به گزارش مشرق، هیچکس آن خمیازهها را از یاد نخواهد برد، همان خمیازه‌هایی که پیام صادقیان درست جلوی صورت حمید درخشان سر تمرین می‌کشید و تا می‌توانست سعی می کرد آرواره‌هایش را بیشتر باز کند تا به درخشان بفهماند اصلا دلخوری‌اش از وی برای پیام مهم نیست.
اعتراض‌های پیاپی نورمحمدی و حقیقی، میثم حسینی، سوشا، علی فاطمی، نیلسون و ...که یا به تابلوها لگد می‌زدند و یا علیه هم تیمی و مربی خودشان مصاحبه می‌کردند و یا با مشت حریف را می‌زدند، حالا در این پرسپولیس و در پایان هفته چهارم جایی ندارد.
اعتراض سرخ‌ها البته به بی‌پولی را می‌توان جزو حاشیه سازی محاسبه کرد اما واقعا نمی‌توان گفت که این حاشیه سازی کودکانه است و رفتاری مهدکودکی. تولید سازه جدید،مودب‌تر و جنگجو‌تر در میدان را برانکو از سال قبل شروع کرد، آنجا که صادقیان را اخراج کرد و فلان بازیکن را نیمکت نشین.
ایوانکوویچ برای اینکار حتی در دوره نقل و انتقالات اخلاق بازیکنانی را که می‌خواست جذب کند را هم مد نظر قرارداد تا کار درست جلو برود، او تیمش را با ادب کرده و همین یک مورد هم برای پرسپولیسی که به مهد کودکی سیار تبدیل شده بود شاید کافی باشد.
حالا چیزی به نام اعتراض وجود ندارد، همه سرشان به تاکتیک‌ها گرم است و می‌دانند اگر روی نیمکت نشسته‌اند قرار است نقشه دوم را در زمین پیاده کنند و اگر از زمین بیرون می‌روند نیز باز قرار است نقشه دوم توسط بازیکن دیگری که آن تاکتیک را در طول هفته تمرین کرده اجرا شود.
ایوانکوویچ کلا موجود جالبی است، او با آرامش عجیبی تصمیم می‌گیرد و تصمیم هایش را هم رسانه ای نمی‌کند. در واقع او تیمی را می‌سازد که خودش طراحی کرده نه تیمی که هر کاری دلش می‌خواهد انجام می‌دهد و یک روز خوبست و یک روز بد.
حالا تیم برانکو اگر اعتراضی به عدم دریافت حقوق‌هایش هم دارد، بازهم مودب است، آنها کریم باقری را جلو می‌فرستند تا حقوق‌شان را بگیرد نه اینکه هر کس هر کجا و به هر شکلی دلش خواست دعوا به راه بیاندازد و قیل و قال کند.
حالا نظم فکری برانکو به تیمش هم سرایت کرده و با وجود آنکه حق گرفتنی است اما تا پایان هفته پنجم همچنان پرسپولیسی که ظاهرا پول نگرفته از هم نپاشیده است.
این روزها پرسپولیس رفتاری شایسته و با وقار دارد و این میسر نشده جز با حساسیت و برخورد برانکو که اتفاقا او هم محترمانه با مجرم اخلال گر نظم برخورد می‌کند.
اعتراض‌های پیاپی نورمحمدی و حقیقی، میثم حسینی، سوشا، علی فاطمی، نیلسون و ...که یا به تابلوها لگد می‌زدند و یا علیه هم تیمی و مربی خودشان مصاحبه می‌کردند و یا با مشت حریف را می‌زدند، حالا در این پرسپولیس و در پایان هفته چهارم جایی ندارد.
اعتراض سرخ‌ها البته به بی‌پولی را می‌توان جزو حاشیه سازی محاسبه کرد اما واقعا نمی‌توان گفت که این حاشیه سازی کودکانه است و رفتاری مهدکودکی. تولید سازه جدید،مودب‌تر و جنگجو‌تر در میدان را برانکو از سال قبل شروع کرد، آنجا که صادقیان را اخراج کرد و فلان بازیکن را نیمکت نشین.
ایوانکوویچ برای اینکار حتی در دوره نقل و انتقالات اخلاق بازیکنانی را که می‌خواست جذب کند را هم مد نظر قرارداد تا کار درست جلو برود، او تیمش را با ادب کرده و همین یک مورد هم برای پرسپولیسی که به مهد کودکی سیار تبدیل شده بود شاید کافی باشد.
حالا چیزی به نام اعتراض وجود ندارد، همه سرشان به تاکتیک‌ها گرم است و می‌دانند اگر روی نیمکت نشسته‌اند قرار است نقشه دوم را در زمین پیاده کنند و اگر از زمین بیرون می‌روند نیز باز قرار است نقشه دوم توسط بازیکن دیگری که آن تاکتیک را در طول هفته تمرین کرده اجرا شود.
ایوانکوویچ کلا موجود جالبی است، او با آرامش عجیبی تصمیم می‌گیرد و تصمیم هایش را هم رسانه ای نمی‌کند. در واقع او تیمی را می‌سازد که خودش طراحی کرده نه تیمی که هر کاری دلش می‌خواهد انجام می‌دهد و یک روز خوبست و یک روز بد.
حالا تیم برانکو اگر اعتراضی به عدم دریافت حقوق‌هایش هم دارد، بازهم مودب است، آنها کریم باقری را جلو می‌فرستند تا حقوق‌شان را بگیرد نه اینکه هر کس هر کجا و به هر شکلی دلش خواست دعوا به راه بیاندازد و قیل و قال کند.
حالا نظم فکری برانکو به تیمش هم سرایت کرده و با وجود آنکه حق گرفتنی است اما تا پایان هفته پنجم همچنان پرسپولیسی که ظاهرا پول نگرفته از هم نپاشیده است.
این روزها پرسپولیس رفتاری شایسته و با وقار دارد و این میسر نشده جز با حساسیت و برخورد برانکو که اتفاقا او هم محترمانه با مجرم اخلال گر نظم برخورد می‌کند.
