به گزارش مشرق، «سید مسعود علوی» در سرمقاله روزنامه «رسالت» نوشت:
عارف، رئیس بنیاد امید ایرانیان در دیدار اعضای حزب اتحاد ملت خطاب به برخی منتقدان جریان اصلاح طلبی گفته است: «با چه جسارتی اصلاح طلبان را فتنه‌گر می‌خوانید؟» این جمله تیتر اول روزنامه اعتماد روز دوشنبه گذشته بود. اعتماد به نقل از عارف نوشت: «اصلاح طلبان وفادارترین افراد به انقلاب اسلامی ایران هستند»!جمله عارف را باید با اندک تغییری این طور خواند؛ «به چه دلیل برخی اصلاح طلبان، فتنه گرند؟» جریان اصلاح طلبی یک جریان اصیل در متن انقلاب است که نقطه پیدایش آن به زمان انشعاب جریان مجمع روحانیون مبارز از جامعه روحانیت مبارز برمی گردد. این جریان با تأیید امام (ره) مشروعیت یافت، اما به فاصله کوتاهی دبیر کل مجمع، این تشکیلات را رها کرد و حزب اعتماد ملی را تشکیل داد و رسماً انشعاب از «مجمع» را که خود، مؤسس آن بود، پذیرفت. ذیل تشکیلات مجمع روحانیون مبارز و حزب اعتماد ملی، احزاب و گروه هایی بودند که دل در گرو انقلاب و نظام و اسلام نداشتند و دنبال پروژه «سکولاریزاسیون» نظام بودند. آنها ابتدا فتنه 18 تیر 78 و سپس فتنه هشت ماهه سال 88 را کلید زدند. در این فتنه ها، اقتدار و امنیت ملی نظام هدف قرار گرفته بود. وقتی اقتدار و امنیت ملی نظام هدف قرار می گیرد حاکی از نوعی فتنه گری است که همصدا با بیگانگان به دنبال براندازی است. آقای عارف، این عملکرد و رویکرد کسانی که خود را اصلاح طلب می دانند اما مستظهر به پشتیبانی سرویس های امنیتی و اطلاعاتی آمریکا و رژیم صهیونیستی و انگلیسی هستند را چه می نامد؟ اگر این فتنه گری نیست، پس چیست؟ در فتنه 18 تیر 78 و جریان تحصن مجلس، تصویر بدی از نظام در نگاه جهانیان نقش بست. آیا نام این تصویر که کارگردانان و هنرپیشگان آن اصلاح طلبان بودند، فتنه گری نیست؟ در فتنه 88 اصلاح طلبان رای ملت را برنتابیدند، رای نهادهای فیصله بخش و داور را به دلیل عدم التزام عملی به قانون اساسی و نظام اسلامی، قبول نکردند و همصدا با رادیو اسرائیل و رادیو آمریکا و بی بی سی دنبال گفتمان براندازی بودند. آیا این فتنه گری نیست؟ آنها به هیئت های اجرایی و نظارت که بیش از ششصد هزار نفر در سراسر کشور در هر انتخابات، رای مردم را به عنوان یک امانت، صیانت می کنند، تهمت تقلب زدند، در حالی که هیچ دلیلی بر آن نداشتند. آیا این نقض عهد و نشر اکاذیب و تشویش اذهان و اهانت به نهادهای مشروع نظام، فتنه انگیزی نیست؟ صبح روز رای گیری که هنوز رایی به صندوق ها ریخته نشده بود، اعلام کردند اگر موسوی رای نیاورد به خیابان ها بریزید. شب هنگام هنوز آرا شمارش نشده بود و مردم پای صندوق های رای بودند، موسوی مصاحبه خبری داخلی و خارجی گذاشت و خود را پیروز انتخابات نامید. آیا این فتنه گری نیست؟
اراذل و اوباش، بهائیان، منافقین، سلطنت طلب ها، افراد ضد انقلاب و اشرار به بهانه ادعای تقلب آقایان، به خیابان ها ریختند. میلیاردها تومان به اموال عمومی خسارت زدند و ده ها نفر از دو طرف کشته و شهید شدند. آنها شعار دادند؛ «استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی»، «مرگ بر اصل ولایت فقیه»، «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» و... آیا این شعارها ربطی به ادعای تقلب داشت یا فراتر از آن بود؟ تقلب فقط یک بهانه برای براندازی بود. آیا این فتنه گری نیست؟ موضوع اعتراضات، جمهوریت بود. چرا بر اسلامیت نظام حمله ور شدند و در روز عاشورای 88 به شعائر الهی عاشورا حمله کردند؟ روزنامه نگاران اصلاح طلب، یکباره کوچ کردند و رفتند به بی بی سی و رادیو آمریکا پناهنده شدند و از آنجا با مردم سخن گفتند. آیا این تغییر شیفت فتنه گری نبود؟ اصلاح طلبان، وزیر ارشاد دولت اصلاح طلب را به همراه کدیور و سروش فرستادند به لندن تا اتاق جنگ رسانه ای انگلیس را از آنجا مدیریت کند. آیا این مأموریت برای فتنه گری نبود؟
آقای عارف چه چیزی را می خواهند انکار کنند؟ ما نمی گوییم همه اصلاح طلبان، فتنه گرند، اما نام این جماعت را که ذکر کارنامه شان رفت و در خدمت به اجانب و وطن فروشی گوی سبقت را از منافقین و سلطنت طلبان ربودند، چه می شود نهاد؟ اکنون شش سال از فتنه 88 گذشته است. حتی یکی از رهبران اصلاح طلب، به طور علنی از مردم عذرخواهی نکردند، اعتراف نکردند که دروغ تقلب، اسم رمز آشوب بود و از آن تبری بجویند. حالا چطور آقای عارف مدعی است اصلاح طلبان، وفادارترین افراد به انقلاب اسلامی هستند. آقای عارف می تواند توضیح دهد اصلاح طلبان در فتنه 78 و 88 کجا از انقلاب و امام (ره) دفاع کردند؟ وقتی تمثال مبارک حضرت امام (ره) را در 16 آذر 88 در دانشگاه تهران آتش زدند، اصلاح طلبان کجا بودند تا از امام دفاع کنند؟اینها پرسش های بی پاسخی است که هنوز وجود دارد و قبل از آن مرحوم عسکراولادی در آخرین دقایق عمر خود از شماری از اصلاح طلبان در همین روزنامه اعتماد پرسید و آنها متأسفانه به هیچ یک از این سئوالات پاسخ ندادند.
عارف، رئیس بنیاد امید ایرانیان در دیدار اعضای حزب اتحاد ملت خطاب به برخی منتقدان جریان اصلاح طلبی گفته است: «با چه جسارتی اصلاح طلبان را فتنه‌گر می‌خوانید؟» این جمله تیتر اول روزنامه اعتماد روز دوشنبه گذشته بود. اعتماد به نقل از عارف نوشت: «اصلاح طلبان وفادارترین افراد به انقلاب اسلامی ایران هستند»!جمله عارف را باید با اندک تغییری این طور خواند؛ «به چه دلیل برخی اصلاح طلبان، فتنه گرند؟» جریان اصلاح طلبی یک جریان اصیل در متن انقلاب است که نقطه پیدایش آن به زمان انشعاب جریان مجمع روحانیون مبارز از جامعه روحانیت مبارز برمی گردد. این جریان با تأیید امام (ره) مشروعیت یافت، اما به فاصله کوتاهی دبیر کل مجمع، این تشکیلات را رها کرد و حزب اعتماد ملی را تشکیل داد و رسماً انشعاب از «مجمع» را که خود، مؤسس آن بود، پذیرفت. ذیل تشکیلات مجمع روحانیون مبارز و حزب اعتماد ملی، احزاب و گروه هایی بودند که دل در گرو انقلاب و نظام و اسلام نداشتند و دنبال پروژه «سکولاریزاسیون» نظام بودند. آنها ابتدا فتنه 18 تیر 78 و سپس فتنه هشت ماهه سال 88 را کلید زدند. در این فتنه ها، اقتدار و امنیت ملی نظام هدف قرار گرفته بود. وقتی اقتدار و امنیت ملی نظام هدف قرار می گیرد حاکی از نوعی فتنه گری است که همصدا با بیگانگان به دنبال براندازی است. آقای عارف، این عملکرد و رویکرد کسانی که خود را اصلاح طلب می دانند اما مستظهر به پشتیبانی سرویس های امنیتی و اطلاعاتی آمریکا و رژیم صهیونیستی و انگلیسی هستند را چه می نامد؟ اگر این فتنه گری نیست، پس چیست؟ در فتنه 18 تیر 78 و جریان تحصن مجلس، تصویر بدی از نظام در نگاه جهانیان نقش بست. آیا نام این تصویر که کارگردانان و هنرپیشگان آن اصلاح طلبان بودند، فتنه گری نیست؟ در فتنه 88 اصلاح طلبان رای ملت را برنتابیدند، رای نهادهای فیصله بخش و داور را به دلیل عدم التزام عملی به قانون اساسی و نظام اسلامی، قبول نکردند و همصدا با رادیو اسرائیل و رادیو آمریکا و بی بی سی دنبال گفتمان براندازی بودند. آیا این فتنه گری نیست؟ آنها به هیئت های اجرایی و نظارت که بیش از ششصد هزار نفر در سراسر کشور در هر انتخابات، رای مردم را به عنوان یک امانت، صیانت می کنند، تهمت تقلب زدند، در حالی که هیچ دلیلی بر آن نداشتند. آیا این نقض عهد و نشر اکاذیب و تشویش اذهان و اهانت به نهادهای مشروع نظام، فتنه انگیزی نیست؟ صبح روز رای گیری که هنوز رایی به صندوق ها ریخته نشده بود، اعلام کردند اگر موسوی رای نیاورد به خیابان ها بریزید. شب هنگام هنوز آرا شمارش نشده بود و مردم پای صندوق های رای بودند، موسوی مصاحبه خبری داخلی و خارجی گذاشت و خود را پیروز انتخابات نامید. آیا این فتنه گری نیست؟
اراذل و اوباش، بهائیان، منافقین، سلطنت طلب ها، افراد ضد انقلاب و اشرار به بهانه ادعای تقلب آقایان، به خیابان ها ریختند. میلیاردها تومان به اموال عمومی خسارت زدند و ده ها نفر از دو طرف کشته و شهید شدند. آنها شعار دادند؛ «استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی»، «مرگ بر اصل ولایت فقیه»، «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» و... آیا این شعارها ربطی به ادعای تقلب داشت یا فراتر از آن بود؟ تقلب فقط یک بهانه برای براندازی بود. آیا این فتنه گری نیست؟ موضوع اعتراضات، جمهوریت بود. چرا بر اسلامیت نظام حمله ور شدند و در روز عاشورای 88 به شعائر الهی عاشورا حمله کردند؟ روزنامه نگاران اصلاح طلب، یکباره کوچ کردند و رفتند به بی بی سی و رادیو آمریکا پناهنده شدند و از آنجا با مردم سخن گفتند. آیا این تغییر شیفت فتنه گری نبود؟ اصلاح طلبان، وزیر ارشاد دولت اصلاح طلب را به همراه کدیور و سروش فرستادند به لندن تا اتاق جنگ رسانه ای انگلیس را از آنجا مدیریت کند. آیا این مأموریت برای فتنه گری نبود؟
آقای عارف چه چیزی را می خواهند انکار کنند؟ ما نمی گوییم همه اصلاح طلبان، فتنه گرند، اما نام این جماعت را که ذکر کارنامه شان رفت و در خدمت به اجانب و وطن فروشی گوی سبقت را از منافقین و سلطنت طلبان ربودند، چه می شود نهاد؟ اکنون شش سال از فتنه 88 گذشته است. حتی یکی از رهبران اصلاح طلب، به طور علنی از مردم عذرخواهی نکردند، اعتراف نکردند که دروغ تقلب، اسم رمز آشوب بود و از آن تبری بجویند. حالا چطور آقای عارف مدعی است اصلاح طلبان، وفادارترین افراد به انقلاب اسلامی هستند. آقای عارف می تواند توضیح دهد اصلاح طلبان در فتنه 78 و 88 کجا از انقلاب و امام (ره) دفاع کردند؟ وقتی تمثال مبارک حضرت امام (ره) را در 16 آذر 88 در دانشگاه تهران آتش زدند، اصلاح طلبان کجا بودند تا از امام دفاع کنند؟اینها پرسش های بی پاسخی است که هنوز وجود دارد و قبل از آن مرحوم عسکراولادی در آخرین دقایق عمر خود از شماری از اصلاح طلبان در همین روزنامه اعتماد پرسید و آنها متأسفانه به هیچ یک از این سئوالات پاسخ ندادند.
