به گزارش مشرق، این امواج انفجاری که وسعتی برابر با 500 هزار کیلومتر دارند و با سرعت 300 کیلومتر بر ثانیه در فضا پخش می‌شوند، ذرات هلیوم 3 را در فضا پراکنده می‌سازند،‌پدیده‌ای که پیش از این مشاهده شده‌بود اما توضیحی درباره آن وجود نداشت.

اگرچه این امواج انفجاری از دید دانشمندان نادر و بدیع به نظر نمی‌آیند،‌ اما قرار نیست نمونه مشابه با آن تا ده سال آینده مشاهده شود. رادوسلاف بوچیک محقق موسسه ماکس‌پلانک می‌گوید متاسفانه در آینده قابل پیش‌بینی موقعیت مناسب برای مشاهده این رویداد وجود نخواهد‌داشت.

کشف این رویداد از میان داده‌هایی میسر شده‌است که در فاصله 26 ژانویه تا دوم فوریه 2010 جمع‌آوری شده‌اند و تحت شرایطی بسیار ویژه امکان شناسایی پدیده امواج انفجاری و هلیوم 3 فراهم آمده‌است. از آنجایی که خورشید در حرکت است،‌ زمانی که فوران‌های ذراتی مانند آنچه به تازگی کشف شده رخ می‌دهند، این فورانها در مسیری منحنی حرکت می‌کنند و این به آن معنی است زمانی که این ذرات از زمین قابل مشاهده می‌شوند، نقطه منشا آنهادر آنسوی خورشید قرار گرفته‌است.

خوشبختانه در اوایل سال 2010 یکی از فضاپیماهای دوقلوی Stereo ناسا به صورت اتفاقی در موقعیت و مکانی مناسب از خورشید، در سوی دور از زمین ستاره،‌قرار گرفت. این فضاپیماها تنها رصدگرانی هستند که در نزدیکی زمین باقی نمی‌مانند و به دور خورشید در گردشند. درست همان زمانی که این فضاپیما درحال رصد منطقه‌ای از خورشید بود که امواج انفجاری از آن نشات گرفته‌بود،‌ رصد‌خانه ACE روی زمین درحال مشاهده جریان ذراتی بود که در نتیجه این فوران ایجاد شده‌بودند و به این شکل محققان توانستند میان این دو رویداد ارتباطی ایجاد کنند.

محققان می‌گویند امواج انفجاری تحت تاثیر فوران‌های خورشیدی ایجاد نشده‌اند و کمی پس از فوران شعله ایکس خورشیدی در سطح خورشید رخ داده‌اند. این انفجار به اندازه‌ای شدید بوده که توانسته ذرات هلیوم 3 را در میان فضا پراکنده سازد،‌ رویدادی که پیش از این مشاهده شده‌بود،‌اما ارتباط میان آن با امواج انفجاری خورشید کشف نشده‌بود.

منبع: همشهری آنلاین