به گزارش مشرق، هنوز فصل پانزدهم لیگ برتر فوتبال ایران شروع نشده بود که شکایت‌ها از یک باشگاه درباره استفاده از بازیکن غیرمجاز پرونده‌ای را باز کرد و چیزی نمانده بود که باشگاه مورد شکایت یعنی راه آهن به دلیل این تخلف به دسته پایین‌تر سقوط کند اما در لحظه آخر ورق برگشت و همه چیز به حالت عادی بازگردانده شد.
راه آهن متهم بود که مارتین موتومبا را پس از اتمام مهلت نقل و انتقالات بین‌المللی جذب کرده است. سازمان لیگ هم ابتدا این مسئله را تایید کرد و حتی مدارکی دال بر حضور این بازیکن در خارج از مهلت نقل و انتقالات با پیراهن یک تیم دیگر وجود داشت.
هرچه بود مشکل حل شد یا به عبارت بهتر حل شده فرض شد. راه آهن لیگ برتری ماند و پیکان به سقوطش ادامه داد.
چند سال قبل، محمدرضا خلعتبری در حالی به پرسپولیس پیوست که طبق قانون این انتقال امکان‌پذیر نبود چون او با یک تیم عربی قرارداد بسته بود اما باز هم قانون در فوتبال ایران خم و حقیقت گم شد تا این انتقال هم سر بگیرد.
اگر از آن هم عقب‌تر برویم به ماجرای انتقال جواد کاظمیان از سایپا به پرسپولیس می‌رسیم. کاظمیان وقتی قراردادش را امضا کرد که حدود 30 دقیقه از مهلت قانونی نقل و انتقالات لیگ برتر ایران گذشته بود و حتی دوربین‌های تلویزیونی این ساعت را ثبت و ضبط کردند اما این بار هم قانون، غایب مجلس بود.
استقلال، دیگر تیم پرطرفدار تهرانی این روزها درگیر پرونده بازیکن جدید خارجی خود یعنی مارکو پروپئیچ است. گفته شده که این بازیکن هم به صورت غیرقانونی به آبی‌های تهران پیوسته ولی فعلا اخبار از "حل شده فرض کردن" این پرونده حکایت دارد و این بازیکن دو بازی هم برای تیمش انجام داده است.
نگاهی گذرا بر اخبار رویدادهای فوتبال در دنیا و به ویژه اروپای صاحب فوتبال نشان می‌دهد که ما چقدر از فوتبال جهان عقب هستیم.
اگر ماجرای موتومبا، خلعتبری، پروپئیچ و سایر موارد مشابه در فوتبال ایران و از همه مهمتر "30 دقیقه" وقت اضافه کاظمیان را کنار ماجرای انتقال داوید دخیا از منچستریونایتد به رئال مادرید بگذاریم و مقایسه کنیم، کلید ماجرا را به دست می‌آوریم.
مدارک انتقال دروازه‌بان منچستریونایتد 28 دقیقه پس از اتمام مهلت نقل و انتقالات اروپا به رئالی‌ها رسید و کهکشانی‌ها نتوانستند دخیا را جذب کنند. در مقابل، رئالی‌ها معتقدند که مدارک را "2 دقیقه" پیش از اتمام وقت قانونی گرفته‌اند ولی فرصت کافی برای ارائه آن‌ها به فدراسیون فوتبال اسپانیا را نداشته‌اند و مجبور شده‌اند بخشی از کارها را پس از نیمه شب انجام دهند. پایان وقت قانونی نقل و انتقالات اروپا ساعت 24 سی و یکم آگوست بود. البته این مهلت در انگلیس امروز به پایان می‌رسد.
بین ادعای رئالی‌ها و آنچه رسما اعلام شده 30 دقیقه فاصله وجود دارد. از "30 دقیقه" اروپایی‌ها تا "30 دقیقه" ایرانی اما سال‌ها فاصله وجود دارد. سال‌ها طول می‌کشد که قانون در فوتبال ایران به طور کامل جا بیفتد و دقایق و لحظات ارزش قانونی خود را پیدا کند.
خودرویی که قصد رسیدن به مقصدی را دارد ناگزیر است در پیچ و خم‌های جاده به قوانین احترام بگذارد وگرنه هرگز به مقصد نمی‌رسد یا دست کم سالم و کامل به هدف نمی‌رسد. چهار چرخ فوتبال ایران فعلا در جاده‌های روستایی طی مسیر می‌کند و چندان به تابلوهای قانون توجه ندارد. تا این گونه است، چرخ ماشین فوتبال فارسی رنگ آسفالت جاده‌های بین‌المللی را نخواهد دید و به هیچ مقصد جهانی مورد نظری دست نخواهد یافت.
تا زمانی که خلأ "30 دقیقه‌ای" فوتبال ایران پر نشود، سرنوشت آن در راه ماندن و افسوس خوردن است. تا آن روز سرنشینان فوتبال ایرانی باید گذران خودروهای نونوار و با امکانات خارجی را ببینند که با رانندگان حرفه‌ای به سرعت از هم سبقت می‌گیرند و در افق نگاه مغموم و ناامید فوتبال‌دوستان ایرانی محو می‌شوند.
راه آهن متهم بود که مارتین موتومبا را پس از اتمام مهلت نقل و انتقالات بین‌المللی جذب کرده است. سازمان لیگ هم ابتدا این مسئله را تایید کرد و حتی مدارکی دال بر حضور این بازیکن در خارج از مهلت نقل و انتقالات با پیراهن یک تیم دیگر وجود داشت.
هرچه بود مشکل حل شد یا به عبارت بهتر حل شده فرض شد. راه آهن لیگ برتری ماند و پیکان به سقوطش ادامه داد.
چند سال قبل، محمدرضا خلعتبری در حالی به پرسپولیس پیوست که طبق قانون این انتقال امکان‌پذیر نبود چون او با یک تیم عربی قرارداد بسته بود اما باز هم قانون در فوتبال ایران خم و حقیقت گم شد تا این انتقال هم سر بگیرد.
اگر از آن هم عقب‌تر برویم به ماجرای انتقال جواد کاظمیان از سایپا به پرسپولیس می‌رسیم. کاظمیان وقتی قراردادش را امضا کرد که حدود 30 دقیقه از مهلت قانونی نقل و انتقالات لیگ برتر ایران گذشته بود و حتی دوربین‌های تلویزیونی این ساعت را ثبت و ضبط کردند اما این بار هم قانون، غایب مجلس بود.
استقلال، دیگر تیم پرطرفدار تهرانی این روزها درگیر پرونده بازیکن جدید خارجی خود یعنی مارکو پروپئیچ است. گفته شده که این بازیکن هم به صورت غیرقانونی به آبی‌های تهران پیوسته ولی فعلا اخبار از "حل شده فرض کردن" این پرونده حکایت دارد و این بازیکن دو بازی هم برای تیمش انجام داده است.
نگاهی گذرا بر اخبار رویدادهای فوتبال در دنیا و به ویژه اروپای صاحب فوتبال نشان می‌دهد که ما چقدر از فوتبال جهان عقب هستیم.
اگر ماجرای موتومبا، خلعتبری، پروپئیچ و سایر موارد مشابه در فوتبال ایران و از همه مهمتر "30 دقیقه" وقت اضافه کاظمیان را کنار ماجرای انتقال داوید دخیا از منچستریونایتد به رئال مادرید بگذاریم و مقایسه کنیم، کلید ماجرا را به دست می‌آوریم.
مدارک انتقال دروازه‌بان منچستریونایتد 28 دقیقه پس از اتمام مهلت نقل و انتقالات اروپا به رئالی‌ها رسید و کهکشانی‌ها نتوانستند دخیا را جذب کنند. در مقابل، رئالی‌ها معتقدند که مدارک را "2 دقیقه" پیش از اتمام وقت قانونی گرفته‌اند ولی فرصت کافی برای ارائه آن‌ها به فدراسیون فوتبال اسپانیا را نداشته‌اند و مجبور شده‌اند بخشی از کارها را پس از نیمه شب انجام دهند. پایان وقت قانونی نقل و انتقالات اروپا ساعت 24 سی و یکم آگوست بود. البته این مهلت در انگلیس امروز به پایان می‌رسد.
بین ادعای رئالی‌ها و آنچه رسما اعلام شده 30 دقیقه فاصله وجود دارد. از "30 دقیقه" اروپایی‌ها تا "30 دقیقه" ایرانی اما سال‌ها فاصله وجود دارد. سال‌ها طول می‌کشد که قانون در فوتبال ایران به طور کامل جا بیفتد و دقایق و لحظات ارزش قانونی خود را پیدا کند.
خودرویی که قصد رسیدن به مقصدی را دارد ناگزیر است در پیچ و خم‌های جاده به قوانین احترام بگذارد وگرنه هرگز به مقصد نمی‌رسد یا دست کم سالم و کامل به هدف نمی‌رسد. چهار چرخ فوتبال ایران فعلا در جاده‌های روستایی طی مسیر می‌کند و چندان به تابلوهای قانون توجه ندارد. تا این گونه است، چرخ ماشین فوتبال فارسی رنگ آسفالت جاده‌های بین‌المللی را نخواهد دید و به هیچ مقصد جهانی مورد نظری دست نخواهد یافت.
تا زمانی که خلأ "30 دقیقه‌ای" فوتبال ایران پر نشود، سرنوشت آن در راه ماندن و افسوس خوردن است. تا آن روز سرنشینان فوتبال ایرانی باید گذران خودروهای نونوار و با امکانات خارجی را ببینند که با رانندگان حرفه‌ای به سرعت از هم سبقت می‌گیرند و در افق نگاه مغموم و ناامید فوتبال‌دوستان ایرانی محو می‌شوند.
