سرویس دین مشرق، سوره
مبارکه «فجر» به عنوان سوره امام حسین(ع) مشهور است.[1] امام صادق(ع)
می‌فرماید: سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین(ع)
است. هر کس آن را بخواند با حسین بن علی(ع) در قیامت، در درجه اول او در
بهشت خواهد بود.[2]در
قسمت های نهائی این سوره، نفس آرام و مطمئنّه مورد خطاب قرار گرفته است،
خداوند او را به سوی خود می خواند و داخل بندگان خاص خود می‌کند و سپس او
را به بهشت جاودانگی دعوت می‌کند.[3]
مسلّماً
مصداق روشن «نفس مطمئنّه» وجود مبارک امام حسین (ع) است و شاید به همین
دلیل است که این سوره را سوره امام حسین (ع) نامیده‌اند.[4]
منابع:
[1]. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 26، ص 439، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374 ش.
[2]. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 123، دارالشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، 1406ق.
[3].
«یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعی إِلى رَبِّکِ
راضِیَةً مَرْضِیَّةً، فَادْخُلی فی عِبادی، وَ ادْخُلی جَنَّتی»،
الفجر،27 – 30.
[4]. تفسیر نمونه، ج 36، ص 439.
