نویسنده در بخش دیگری از این مطلب با اشاره به جلب توجه های اخیر رئیس جمهوری روسیه نوشت: پوتین ابتدا در مجمع عمومی سازمان ملل همه چشم ها را خیره خود کرد و بعد از آن با حملات هوایی خود در سوریه توجهات جامعه جهانی را جلب کرد. پوتین جهانیان را در هیجان زده کرده است.

کشتی های جنگی روسیه موشک های کروز را از راه دور 1500 کیلومتری به اهداف خود در سوریه شلیک می کنند و خلبانان آمریکایی از شرایط موجود طفره می روند. هدف شلیک های روسیه آن هایی نیستند که در جبهه اسد مبارزه می کنند بلکه از داعش گرفته تا ارتش آزاد سوریه که اروپا و آمریکا از آن ها حمایت کرده اند را شامل می شود.

درماندگی غرب در برابر مواضع روسیه در سوریه

برای غرب هم راهی باقی نمانده جز اینکه با درماندگی عصبانیت و نگرانی خود را نشان دهد در حالی که کرملین حوادث واقعی را خلق می کند.

نویسنده در ادمه این مطلب نوشت: البته دلایل خوبی وجود دارد که پوتین را محکوم کنیم اما در عرصه سیاست خارجی تنها خیره شدن به شخصیت پوتین خطا است. اولا وی تنها فردی نیست که رویای یک جهان چند قطبی و پایان دوران سلطه غرب را در ذهن دارد، بلکه در کشورهای هند، چین و آمریکای جنوبی نیز بسیاری این گونه فکر می کنند. در این جا پوتین در این حد که غرب تمایل دارد منزوی نیست.

دوم اینکه پوتین البته اولین سیاستمدار روس از سال 1991 است که غرب را آشکارا به چالش کشید.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: رویکرد جبهه گیری و رویارویی پوتین درعرصه سیاست خارجی با غرب مسئله ای است که در مسکو درباره آن اتفاق نظر وجود دارد. امروز "میخائیل گورباچوف" نیز در این راستا از پوتین حمایت می کند.

استراتژی اوباما در قبال روسیه از اول تا آخر سرهم بندی است

آمریکایی ها امروز نه تنها در برابر ویرانی های سیاست خاورمیانه ای خود قرار دارند، همچنین استراتژی رئیس جمهوری آمریکا در قبال روسیه از اول تا آخر نوعی سر هم بندی بود. اوباما ابتدا توجه رسانه ها را با رویکرد خود برای یک شروع جدید در مناسبات با مسکو جلب کرد، اما بعد از آن به توصیه های ساده لوحانه مشاور خود برای کنار گذاشتن پوتین و روی آوردن به مدودوف عمل کرد.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: پوتین می خواهد به عنوان یک بازیگر جهانی در سطوح و شرایط برابر شناخته شود. این به نفع غرب است که با این رقیب خود در شرق با احترام رفتار کند. بنابراین منافع ژئو استراتژیک تنها یک نیروی محرکه در سیاست روسیه است. مهم ترین مسئله برای این کشور غرور جریحه دار شده اش است.