دستیار ویژه رئیس جمهور که حکم رسمی آن در پاستور رييس دفتر بازرسی رييس‌جمهوری است اما نقشی بیش از این سمت و جایگاه را در دولت ایفا می کند.
امروز در «آیین افتتاحیه ششمین مجمع جهانی اهل‌بیت» که رئیس جمهور برای ایراد سخرانی در جایگاه هیات رئیس قرار گرفت به همراه او حسین فریدون هم به این جایگاه رفت و تا اتمام سخرانی رئیس جمهور بر روی صندلی هیات رئیسه نشست.
اما این اولین بار نیست که فریدون در جایگاهی که نباید باشد قرار می گیرد. برای این اتفاق نمونه های زیادی در ۲ سال اخیر می توان برشمرد. مثلا حضور فریدون در اجلاسیه خبرگان رهبری در اسفندماه ۹۳ نیز امری غیر عادی بود که مورد تامل و توجه رسانه‌ها و حتی اعضای مجلس خبرگان رهبری قرار گرفت.
در آن اجلاس حسین فریدون به همراه رئیس جمهور وارد صحن این مجلس شد و در جایگاه اعضای خبرگان رهبری نشست و با وجود آنکه بخشی از آن جلسه غیرعلنی و محرمانه بود اما دستیار ویژه کماکان در صحن مجلس خبرگان حضور داشت.
البته حضور فریدون تنها به مراسم های داخلی ختم نمی شود و در مذاکرات هسته ای نیز شاهد حضور او در کنار تیم مذاکره کننده بودیم تا جائیکه صندلی دست راست محمد جواد ظريف را در مذاكرات تصاحب كرده بود. موضوعی که سید عباس عراقچی دلیل آنرا فقط انتقال پیام های مهم به رئیس جمهور آنهم به زبان سرخه ای عنوان کرد و تاکید کرد که در فرآیند مذاکرات و مباحث آن فریدون نقشی نداشته است.
حال این موضوع مورد توجه قرار می گیرد که حوزه ورود و نفوذ دستیار ویژه رئیس جمهور در نهادحکومتی کشور کجاست و آیا می توان به صرف برادر رئیس جمهور بودن در همه مراسم ها، برنامه ها و جایگاهها حضور یافت؟
حضور مداوم و پر رنگ افراد خاص همراه روسای جمهور، در اذهان عمومی چندان سابقه خوشی ندارد، امید است که به خاطرات تلخ ایرانیان افزوده نشود.
