به ژنو در بحبوحه مذاکرات، نمونه خوبی از تلاش‌های تخریبی حکومت سعودی است.

در این شرایط، اوباما با هدف اطمینان دادن به این کشورها که غالبا آمریکا نسبت به امنیت آنها بی‌تفاوت نیست، ایشان را دعوت کرد تا ضمن دلجویی از این کشورها، هم از رقیب فرانسوی که این روز‌ها سخت برای فروش سلاح به منطقه به تکاپو افتاده است عقب نماند و از این شرایط برای فروش سلاح‌های گران قیمت خود استفاده کند و هم ژست پایبندی به متحدین خود را به نمایش گذارد.

هم آمریکا و هم 6کشور حوزه خلیج‌فارس به خوبی می‌دانند که شرایط منطقه بسیار متفاوت از گذشته است و در آینده‌ای نه چندان دور، تغییراتی بنیادی در این منطقه صورت خواهد گرفت. برای آمریکا کاملا روشن است که تاریخ مصرف برخی از این کشورها پایان یافته است اما برای حفظ امنیت رژیم صهیونیستی و تحت‌فشار قراردادن مردم مسلمان منطقه، پیوند خود با کشورهای حاشیه خلیج‌فارس را تا حد ممکن حفظ می‌کند. نکته قابل توجه دیگر، بیانیه پایانی بعد از این نشست است که واکنش جمهوری اسلامی را نیز به‌دنبال داشت.

کشورهای حاضر در کمپ دیوید در حالی گفت‌وگو را راه‌حل مسائل و مشکلات منطقه می‌دانند که در یک هماهنگی و همکاری گسترده، جنگی را به یمن تحمیل کرده‌اند که آثار سوء آن تا مدت‌ها ادامه خواهد داشت. افکار عمومی دنیا، نمی‌تواند بپذیرد کشور‌هایی با توپ و تانک و سلاح‌های مخرب، زیرساخت‌های یک کشور را منهدم و مردم مظلوم آن را به خاک و خون بکشد و از یک سو دعوت به گفت‌وگو کنند. این مواضع، بیش از هر چیز نفاق و بی‌صداقتی ادعا‌کنندگان آن را می‌رساند. آمریکا در حالی از امنیت خلیج‌فارس سخن می‌گوید که با حضورش موجب تشدید ناامنی، بی‌اعتمادی و بی‌ثباتی در منطقه شده است. تنها راه تضمین و تأمین امنیت منطقه، دوستی و همکاری کشورها با یکدیگر است.