این روزهای دردی بزرگ دامن کلان شهر زاهدان را گرفته است، زخم و دردی که در زیر پوست شهرمان وجود دارد و روز به روز در حال بزرگتر شدن است، اما گویی صدایش به جایی یا به گوش کسی نمی‌رسد یا نمی‌خواهد برسد.

امروز دیگر کاملا عیان است نیازی نیست به دنبال آنها کوچه به کوچه بگردیم، در دل هر گذری می توان تعدادی از آن را دید که با مشقت و سختی دست و پنجه نرم می کنند، ساعت از نیمه شب که می گذرد زیر پوست شهر اتفاقات غریبی درحال رخ دادن است؛ در این اتفاقات که به رخدادهای فیلم‌های سینمایی می‌ماند، عده‌ای که کم هم نیستند، بیدارند و پژمرده و خسته در پی پاتوقی جدید می گردند آری این وصف حال کارتن خواب‌ها و یا همان بی‌خانمان‌های شهرمان است.

چندین سال است که در سایت‌های خبری و روزنامه‌های محلی تیترهای ریز و درشتی مبنی بر حاشیه نشینان و کارتن خواب‌ها به چشممان می‌خورد و نه تنها از تعداد آنها کاسته نمی‌شود، بلکه روز به روز نیز در حال افزایش‌اند و متاسفانه هنوز نمی‌دانیم جمع‌آوری معتادین کارتن‌خواب در سطح شهر بر عهده چه سازمانی است؟

ضعف در عملکرد سازمان‌های متولی جهت ساماندهی معتادین در سطح شهر بر کسی پوشیده نیست، زیرا اگر به درستی در این راستا کار خود را انجام می‌دادند، تختی در بیمارستان جهت درمان یا مکانی را برای نگهداری و تقویت آنها کنار می‌گذاشتند چهره شهر این‌گونه خراب نبود.

لازم است بودجه‌ای برای ساماندهی و نگهداری افرادی که در خیابان روی کارتن و پتوی پوسیده‌ای زندگی می‌کنند در نظر گرفته شود و هرچند اگر سهمی هم در نظر گرفته نشود متولیان امر باید به وظیفه خود عمل کنند، زیرا در فصول سرما تعداد زیادی از این افراد به دیار باقی کوچ می‌کنند.

در گوشه و کنار خیابان ها و مکان های متروکه و خلوت پاتوق می کنند و با ظاهری ژولیده مشغول استعمال مواد مخدر هستند، زن و مرد هم ندارد، آنها فقط در فکر سپری کردن روز و شب خود هستند.

هوا که تاریک می شود کارتن‌خواب بی‌واهمه به پاتوق‌هایشان می آیند، در سال گذشته عمده آمار زنان و مردان بی‌خانمان و کارتن‌خواب شهر به زنان سالمند و میانسال تعلق داشت اما این روز‌ها شاهد حضور زنان جوان هستیم، اما آزار دهنده ترین قسمت ماجرا حضور کودکان کم سن و سال در پاتوق های این کارتن خواب ها هستیم، آیا می‌توان استناط کرد سن بی‌خانمانی به کودکان رسیده است؟

کارتن‌خواب‌های زاهدان ظاهرا کم نیستند. این را خیابان‌های شهر گواهی می‌دهند اما، هنوز کسی آمار دقیقی از آنها ارائه نداده است.

واقعیت این است که درسال‌های اخیر تعدادشان بیشتر شده و در کوچه پس کوچه‌های شهر به راحتی تردد می کنند و به سختی به دنبال سر پناهی می گردند تا بدون دغدغه از سر و صدای شهر ساعتی را سپری کنند.

منبع: خبرایرانی