به گزارش مشرق، علی اکبر ولایتی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام عصر روز گذشته پنجشنبه ۱۴ آبان در نشستی با حضور جمعی از اساتید تاریخ، ادبیات و باستان شناسی دانشگاه‌های کشور درباره تاسیس گروه جدید فرهنگ و تمدن ایران و اسلام در این مرکز به بحث و تبادل نظر نشست.
ولایتی در این نشست با بیان اینکه تاریخ شناسنامه ملت ما و وجه ممیزه آن به شمار می‌رود، گفت: تفاوت یک ملت بدون تاریخ با ملت دارای تاریخ را این روزها می توانیم در رفتارهای مختلف جوامع پیرامون خود ببینیم. روزی در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی در همین زمینه به دوستی گفتم موقعی که نوشته های مستشرقین راجع به ایران را می بینیم متوجه می شویم که به تعبیر خودشان زمانی که از اروپا حرکت می کنند و ملت های مختلف را می بینند به ایران که می‌رسند از آن به عنوان جزیره امن و آرامش یاد می کنند. آنها هیچ وقت نتوانستند منکر این شوند که ایرانی ها ویژگی های متفاوتی در حوزه فضائل انسانی، علمی و فرهنگی دارند. این مهمترین وجه ممیزه مردم با تاریخ و مردم بدون تاریخ است.
تفاوت ملت ها در عرصه فرهنگ و تاریخ
ولایتی ادامه داد: به خاطر دارم در شهر بالتیمور و در بیمارستان جان هاپکینز زمانی که برای تحصیل حضور داشتم مابین محل اقامت و محل درس ما ستونی فولادی بنا کرده بودند و بر روی آن تابلویی نصب شده بود با این مضمون که در فلان سال جرج واشنگتن از آنجا عبور کرده است حالا در ایران خودمان در هر طبقه ای از زمین می توانیم اثری از فرهنگ و تمدن بیاوریم و این تفاوت ملت ها در عرصه فرهنگ و تاریخ است.
رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در ادامه هدف از تاسیس گروه فرهنگ و تمدن اسلام و ایران را در این مرکز را بازسازی اعتماد ملی ایرانیان نامید و گفت: در قرن معاصر اعتماد ملی ایرانیان تخریب شده است و باید به فکر بازسازی آن بود.
ولایتی ادامه داد: جداسازی اسلام و ایران از همدیگر امری ناشدنی است نه خدمت به اسلام است و نه ایران. به هیچ عنوان نمی‌توانیم ایران قبل از اسلام را منکر شویم از سوی دیگر این افتخار ما است که به عنوان قومی متمدن اسلام را پذیرفته ایم اگر سیستم طبقاتی در دوران ساسانی مانع از درس خواندن همه جامعه بود اما همان بخش خاص هم که تحصیل کرده بودند مکانی مانند دانشگاه جندی شاپور را ساختند که در آن به سه زبان دنیا تدریس می شده است. به باور من القای جدا شدن تمدن ایرانی و اسلامی از یکدیگر یک القای استعماری است اکثر سهم تمدن اسلامی به ایرانی ها می رسد و هیچ قومی را نمی توانیم مانند ایرانیان بیابیم که به اسلام خدمت کرده باشد.
وی در همین زمینه به تالیف کتابهای شرح تاریخ ایران به قلم خود اشاره کرد و گفت: در سال‌های گذشته به درخواست حجت‌الاسلام خاموشی تک‌نگاری‌هایی شد که در بیش از ۱۰۰ جلد تاریخ ایران از پیش از اسلام تا دوران معاصر شرح داده شد که البته خالی از اشکال هم نیست و می‌توان آنها را نقد کرد. اما با این حال هنوز در بخش تاریخ انقلاب دارای منابع خوبی نیستیم. من به خاطر دارم که در دایره المعارف بزرگ اسلامی و برای تالیف جلد ۲۱ از من خواستند که مقاله‌ای درباره مقام معظم رهبری بنویسم. نوشتن این مقاله ۵ سال طول کشید و حاصل آن ۳۳ صفحه شد که البته با همکاری دکتر راعی به سرانجام رسید ولی همین مقاله هم برای منتشر شدن ۲۰ نوبت بازنویسی شد.
حل بحران‌های منطقه با قرائت صحیح از اسلام
همچنین در این نشست حجت الاسلام والمسلمین خاموشی در سخنانی با اظهار تاسف از کم بودن تولیدات مکتوب درباره تاریخ معاصر گفت: عصر انقلاب در میان دوره های تاریخی کشورمان بخشی بسیار حائز اهمیت است اما کمتر درباره آن نوشتاری خلق شده است. به خاطر دارم که در سفری که به انگلستان داشتم یک جامعه شناس درباره اهمیت انقلاب اسلامی به ما گفت: واژه انقلاب اسلامی در کتابهای جامعه شناسی غرب زیاد استفاده شده و نمی دانم چرا خودتان در این زمینه تولیدات کمی دارید.
خاموشی ادامه داد: اهمیت انقلاب اسلامی در تحولات پرسرعت امروز جهان زیادتر شده است. این روزها که آمریکا با همه توان مقابل انقلاب ایستاده و سعی دارد اسلام به روایت انقلاب اسلامی را مخدوش کند، اهمیت انقلاب ما بیش از پیش است. اهمیت این مسئله را زمانی بیشتر می فهمیم که به یاد شما بیاورم که ۶ سال قبل مشاور آقای مدودف به من گفت «تندروی ها و مسائل بحرانی منطقه را تنها به کمک قرائت صحیح از اسلام می‌توانیم رفع کنیم» و در این زمینه از ما کمک خواست.
وی در پایان با تاکید بر ضرورت وقایع نگاری و مستندسازی از انقلاب اسلامی گفت: نکته حائز اهمیت این است که نشانی ها در این وقایع نگاری‌ها اشتباه درج نشود و آنچه تولید می‌شود نیز با نگاهی کامل و دقیق نقد و بررسی شود.
در این جلسه همچنین اساتیدی چون منصوره اتحادیه، دکتر بادامچی، دکتر چوبک، دکتر شهبازی و... به بحث و تبادل نظر درباره حوزه‌های فعالیت تخصصی خود پرداختند.
