پس از انتشار كتاب پرفروش «دا» كه خاطره‌هاي سيده زهرا حسيني است و به قلم يك نويسنده زن به نگارش درآمد شايد برخي در اولين برخورد با ترديد به اين كتاب نگاه مي‌كردند. شبهه‌ها بيشتر از آنجا نشأت مي‌گرفت كه آيا يك نويسنده زن توانسته به خوبي از عهده نگارش چنين كتابي بربيايد. تا پيش از «دا» مطرح‌ترين كتاب‌هاي جنگ را نويسندگان مرد نوشته بودند و زنان حضور جدي چنداني در اين عرصه نداشتند.
حالا با «دا» ناشران با اطمينان بيشتري به نويسندگان زن نگاه مي‌كردند و از اين پس اين نويسندگان هم با اعتماد به نفس بيشتري قلم مي‌زدند. در فاصله كوتاهي نويسندگان زن ديگري از راه رسيدند و با كتاب‌هايشان درخشان‌ترين آثار مربوط به جنگ را رقم زدند.
اشرف‌السادات مساوات هم با كتاب خاطرات «كنار رود خين» كه شرح خاطرات يك مادر در سال‌هاي دفاع مقدس است داستان دور و دراز دلتنگي‌هاي يك مادر را به رشته تحرير درآورده است. «اينك شوكران» مريم برادران كه شهيد مدق را از نگاه و زاويه همسرش روايت مي‌كند از كتاب‌هاي خوب و پرمخاطب ادبيات دفاع مقدس است.
حبیبه جعفریان
سارا صفالو
همان‌گونه كه كليد «دا» در قفل ادبيات دفاع مقدس چرخيد و در به سوي چهره‌هاي مستعد تازه‌كار باز شد، نويسندگان زن ديگر نگذاشتند اين در بسته بماند و تنور اين حوزه را با آثارشان گرم نگه داشته‌اند. شايد بتوان علت اين موفقيت را در چند عامل جست‌وجو كرد. زنان با نگاه ريزبين و عاطفي خود به خوبي مي‌توانند احساسات شخصيت‌هاي كتاب را در احساسات خوانندگان گره بزنند و او را در دنياي كتاب غرق كنند. حس همذات‌پنداري مهم‌ترين عنصر در همه كتاب‌هاي عنوان شده است. خواننده به خوبي با فضاي كتاب و سرگذشت آدم‌هايش ارتباط برقرار مي‌كند، گاهي با آنها مي‌خندد و گاهي مي‌گريد و اين مهم‌ترين عنصر در موفقيت اين كتاب‌هاست.
*روزنامه جوان
