به گزارش مشرق، مدتی بود که
خبر آماده سازی تیم ملی کونگ فو جهت شرکت در مسابقات جهانی آلمان به گوش می
رسید. ماجرایی که نهایتا دیروز با اعلام "قهرمانی تیم ملی آقایان در
سرزمین ژرمن ها” از طرف فدراسیون به پایان رسید.
اما حقیقت این است که این داستان به همین روشنی و شفافی که به نظر می رسد نیست. وقتی فدراسیون جودو، کاراته، تکواندو و ووشو خبر از موفقیت تیم ملی در مسابقات جهانی می دهند، تکلیف همه با خبر مشخص است. مثلا وقتی فدراسیون تکواندو می گوید در مسابقات جهانی فلان عنوان را به دست آوردیم، منظورش از مسابقات جهانی دقیقا مسابقات جهانی است. اما وقتی فدراسیون عجیب و غریبی با نام "کونگ فو و هنرهای رزمی” که آن را باید یکی از شاهکارهای وزارت ورزش و جوانان به حساب آورد می گوید "مسابقات جهانی”، دقیقا نمی دانید منظور چیست و با کدام مسابقات جهانی طرف هستید! مسابقات جهانی کونگ فو؟ خب دقیقا کدام کونگ فو؟ همان کونگ فویی که همه می شناسیم؟ این کونگ فو که در دنیا همان ووشو محسوب می شود و در ایران هم متولی آن فدراسیون ووشو است،
پس اگر مسابقات معتبر جهانی در این رشته برگزار شده باشد طبیعتا تیم ملی مورد نظر فدراسیون ووشو باید در آن شرکت کرده باشد. کونگ فو ایرانی؟ البته فدراسیون فوق الذکر نزدیک به یک دهه می شود که هر وقت بخاطر شباهت اسمی و یکی بودن کونگ فو و ووشو زیر ذره بین منتقدان می رود، از دید خودش برگ برنده اش را رو می کند و مدعی تلاش برای جهانی کردن "رزم ایرانی” (که خودش داستانی دارد و به امید خدا به زودی در نقد مفصلی به آن پرداخته خواهد شد) می شود. این کونگ فوی ایرانی یا هرچیز دیگری که اسمش را بگذاریم هم هنوز در سطح جهان آنقدر گسترده نشده است که چپ و راست مسابقات جهانی داشته باشد. پس داستان این مسابقات جهانی که دوستان ما مرتب هم با دست پر از آنها برمی گردند چیست؟ پاسخ تورنمنتهای اوپن است که خارج از بحث فدراسیون جهانی ووشو با عنوان کونگ فو وعموما در استایل کیک بوکسینگ و ساندا در گوشه و کنار دنیا برگزار می شوند! همین مسابقات اخیر را تشکیلاتی با عنوان "فدراسیون بین المللی اسپرت ساندا” برگزار کرده است و احتمالا نیازی نیست توضیح بدهم که "ساندا” دقیقا مربوط به کدام رشته و در کشور ما مربوط به کدام فدراسیون است! اگر پرونده تک تک مسابقاتی که دوستان با عنوان مسابقات جهانی در آن شرکت کرده اند را بررسی کنید به نتایج مشابه خواهید رسید و خواهید دید که عمده این مسابقات، مسابقاتی خارج از چهارچوب فدراسیونهای رسمی جهانی و عموما در قالب استایل کیک بوکسینگ برگزار شده اند.
حال باید از مسئولان امر پرسید درحالی که خود این استایلها در ایران فعالیت دارند و کونگ فو با تعریف بین المللی اش هم در قالب فدراسیون ووشو فعال است، چه توجیهی دارد یک فدراسیون جداگانه ای داشته باشیم که در مسابقات سطح پایین تر و بعضا غیر رسمی همان رشته ها شرکت کند؟ مسابقاتی که اگر از طرف تشکل های کیک بوکسینگ یا فدراسیون ووشو درخواست شرکت در آنها داده شود به احتمال بسیار زیاد با موافقت شورای برون مرزی مواجه نخواهند شد.
متاسفانه هم وزارت ورزش و هم فدراسیون ووشو در بوجود آمدن این وضع مسئول هستند. اگر کونگ فوی زیرمجموعه این فدراسیون، کونگ فوی شناخته شده در دنیا است (که نیست) دلیل منطقی وجود یک فدراسیون موازی با فدراسیون ووشو چیست؟ به طور خاص فدراسیون ووشو در این مورد باید پیگیر باشد و روابط دوستانه یا کاری احتمالی با رئیس فدراسیون کونگ فو نباید دست رئیس این فدراسیون را ببندد و مانع از انجام وظیفه حرفه ای و اخلاقی وی شود. از طرفی اگر این کونگ فو، کونگ فوی دیگری است (که هست) چرا وزارت ورزش این فدراسیون را مجاب به استفاده از پسوند و پیشوندی که مشخص کننده تفاوت کونگ فوی این فدراسیون با کونگ فو شناخته شده در سطح دنیا باشد نمی کند و راه را بر سوء استفاده های احتمالی نمی بندد؟ و یا شورای برون مرزی با چه منطقی مجوز شرکت در مسابقاتی که هیچ تناسبی با ادعاهای این فدراسیون ندارد را صادر می کند؟ این تناقض ها نشان می دهد که متاسفانه ظاهرا خود مسئولان وزارت ورزش هم با این آش شله قلمکاری که درست کرده اند تکلیفشان معلوم نیست. این بلاتکلیفی البته شاید برای برخی از افرادی که در فدراسیون دنبال پست و مقام هستند چندان هم بد نباشد اما متاسفانه دودش به چشم ورزشکارانی می رود که فریب اسمها، عنوان ها و ادعاها را می خورند. اگر منصفانه قضاوت کنیم، آیا غیر از این است که خیلی از همین دوستان عزیزی که در این مسابقات اخیر شرکت داشتند (و بهشان خسته نباشید هم می گوییم) و خیلی دیگر از هنرجویان این رشته، اگر از ابتدا می دانستند پس از سالها تمرین در رشته ای که با عناوین مختلف ایرانی و بومی و… بهشان معرفی شده، در نهایت باید بروند در مسابقات غیر رسمی رشته هایی چون کیک بوکسینگ شرکت کنند، از همان اول نمی رفتند سراغ همان کیک بوکسینگ و ساندا تا امروز شانس این را داشته باشند که در مسابقات رسمی و معتبرتری حاضر شوند؟ آیا مسئولان وزارت ورزش و یا فدراسیون ووشو خودشان را در قبال این هنرجویان و ورزشکاران مسئول نمی دانند؟ جالب و البته تاسف آور است فدراسیونی که همواره منتقدان خود را افرادی که سودشان در سبکهای وارداتی است می خواند، امروز خودش عملا به فدراسیونی که تامین کننده ورزشکار و اعتبار بخشی به تورنمنتهای غیر رسمی خارجی است تبدیل شده است!
امروز به حق این سئوال بصورت جدی مطرح است که وقتی رشته هایی مثل کیک بوکسینگ، موی تای، جوجیتسو و خیلی از رشته های دیگر که دارای جایگاه جهانی هستند، در کشور ما نه تنها فاقد فدراسیون مستقل که از این فدراسیون به آن فدراسیون آواره شده اند، چرا یک سبک رزمی که هیچگونه جایگاه جهانی هم ندارد – و البته در جای خود محترم است – باید دارای یک فدراسیون مستقل باشد و با پول و حمایتهای دولتی برود در مسابقات دسته چندم برخی از همان رشته های فوق الذکر شرکت کند؟! واقعا منطق این کار کجاست؟ امید که مسئولان وزارت ورزش پاسخ روشنی برای این سئوالات داشته باشند.
منبع: رزمی نیوز
اما حقیقت این است که این داستان به همین روشنی و شفافی که به نظر می رسد نیست. وقتی فدراسیون جودو، کاراته، تکواندو و ووشو خبر از موفقیت تیم ملی در مسابقات جهانی می دهند، تکلیف همه با خبر مشخص است. مثلا وقتی فدراسیون تکواندو می گوید در مسابقات جهانی فلان عنوان را به دست آوردیم، منظورش از مسابقات جهانی دقیقا مسابقات جهانی است. اما وقتی فدراسیون عجیب و غریبی با نام "کونگ فو و هنرهای رزمی” که آن را باید یکی از شاهکارهای وزارت ورزش و جوانان به حساب آورد می گوید "مسابقات جهانی”، دقیقا نمی دانید منظور چیست و با کدام مسابقات جهانی طرف هستید! مسابقات جهانی کونگ فو؟ خب دقیقا کدام کونگ فو؟ همان کونگ فویی که همه می شناسیم؟ این کونگ فو که در دنیا همان ووشو محسوب می شود و در ایران هم متولی آن فدراسیون ووشو است،
پس اگر مسابقات معتبر جهانی در این رشته برگزار شده باشد طبیعتا تیم ملی مورد نظر فدراسیون ووشو باید در آن شرکت کرده باشد. کونگ فو ایرانی؟ البته فدراسیون فوق الذکر نزدیک به یک دهه می شود که هر وقت بخاطر شباهت اسمی و یکی بودن کونگ فو و ووشو زیر ذره بین منتقدان می رود، از دید خودش برگ برنده اش را رو می کند و مدعی تلاش برای جهانی کردن "رزم ایرانی” (که خودش داستانی دارد و به امید خدا به زودی در نقد مفصلی به آن پرداخته خواهد شد) می شود. این کونگ فوی ایرانی یا هرچیز دیگری که اسمش را بگذاریم هم هنوز در سطح جهان آنقدر گسترده نشده است که چپ و راست مسابقات جهانی داشته باشد. پس داستان این مسابقات جهانی که دوستان ما مرتب هم با دست پر از آنها برمی گردند چیست؟ پاسخ تورنمنتهای اوپن است که خارج از بحث فدراسیون جهانی ووشو با عنوان کونگ فو وعموما در استایل کیک بوکسینگ و ساندا در گوشه و کنار دنیا برگزار می شوند! همین مسابقات اخیر را تشکیلاتی با عنوان "فدراسیون بین المللی اسپرت ساندا” برگزار کرده است و احتمالا نیازی نیست توضیح بدهم که "ساندا” دقیقا مربوط به کدام رشته و در کشور ما مربوط به کدام فدراسیون است! اگر پرونده تک تک مسابقاتی که دوستان با عنوان مسابقات جهانی در آن شرکت کرده اند را بررسی کنید به نتایج مشابه خواهید رسید و خواهید دید که عمده این مسابقات، مسابقاتی خارج از چهارچوب فدراسیونهای رسمی جهانی و عموما در قالب استایل کیک بوکسینگ برگزار شده اند.
حال باید از مسئولان امر پرسید درحالی که خود این استایلها در ایران فعالیت دارند و کونگ فو با تعریف بین المللی اش هم در قالب فدراسیون ووشو فعال است، چه توجیهی دارد یک فدراسیون جداگانه ای داشته باشیم که در مسابقات سطح پایین تر و بعضا غیر رسمی همان رشته ها شرکت کند؟ مسابقاتی که اگر از طرف تشکل های کیک بوکسینگ یا فدراسیون ووشو درخواست شرکت در آنها داده شود به احتمال بسیار زیاد با موافقت شورای برون مرزی مواجه نخواهند شد.
متاسفانه هم وزارت ورزش و هم فدراسیون ووشو در بوجود آمدن این وضع مسئول هستند. اگر کونگ فوی زیرمجموعه این فدراسیون، کونگ فوی شناخته شده در دنیا است (که نیست) دلیل منطقی وجود یک فدراسیون موازی با فدراسیون ووشو چیست؟ به طور خاص فدراسیون ووشو در این مورد باید پیگیر باشد و روابط دوستانه یا کاری احتمالی با رئیس فدراسیون کونگ فو نباید دست رئیس این فدراسیون را ببندد و مانع از انجام وظیفه حرفه ای و اخلاقی وی شود. از طرفی اگر این کونگ فو، کونگ فوی دیگری است (که هست) چرا وزارت ورزش این فدراسیون را مجاب به استفاده از پسوند و پیشوندی که مشخص کننده تفاوت کونگ فوی این فدراسیون با کونگ فو شناخته شده در سطح دنیا باشد نمی کند و راه را بر سوء استفاده های احتمالی نمی بندد؟ و یا شورای برون مرزی با چه منطقی مجوز شرکت در مسابقاتی که هیچ تناسبی با ادعاهای این فدراسیون ندارد را صادر می کند؟ این تناقض ها نشان می دهد که متاسفانه ظاهرا خود مسئولان وزارت ورزش هم با این آش شله قلمکاری که درست کرده اند تکلیفشان معلوم نیست. این بلاتکلیفی البته شاید برای برخی از افرادی که در فدراسیون دنبال پست و مقام هستند چندان هم بد نباشد اما متاسفانه دودش به چشم ورزشکارانی می رود که فریب اسمها، عنوان ها و ادعاها را می خورند. اگر منصفانه قضاوت کنیم، آیا غیر از این است که خیلی از همین دوستان عزیزی که در این مسابقات اخیر شرکت داشتند (و بهشان خسته نباشید هم می گوییم) و خیلی دیگر از هنرجویان این رشته، اگر از ابتدا می دانستند پس از سالها تمرین در رشته ای که با عناوین مختلف ایرانی و بومی و… بهشان معرفی شده، در نهایت باید بروند در مسابقات غیر رسمی رشته هایی چون کیک بوکسینگ شرکت کنند، از همان اول نمی رفتند سراغ همان کیک بوکسینگ و ساندا تا امروز شانس این را داشته باشند که در مسابقات رسمی و معتبرتری حاضر شوند؟ آیا مسئولان وزارت ورزش و یا فدراسیون ووشو خودشان را در قبال این هنرجویان و ورزشکاران مسئول نمی دانند؟ جالب و البته تاسف آور است فدراسیونی که همواره منتقدان خود را افرادی که سودشان در سبکهای وارداتی است می خواند، امروز خودش عملا به فدراسیونی که تامین کننده ورزشکار و اعتبار بخشی به تورنمنتهای غیر رسمی خارجی است تبدیل شده است!
امروز به حق این سئوال بصورت جدی مطرح است که وقتی رشته هایی مثل کیک بوکسینگ، موی تای، جوجیتسو و خیلی از رشته های دیگر که دارای جایگاه جهانی هستند، در کشور ما نه تنها فاقد فدراسیون مستقل که از این فدراسیون به آن فدراسیون آواره شده اند، چرا یک سبک رزمی که هیچگونه جایگاه جهانی هم ندارد – و البته در جای خود محترم است – باید دارای یک فدراسیون مستقل باشد و با پول و حمایتهای دولتی برود در مسابقات دسته چندم برخی از همان رشته های فوق الذکر شرکت کند؟! واقعا منطق این کار کجاست؟ امید که مسئولان وزارت ورزش پاسخ روشنی برای این سئوالات داشته باشند.
منبع: رزمی نیوز
