به گزارش مشرق، روزی که حسن روحانی در9 خرداد 92 با قاطعیت اعلام کرد: «برنامه اقتصادی من حل معضل اشتغال به خصوص برای تحصیل‌کرده‌‌هاست.» مردم با اعتماد به رئیس جمهوی کشورشان تصور می‌کردند در آینده ای نزدیک دیگر بیکاری به عنوان یک بحران تلقی نمی‌شود.
این وعده روحانی بعد از روی کار آمدن وی در دولت یازدهم بارها بیان شد. وی بعد از رسیدن به پاستور درخصوص بیکاری گفت: «دولت تدبیر و امید نخواهد گذاشت این همه جوان بیکار در این کشور حضور داشته و چندین میلیون معتاد به خاطر نداشتن نشاط و شادی به شادی‌های کاذب روی آورند.»
اما دیری نگذشت که همچنان بیکاری صدرنشین باقی ماند. وعده های روحانی با توجه به شرایط کشور بیشتر حول موضوعاتی همچون پرونده هسته‌ای، مهار تورم، حل مشکل بیکاری، رشد اقتصادی و کاهش تنش های سیاسی قرار گرفت. به عنوان مثال، حل 100 روزه برای مشکلات اقتصادی، افزایش دستمزد کارگران را به اندازه تورم، حمایت از کالا و کارگر ایرانی، چرخش همزمان چرخ سانتریفیوژها و چرخ زندگی مردم، حل معضل بیکاری، افزایش پهنای باند اینترنت، بیمه همگانی، تعامل با سایر قوا برای حل مشکلات مردم، کاهش اتکا به نفت، جلوگیری از رواج فرهنگ اشرافی گری، اجرای منشور حقوق شهروندی، تشکیل کابینه فراجناحی، بازگشت احترام به پاسپورت ایرانی و جلوگیری از وضع تحریم جدید بخشی از وعده های دولت روحانی بود، به راستی افزایش دستمزد کارگران به اندازه تورم،حمایت از کارگر ایرانی و حل معضل بیکاری عملیاتی شد؟
و اما بعد از روی کار آمدن ربیعی،حل معضل بیکاری یکی از برنامه های اولویت دار وی بود. ربیعی در برنامه های اولویت‌دار خود جلوگیری از کارفرمای مطلق شدن دولت، اصلاح نظام بیمه بیکاری و برقراری نظام حمایتی برای بیکاران جویای کار در کنار برقراری تناسب بین افزایش دستمزدها و بهره وری نیروی کار نیز مشاهده می شد. بخش دیگری از اقدامات مهم او تلاش برای پرداخت تسهیلات خوداشتغالی به بیکاران بود که البته در دولت های گوناگون با تجربه های نه چندان موفقی به اجرا در آمد.
اما ربیعی هنگام ارائه برنامه پیشنهادی به مجلس شورای اسلامی برای تصدی وزارت، برنامه های خود را در 10بند در عرصه اشتغال و بازار کار بیان کرد.
1.ترویج و تقویت فرهنگ کار، تولید، کارآفرینی و استفاده از تولیدات داخلی با بهره گیری از نظام آموزشی، تبلیغی و رسانه ای کشور.
2. آموزش نیروی انسانی متخصص، ماهر و کارآمد متناسب با نیازهای بازار کار و ارتقاء توان کارآفرینی با مسئولیت نظام آموزشی کشور، و توام کردن آموزش و مهارت، و جلت همکاری بنگاه های اقتصادی جهت استفاده از ظرفیت آنها.
3. ایجاد فرصت های شغلی پایدار با تاکید بر استفاده از توسعه فناوری و اقتصاد دانش بنیان و آینده نگری نسبت به تحولات آن ها در سطح ملی و جهانی.
4. ایجاد نظام جامع اطلاعات بازار کار
5. کمک به بهبود محیط کسب و کار و ارتقاء شاخص های آن و حمایت از بخش های خصوصی و تعاونی و فرهنگ رقابت.
6. توسعه همکاری های بین المللی در حوزه اشتغال و بازار کار
7. حمایت از گسترش و استفاده بهینه از ظرفیت های اقتصادی دارای مزیت کشور.
8. حمایت از تاسیس و توسعه صندوق های شراکت در سرمایه برای تجاری سازی ایده ها و پشتیبانی از شرکت های نوپا، کوچک و نوآور.
9. برقراری حمایت های موثر از بیکاری برای افزایش توانمندی های آنان در جهت دسترسی به اشتغال پایدار
10. توجه ویژه به کاهش نرخ بیکاری استان های بالاتر از متوسط کشور و حرکت به سمت ارتقای عدالت در اشتغال در مناطق مختلف.
این10 بند در حکم طایی به عنوان معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی از سوی ربیعی بیان شده بود. در حالی که بر اساس جدیدترین گزارش مرکز آمار درباره وضعیت اشتغال و بیکاری در فصل بهار امسال، تعداد شاغلان کشور 21 میلیون و 860 هزار نفر بوده است.
این در حالی است که در ابتدای دولت یازدهم یعنی در فصل تابستان 1392 تعداد شاغلان کشور 22 میلیون و 191 هزار نفر بود.مقایسه این دو رقم نشان می‌دهد از ابتدای روی کار آمدن دولت حسن روحانی به طور خالص بیش از 330 هزار نفر، شغل خود را از دست داده‌اند. کدام یک از ماموریت اشتغالی طایی و کدام یک از وعده های ربیعی عملیاتی شده است؟ اگر فرض را بر این بگیریم تمام 10 ماموریت اشتغالی ربیعی عملیاتی شده است، به اعتقاد کارشناسان عدم اجرا ماموریت‌ها یا عدم اجرای مطلوب قوانین باعث شده است که این ماموریت‌ها برای شرایط فعلی بیکاری کارآیی مطلوب را نداشته است.
حل معضل بیکاری همواره محور اصلی برنامه های دولت‌ها بوده، ربیعی در قالب ۱۰ ماموریت حل این معضل را در دستور کار قرارداد. با این اوصاف همچنان بیکاری صدر نشین است. عدم اجرا یا اجرای بد سیاست‌های اشتغال عامل اصلی باقی ماندن مشکل است.
منبع: تسنیم
