وی ادامه داد: در اردگاه با بچه های تئتاتری از جمله مرحوم رضا سیگاری آشنا شدم همچنین سید رحیم حسینی هم از اردگاه رمادیه به این اردوگاه منتقل شده بود که در این عرصه حرفه ای فعالیت کرده بود. "شب آخر" عنوان نخستین اجرای ما در این اردوگاه بود این اجرا اقتباسی از نمایشی درام بود که قبلا در ایران اجرا شده و با بحث زندان و زندانی مرتبط بود چند اجرای گسترده در این اردوگاه داشتیم و بعد از آن به اردوگاه موصل کوچک منتقل شدم.
برمک بیان کرد: بیشترین فعالیت تئاتری من مربوط به اردوگاه موصل کوچک می شود که آقایان باقر عباسی، سید رحیم حسینی، سام لطیفی و علی جاویدی هم در این اردوگاه حضور داشتند، افرادی که هم دست به قلم بودند و هم کارگردانی می کردند. در چهار سال و نیمی که در این اردوگاه بودم ۲۳ نمایش بزرگ و اردوگاهی را اجرا کردیم.

وی عنوان کرد: علی جاویدی نمایشی به نام " کوچه دل ها" اقتباسی از جریانی که در سی متری جی افتاده بود نگارش کرد، که خمیر مایه این نمایش را در فیلم "اخراجی های ۱" مشاهده می کنیم و دلیل گلایه آزادگان به فیلم همین موضوع بود که ایشان کتاب های آزادگان را خواندند و فیلم را ساختند، این نمایش داستان چند جوان در محله سی متری جی را بیان می کرد که شهادت محمد یکی از این جوان ها باعث تحول و تغییر مسیر زندگی آنها شد داستانی همراه با طنز که در انتها آمیخته با درام می شد به گونه ای که در پایان اجرا از شدت گریه صدای دیالوگ ها به سختی شنیده می شد.
این آزاده دوران دفاع مقدس گفت: سوژه هایی که برای اجرا انتخاب می شد بستگی به مناسبت ها داشت سوژه هایی که علاوه بر داشتن طنز واقعیتی را منعکس می کرد البته تئاترهایی هم داشتیم که تنها تاریخی بود از جمله نمایش هایی با موضوع ابوعلی سینا و عاشورا. در واقع بخش اعظمی از فعالیت فرهنگی در اردوگاه ها اجرای تئاتر بود البته آقای ابوترابی هم بر روی اجرای تئاتر تاکید داشت و می گفتند اگر نماز شب نخواندید ایرادی ندارد  اما جمع شوید و تئاتر طنز اجرا کنید.
برمک بیان کرد: با امکانات کم تئاترهایی تاثیرگذار را اجرا می کردیم به گونه ای که تئاتری را به صورت سریالی با موضوع تاریخ انقلاب اسلامی از سال ۴۲ اجرا کردیم که بسیاری از بچه ها تاریخ انقلاب را این گونه یاد گرفتند و بسیاری از اسرا جذب تئاتر شدند. در آن زمان در با آوردن آپارات به آسایشگاه ها فیلم های مستهجن پخش می کردند و به شیوه های گوناگون اسرا را مجبور به تماشا می کردند اما اجرای تئاتر آنترناتیو اینگونه اقدامات بود.
وی اظهار کرد: تئاترهایی که در زمان اسارت اجرا می کردیم از نظر ساختاری به سه بخش تاریخی، طنز و درام و از نظر اجرا به دو بخش آسایشگاهی و اردوگاهی تقسیم می شد و هفته ای وجود نداشت که اجرای تئاتر نداشته باشیم و بچه دها دیوا نه وار به تماشا می نشستند که بسیار تاثیر گذار بود.
برمک گفت: "پرستوها به لانه باز می گردند" فیلم قدیمی قبل از انقلاب را خودم بازنویسی و اجرا کردم که با اقبال خوبی مواجه شد، همچنین نمایش "شهر موش ها" را با ۱۷ موش مختلف ریتمیک و با شعر اجرا کردیم توی این شهر موش ها با همیم ما با هوش ها تا که گربه نتونه بگیره از ما موش ها لا لا لای لای .... همچنین تئاتری با عنوان "حسنک کجایی" اقتباسی از فیلم صمد بهرنگی را ریتمیک و با شعر اجرا کردیم که روستایی ها جمع می شدند ابرها را جارو کنند تا خورشید که نماد آزادی است نمایان شود.

*سایت جامع آزادگان