به گزارش مشرق،‌ نشریه آلمانی‌ «اشپیگل» در گزارشی نوشت که هیچ کشوری مانند ترکیه با این سرعت خود را به آینده پرتاب نکرد و بعد به سرعت به گذشته سیاه خود برنگشته است. این کشور نخست مدرن شدن را آغاز کرد و اکنون هم به جنگ داخلی می‌پردازد. در واقع ترکیه بین بی اعتمادی و نفرت تقسیم شده است.

در این گزارش آمده است: «این کشور «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهور است. اردوغان مردم کشورش را «مردم خود» خطاب می‌کند. بسیاری از ترک‌ها از سیاست‌های وی حمایت می‌کنند اما مسئله این است که مردم ترکیه فقط ترکها نیستند و حزب عدالت و توسعه (AKP) فقط 40.9 درصد آرا را در اختیار دارند و اکثریت را از دست داده‌است. در واقع این وضعیت باعث شد تا اردوغان نتواند رویای خود مبنی بر نظام ریاستی که به او این امکان را می‌داد تا سال 2019 در مسند قدرت باشد را اجرایی کند. این در حالی است که حزب دموکراتیک خلق (HDP) هم نشان داد که حزبی که حامی کردهاست در پارلمان پیشرو است.»

اردوغان و برقراری مرزهای قدیمی جنگ

این نشریه آلمانی نوشت: «اردوغان به قدرت و رویاهایش چسبیده است. او اجازه داد که مذاکرات دولت ائتلافی به نتیجه نرسد تا اول نوامبر (9 مهرماه) انتخابات برگزار شود. تنها چیزی که اردوغان آن را می‌پذیرد، این است که اکثریت آرا به نفع حزب عدالت و توسعه باشد و او همه چیز را به خطر می‌اندازد تا این حزب را نجات دهد. این خطر وجود دارد که اردوغان در معرض تبدیل شدن به حاکمی مستبد باشد که کشورش را درگیر جنگی داخلی می‌کند و دستی در تنش‌های خارجی دارد.»

«او نخست می‌خواست که «بشاراسد» رئیس‌جمهور سوریه را سرنگون کند. سپس مدت طولانی گروه تروریستی داعش و فعالیت‌های آن را نادیده گرفت و هم‌اکنون هم با کردها مقابله می‌کند. در واقع اردوغان در حال برقراری مرزهای قدیمی جنگی است و به بی‌اعتمادی و ملی‌گرایی دامن می‌زند. او روزنامه‌نگاران و منتقدان خود را زندانی می‌‌کند و سربازان تحت امرش هم به کردها شلیک می‌کنند.»

اردوغان، اهداف بلندپروازانه و کشوری چندپارچه

«اردوغان عادت کرده‌ است که اهداف بلند پروازانه داشته باشد. او می‌خواهد که بحران کردها را حل کند و اقتصاد کشورش را رونق دهد. ضمن اینکه کشورش تبدیل به کشوری مدرن شود که هر چه بیشتر به سمت اروپا گرایش داشته باشد. البته چندان هم ناموفق نبوده است.»

این نشریه آلمانی نوشت: «سفر به ترکیه نشان می‌دهد که این کشور، کشوری چند پارچه است. از یک طرف ترکیه مورد نظر اردوغان قرار دارد که شامل زادگاه وی و دریای سیاه می‌شود و مناطقی از جمله آنکارا و قیصریه را در بر می‌گیرد. قسمت دیگر سرزمین دشمنان وی است که شامل کردها و دیاربکر می‌شود؛ جایی که مردم امنیت جانی ندارند. حتی کوه‌های قندیل و استانبول هم مناطقی هستند که خارج از سیاست‌های اردوغان قرار دارند.»