به گزارش مشرق، كاروان كشتی ایران در رقابتهای جهانی امسال، نه تنها نمره قبولی نگرفت بلكه در هر دو رشته آزاد و فرنگی، زنگ خطری جدی را نیز برای فدراسیون‌نشین‌ها بصدا در آورد. در این بین نتایج كشتی فرنگی با توجه به پیشینه سه مدال طلا در المپیك لندن و عنوان قهرمانی جهان در ازبكستان بیش از كشتی آزاد، همه را نگران كرد.
تراژدی از قزاقستان كلید خورد
زمانی كه محمد بنا بعد از بازگشت از رقابتهای سال گذشته قهرمانی آسیا از آستانه قزاقستان به تهران، در همان فرودگاه عطای ادامه همكاری با فدراسیون را به لقایش بخشید، تنها چند روز تا میزبانی رقابتهای جام جهانی كشتی فرنگی ۲۰۱۴ تهران باقی مانده بود و بسیاری از اهالی كشتی این تصمیم را پشت كردن بر رسم و رسوم معمول و منافع ملی خواندند.
به هر حال زمان جام جهانی كشتی فرنگی فرا رسید و تیم ملی ایران با سرمربی جدید خود یعنی احد پازاج با تكیه بر ستاره های المپیكی خود توانست قهرمان این دوره از رقابتها شود. این موفقیت باعث شد بسیاری از نقایص و كاستی های موجود در شادی و هلهله كشتی دوستان گم شود و بسیاری از متولیان امر، چشم خود را بروی بسیاری از واقعیات تلخ این رشته از جمله ضعف كادر فنی و عدم حضور پشتوانه‌های مطمئن برای قهرمانان فعلی ببندند.
تاشكند همه را جادو كرد!
این روند همچنان ادامه یافت تا اینكه نوبت به حضور فرنگی كاران ایران در رقابتهای جهانی ۲۰۱۴ تاشكند ازبكستان رسید. مسابقاتی مهم و تاثیرگذار كه می توانست مهر تاییدی بر عملكرد كادر فنی جدید و تصمیمات شورای فنی باشد و نشان دهد كه آیا انتخاب جایگزین محمد بنا و برادران اسفندیاری در كادر فنی همچنان موفق بوده یا خیر؟
به معنای دیگر رقابتهای جهانی ۲۰۱۴ تاشكند به آزمونی شباهت داشت كه نشان دهد قهر و كناره گیری مربیان قبلی و حضور كادر جدید چه تاثیری بر روند كار دارد و آیا كشتی فرنگی ایران همچنان قائم به فرد است یا افراد دیگری هم می توانند ناجی روزهای سخت و حساس در جهانی و المپیك باشند؟ اما تقدیر هر چه بود رقابتهای جهانی تاشكند هم با چاشنی شانس و تلاش، با قهرمانی تاریخی كشتی فرنگی ایران به پایان رسید و این اتفاق غرور آفرین و بزرگ همچون تیر خلاصی بر شقیقه منتقدان شورای فنی و مربیان جدید تیم ملی نشست.
كسب قهرمانی در رقابتهای جهانی تاشكند آنچنان تمامی گوش شكسته‌های موافق و مخالف فدراسیون را مشغول خود كرد كه گویی تیم كشتی فرنگی ایران فتح الفتوح كرده و از این پس سكوی نخست تمامی میادین از آن ماست، اما واقعیت چیزی دیگری بود كه یكسال بعد در رقابتهای جهانی لاس وگاس، روی دیگر خود را به كشتی ایران نشان داد.
به جرات كسب قهرمانی در رقابتهای جهانی ۲۰۱۴ ازبكستان و شادی و سرور این پیروزی را می توان به یك سراب تشبیه كرد كه بعد از گذر زمان در لاس وگاس به بدترین شكل ممكن، واقعیت را به رخ كشتی فرنگی ایران كشید و ثابت كرد نباید در سایه قهرمانی خوابید و با تكیه بر شانس و اقبال حركت كرد.
شورای فنی هم باید پاسخگو باشد
بعد از رقابتهای جهانی آمریكا، فدراسیون كشتی از عملكرد ملی‌پوشان فرنگی‌كار ابراز نارضایتی كرد و اعضای شورای فنی هم وعده دادند با جدیت و قاطعیت عملكرد تیم را بررسی و تصمیمات لازم را اتخاذ خواهند كرد، اما نكته جالب اینجاست كه چه مرجعی اجازه مواخذه كردن خود شورای فنی را دارد!
آیا همین اعضای شورای فنی نبودند كه گردهم هم نشستند و با سبك سنگین كردن داشته‌های موجود، دست به انتخاب و چیدمان اعضای كادر فنی فعلی زدند؟ آیا بهتر نیست علاوه بر مربیان و ملی پوشان كادر فنی، اعضای شورای سیاست گذاری كشتی فرنگی هم مواخذه شوند و تاوان برخی تصمیمات غلط خود را بدهند؟
احترام كسوت و موی سپید تمامی گوش شكسته‌های شورای فنی كشتی فرنگی، واجب؛ اما با توجه به رزومه و پیشینه برخی اعضای این شورا، آیا آنها واقعا شرایط اتخاذ تصمیمات بزرگی همچون انتخاب كادر فنی را داشته یا دارند؟
خادم؛ ضلع سوم مثلث ناكامي؟
از ملی پوشان اعزامی و اعضای شورای فنی كشتی فرنگی كه بگذریم، برخی از منتقدان و كارشناسان از رسول خادم به عنوان ضلع سوم مثلث ناكامی در لاس وگاس یاد می كنند.
رئیس فدراسیون كشتی، حالا به عنوان سرمربی تیم ملی كشتی آزاد از دو سو مورد حمله و انتقاد قرار دارد، از یك سو باید پاسخگوی نتایج ضعیف برخی آزادكاران و پیدا كردن راه چاره برای رفع آن باشد و از سوی دیگر همچنان متهم به بی توجهی به كشتی فرنگی است و بسیاری از منتقدان فدراسیون او را یكی از عوامل مهم سقوط فرنگی‌كاران در لاس وگاس می‌خوانند.
ضمن اینكه ناكامی در آمریكا آن هم قبل از المپیك برزیل زنگ خطر را برای خادم و همکارانش به صدا درآورده است. برخی نیز اعتقاد دارند خادم نباید همزمان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد و رئیس فدراسیون باشد. این امر سبب می شود او تمرکز بر روی مسائل ریز و تاثیرگذار را از دست بدهد.
کم کاری های فدراسیون کشتی
در این اینکه فدراسیون کشتی مثل همه فدراسیون ها تلاش می کند ورزشکارانش را به بهترین شکل ممکن برای حضور در رویدادهای بین المللی آماده کند شکی نیست اما نگاهی به عملکرد برخی کشتی گیران، خصوصا آنهایی که در ثانیه های پایانی نتیجه را به حریفان واگذار کردند نشان می دهد فدراسیونی ها در این بخش کم کاری کرده اند و نتوانستند کشتی گیران را از نظر تفکرات حرفه ای و ذهنی آماده چنین لحظات حساسی کنند.
شاید در این اتفاق کادر فنی بیشتر از همه مقصر باشد اما جایی که رئیس فدراسیون خودش سرمربی است طبیعتا فدراسیون هم در این ماجرا تقصیر مستقیم دارد. تا زمان المپیک باید برای این مشکلات فکری اساسی کرد و نقایص را به حداقل رساند.
تراژدی از قزاقستان كلید خورد
زمانی كه محمد بنا بعد از بازگشت از رقابتهای سال گذشته قهرمانی آسیا از آستانه قزاقستان به تهران، در همان فرودگاه عطای ادامه همكاری با فدراسیون را به لقایش بخشید، تنها چند روز تا میزبانی رقابتهای جام جهانی كشتی فرنگی ۲۰۱۴ تهران باقی مانده بود و بسیاری از اهالی كشتی این تصمیم را پشت كردن بر رسم و رسوم معمول و منافع ملی خواندند.
به هر حال زمان جام جهانی كشتی فرنگی فرا رسید و تیم ملی ایران با سرمربی جدید خود یعنی احد پازاج با تكیه بر ستاره های المپیكی خود توانست قهرمان این دوره از رقابتها شود. این موفقیت باعث شد بسیاری از نقایص و كاستی های موجود در شادی و هلهله كشتی دوستان گم شود و بسیاری از متولیان امر، چشم خود را بروی بسیاری از واقعیات تلخ این رشته از جمله ضعف كادر فنی و عدم حضور پشتوانه‌های مطمئن برای قهرمانان فعلی ببندند.
تاشكند همه را جادو كرد!
این روند همچنان ادامه یافت تا اینكه نوبت به حضور فرنگی كاران ایران در رقابتهای جهانی ۲۰۱۴ تاشكند ازبكستان رسید. مسابقاتی مهم و تاثیرگذار كه می توانست مهر تاییدی بر عملكرد كادر فنی جدید و تصمیمات شورای فنی باشد و نشان دهد كه آیا انتخاب جایگزین محمد بنا و برادران اسفندیاری در كادر فنی همچنان موفق بوده یا خیر؟
به معنای دیگر رقابتهای جهانی ۲۰۱۴ تاشكند به آزمونی شباهت داشت كه نشان دهد قهر و كناره گیری مربیان قبلی و حضور كادر جدید چه تاثیری بر روند كار دارد و آیا كشتی فرنگی ایران همچنان قائم به فرد است یا افراد دیگری هم می توانند ناجی روزهای سخت و حساس در جهانی و المپیك باشند؟ اما تقدیر هر چه بود رقابتهای جهانی تاشكند هم با چاشنی شانس و تلاش، با قهرمانی تاریخی كشتی فرنگی ایران به پایان رسید و این اتفاق غرور آفرین و بزرگ همچون تیر خلاصی بر شقیقه منتقدان شورای فنی و مربیان جدید تیم ملی نشست.
كسب قهرمانی در رقابتهای جهانی تاشكند آنچنان تمامی گوش شكسته‌های موافق و مخالف فدراسیون را مشغول خود كرد كه گویی تیم كشتی فرنگی ایران فتح الفتوح كرده و از این پس سكوی نخست تمامی میادین از آن ماست، اما واقعیت چیزی دیگری بود كه یكسال بعد در رقابتهای جهانی لاس وگاس، روی دیگر خود را به كشتی ایران نشان داد.
به جرات كسب قهرمانی در رقابتهای جهانی ۲۰۱۴ ازبكستان و شادی و سرور این پیروزی را می توان به یك سراب تشبیه كرد كه بعد از گذر زمان در لاس وگاس به بدترین شكل ممكن، واقعیت را به رخ كشتی فرنگی ایران كشید و ثابت كرد نباید در سایه قهرمانی خوابید و با تكیه بر شانس و اقبال حركت كرد.
شورای فنی هم باید پاسخگو باشد
بعد از رقابتهای جهانی آمریكا، فدراسیون كشتی از عملكرد ملی‌پوشان فرنگی‌كار ابراز نارضایتی كرد و اعضای شورای فنی هم وعده دادند با جدیت و قاطعیت عملكرد تیم را بررسی و تصمیمات لازم را اتخاذ خواهند كرد، اما نكته جالب اینجاست كه چه مرجعی اجازه مواخذه كردن خود شورای فنی را دارد!
آیا همین اعضای شورای فنی نبودند كه گردهم هم نشستند و با سبك سنگین كردن داشته‌های موجود، دست به انتخاب و چیدمان اعضای كادر فنی فعلی زدند؟ آیا بهتر نیست علاوه بر مربیان و ملی پوشان كادر فنی، اعضای شورای سیاست گذاری كشتی فرنگی هم مواخذه شوند و تاوان برخی تصمیمات غلط خود را بدهند؟
احترام كسوت و موی سپید تمامی گوش شكسته‌های شورای فنی كشتی فرنگی، واجب؛ اما با توجه به رزومه و پیشینه برخی اعضای این شورا، آیا آنها واقعا شرایط اتخاذ تصمیمات بزرگی همچون انتخاب كادر فنی را داشته یا دارند؟
خادم؛ ضلع سوم مثلث ناكامي؟
از ملی پوشان اعزامی و اعضای شورای فنی كشتی فرنگی كه بگذریم، برخی از منتقدان و كارشناسان از رسول خادم به عنوان ضلع سوم مثلث ناكامی در لاس وگاس یاد می كنند.
رئیس فدراسیون كشتی، حالا به عنوان سرمربی تیم ملی كشتی آزاد از دو سو مورد حمله و انتقاد قرار دارد، از یك سو باید پاسخگوی نتایج ضعیف برخی آزادكاران و پیدا كردن راه چاره برای رفع آن باشد و از سوی دیگر همچنان متهم به بی توجهی به كشتی فرنگی است و بسیاری از منتقدان فدراسیون او را یكی از عوامل مهم سقوط فرنگی‌كاران در لاس وگاس می‌خوانند.
ضمن اینكه ناكامی در آمریكا آن هم قبل از المپیك برزیل زنگ خطر را برای خادم و همکارانش به صدا درآورده است. برخی نیز اعتقاد دارند خادم نباید همزمان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد و رئیس فدراسیون باشد. این امر سبب می شود او تمرکز بر روی مسائل ریز و تاثیرگذار را از دست بدهد.
کم کاری های فدراسیون کشتی
در این اینکه فدراسیون کشتی مثل همه فدراسیون ها تلاش می کند ورزشکارانش را به بهترین شکل ممکن برای حضور در رویدادهای بین المللی آماده کند شکی نیست اما نگاهی به عملکرد برخی کشتی گیران، خصوصا آنهایی که در ثانیه های پایانی نتیجه را به حریفان واگذار کردند نشان می دهد فدراسیونی ها در این بخش کم کاری کرده اند و نتوانستند کشتی گیران را از نظر تفکرات حرفه ای و ذهنی آماده چنین لحظات حساسی کنند.
شاید در این اتفاق کادر فنی بیشتر از همه مقصر باشد اما جایی که رئیس فدراسیون خودش سرمربی است طبیعتا فدراسیون هم در این ماجرا تقصیر مستقیم دارد. تا زمان المپیک باید برای این مشکلات فکری اساسی کرد و نقایص را به حداقل رساند.
