به گزارش مشرق، این روزها، روزهای گریه کردن به حال فوتبال ایران است. فوتبالی که خروجی‌اش به اندازه‌ای نیست که پول وارد آن می‌شود و بازیکنان هم به اندازه پولی که می‌گیرند حرفه‌ای نیستند. در این بین باید به مدیرانی خُرده گرفت که برای زدن «پُوز» همتای خود رقم بازیکن مدنظر فلان باشگاه را بالا می‌برند تا خودشان موفق به جذب این بازیکن شوند. بازیکنانی که بیش از توانایی‌های خود پول می‌گیرند و در طول فصل هم رفتار و تمرین حرفه‌ای ندارند.
اکنون در فصل نقل‌وانتقالات هستیم. شاید اصطلاح درست این فصل، فصل بازارگرمی باشد. بازارگرمی بازیکنانی که «توهم میلیاردی» بودن دارند و مدعی می‌شوند که توانایی‌شان بیش از رقمی است که باشگاه به آنها پیشنهاد می‌دهد. بازیکنان درجه چندمی که اگر به آمار آنها نگاهی بیندازید متوجه توانایی‌شان خواهید شد اما گویا مدیران باشگاه‌ها چشم خود را به این کارنامه و عملکرد بازیکنان بسته‌اند.
وای به حال این فوتبال که بازیکنان X و Y طلب دریافت پول میلیاردی می‌کنند اما در طول فصل توانایی‌شان از یک بازیکن جوان و زیر 100 میلیونی هم کمتر است. فوتبالی که طبق آمار آقای گلش 20 گل زده و آن هم یک بازیکن خارجی است. برترین گلزنان ایرانی‌اش هم فقط موفق به زدن 12 گل شده‌اند. حالا بازیکنانی به مراتب بی‌کیفیت‌تر که آمارشان هم در طول فصل قبل مشخص است به باشگاه‌های مختلف پیشنهادهای یک میلیاردی تا یک و نیم میلیاردی می‌دهند.
با نگاهی به عملکرد علیرضا جهانبخش در طول فصل گذشته ژوپیلر لیگ هلند در تیم نایمخن، می‌توان مقایسه بسیار خوبی از بازیکنان ایرانی داشت. ستاره ایرانی فصل گذشته نایمخن با قراردادی نه‌چندان بالا در فوتبال اروپا موفق شد پس از قهرمانی با تیمش بهترین بازیکن فصل ژوپیلر لیگ شود. جهانبخش که در نایمخن بیشتر در پست هافبک بازی می‌کرد 18 پاس گل داد و 13 بار هم موفق به گلزنی شد اما با این آمار بازهم قرارداد ملی‌پوش جوان کشورمان به میلیارد نرسید. یا بازیکنی مانند وحید امیری که جزو تأثیرگذارترین بازیکنان فصل گذشته نفت بود و به تیم ملی هم رسید، فصل گذشته با قراردادی کمتر از 200 میلیون تومان در بین شاگردان علیرضا منصوریان قرار داشت.
شاید با توجه به نوع رفتار بازیکنان لیگ برتر ایران، تعداد بازی‌ها، خروجی و عملکرد بازیکنان، نوع تمرینات و ... ارزش بازیکنان حاضر در لیگ ایران (چه ایرانی و چه خارجی) را میلیونی بدانیم اما این روزها بازیکنان مدعی دریافت رقم میلیاردی هستند. پولی که جز آسیب به همین بازیکنان و فوتبال عایدی ندارد و باعث به حاشیه رفتن آنها می‌شود.
میدان دادن به مدیر برنامه‌ها یکی دیگر از آفت‌های جدی فوتبال ایران است. جدا از مدیربرنامه‌هایی که مجوز رسمی دارند، برخی که باید آنها را دلال نامید با بالا بردن رقم قرارداد بازیکنان فوتبال را به سمت نابودی سوق می‌دهند. در این بین نظارتی روی کارها نیست و مدیران باشگاه‌ها نیز به راحتی این دلال‌ها را می‌پذیرند. برخی از این افراد با حضور در باشگاه‌هایی مانند پرسپولیس و استقلال و در حالی که بازیکن مدنظرشان اصلاً در لیست مربیان سرخابی نیست، بازارگرمی می‌کنند و قیمت بازیکنان را بالا می‌برند و جالب اینکه آنها به راحتی با مدیران و مربیان جلسه می‌گذارند.
در این مدت که نقل‌وانتقالات آغاز شده بیشتر این آفت‌ها را در اطراف دو باشگاه پرسپولیس و استقلال شاهد بودیم. فصل گذشته تیم‌هایی مانند نفت تهران، سایپا، ذوب‌آهن و ... که بازیکنان خود را با رقم‌هایی معقول جذب کردند و این فصل هم با همین سیاست پیش رفتند، موفق‌تر از دو تیم پرطرفدار پایتخت بودند. در این تیم‌ها و در چند سال گذشته پدیده‌هایی مانند وحید امیری، ارسلان مطهری، علیرضا بیرانوند، کاوه رضایی، محمدرضا اخباری، مهدی ترابی، مسعود حسن‌زاده، دانیال اسماعیلی‌فر، مهرداد قنبری و ... را هم شاهد بودیم. نفراتی که توانسته‌اند بازیکنان تأثیرگذار تیم‌شان لقب بگیرند و حتی به تیم ملی هم برسند.
برخی از همین پدیده‌ها پس از داشتن «توهم میلیاردی» و دریافت چنین ارقامی فوتبال‌شان به سمت نابودی رفت، چراکه پس از دریافت این پول‌ها اسیر حواشی زیادی شدند. حالا نیز برخی از همین پدیده‌ها با حرکت کردن در راه اینکه بهترین هستند خود را به سمتی می‌برند که شاید عمر فوتبالی‌شان کوتاه کند و البته در بازی‌شان تاثیر منفی می‌گذارد. مطمئناً فوتبال در آینده‌ای نه چندان دور در اختیار بازیکنانی است که برای پیشرفت قید پول‌های میلیاردی را زده‌اند تا بدون حاشیه پیشرفت کنند اما برخی بازیکنان با استعداد کشورمان فوتبال خود را به سمتی می‌برند که خیلی زود محو خواهند شد.
اکنون در فصل نقل‌وانتقالات هستیم. شاید اصطلاح درست این فصل، فصل بازارگرمی باشد. بازارگرمی بازیکنانی که «توهم میلیاردی» بودن دارند و مدعی می‌شوند که توانایی‌شان بیش از رقمی است که باشگاه به آنها پیشنهاد می‌دهد. بازیکنان درجه چندمی که اگر به آمار آنها نگاهی بیندازید متوجه توانایی‌شان خواهید شد اما گویا مدیران باشگاه‌ها چشم خود را به این کارنامه و عملکرد بازیکنان بسته‌اند.
وای به حال این فوتبال که بازیکنان X و Y طلب دریافت پول میلیاردی می‌کنند اما در طول فصل توانایی‌شان از یک بازیکن جوان و زیر 100 میلیونی هم کمتر است. فوتبالی که طبق آمار آقای گلش 20 گل زده و آن هم یک بازیکن خارجی است. برترین گلزنان ایرانی‌اش هم فقط موفق به زدن 12 گل شده‌اند. حالا بازیکنانی به مراتب بی‌کیفیت‌تر که آمارشان هم در طول فصل قبل مشخص است به باشگاه‌های مختلف پیشنهادهای یک میلیاردی تا یک و نیم میلیاردی می‌دهند.
با نگاهی به عملکرد علیرضا جهانبخش در طول فصل گذشته ژوپیلر لیگ هلند در تیم نایمخن، می‌توان مقایسه بسیار خوبی از بازیکنان ایرانی داشت. ستاره ایرانی فصل گذشته نایمخن با قراردادی نه‌چندان بالا در فوتبال اروپا موفق شد پس از قهرمانی با تیمش بهترین بازیکن فصل ژوپیلر لیگ شود. جهانبخش که در نایمخن بیشتر در پست هافبک بازی می‌کرد 18 پاس گل داد و 13 بار هم موفق به گلزنی شد اما با این آمار بازهم قرارداد ملی‌پوش جوان کشورمان به میلیارد نرسید. یا بازیکنی مانند وحید امیری که جزو تأثیرگذارترین بازیکنان فصل گذشته نفت بود و به تیم ملی هم رسید، فصل گذشته با قراردادی کمتر از 200 میلیون تومان در بین شاگردان علیرضا منصوریان قرار داشت.
شاید با توجه به نوع رفتار بازیکنان لیگ برتر ایران، تعداد بازی‌ها، خروجی و عملکرد بازیکنان، نوع تمرینات و ... ارزش بازیکنان حاضر در لیگ ایران (چه ایرانی و چه خارجی) را میلیونی بدانیم اما این روزها بازیکنان مدعی دریافت رقم میلیاردی هستند. پولی که جز آسیب به همین بازیکنان و فوتبال عایدی ندارد و باعث به حاشیه رفتن آنها می‌شود.
میدان دادن به مدیر برنامه‌ها یکی دیگر از آفت‌های جدی فوتبال ایران است. جدا از مدیربرنامه‌هایی که مجوز رسمی دارند، برخی که باید آنها را دلال نامید با بالا بردن رقم قرارداد بازیکنان فوتبال را به سمت نابودی سوق می‌دهند. در این بین نظارتی روی کارها نیست و مدیران باشگاه‌ها نیز به راحتی این دلال‌ها را می‌پذیرند. برخی از این افراد با حضور در باشگاه‌هایی مانند پرسپولیس و استقلال و در حالی که بازیکن مدنظرشان اصلاً در لیست مربیان سرخابی نیست، بازارگرمی می‌کنند و قیمت بازیکنان را بالا می‌برند و جالب اینکه آنها به راحتی با مدیران و مربیان جلسه می‌گذارند.
در این مدت که نقل‌وانتقالات آغاز شده بیشتر این آفت‌ها را در اطراف دو باشگاه پرسپولیس و استقلال شاهد بودیم. فصل گذشته تیم‌هایی مانند نفت تهران، سایپا، ذوب‌آهن و ... که بازیکنان خود را با رقم‌هایی معقول جذب کردند و این فصل هم با همین سیاست پیش رفتند، موفق‌تر از دو تیم پرطرفدار پایتخت بودند. در این تیم‌ها و در چند سال گذشته پدیده‌هایی مانند وحید امیری، ارسلان مطهری، علیرضا بیرانوند، کاوه رضایی، محمدرضا اخباری، مهدی ترابی، مسعود حسن‌زاده، دانیال اسماعیلی‌فر، مهرداد قنبری و ... را هم شاهد بودیم. نفراتی که توانسته‌اند بازیکنان تأثیرگذار تیم‌شان لقب بگیرند و حتی به تیم ملی هم برسند.
برخی از همین پدیده‌ها پس از داشتن «توهم میلیاردی» و دریافت چنین ارقامی فوتبال‌شان به سمت نابودی رفت، چراکه پس از دریافت این پول‌ها اسیر حواشی زیادی شدند. حالا نیز برخی از همین پدیده‌ها با حرکت کردن در راه اینکه بهترین هستند خود را به سمتی می‌برند که شاید عمر فوتبالی‌شان کوتاه کند و البته در بازی‌شان تاثیر منفی می‌گذارد. مطمئناً فوتبال در آینده‌ای نه چندان دور در اختیار بازیکنانی است که برای پیشرفت قید پول‌های میلیاردی را زده‌اند تا بدون حاشیه پیشرفت کنند اما برخی بازیکنان با استعداد کشورمان فوتبال خود را به سمتی می‌برند که خیلی زود محو خواهند شد.
