ولی نگارنده امروز این سرزنش را ناروا یافت، چرا که الناس علی دین ملوکهم. آن روز که صدها حاجی مظلومانه در منا کشته شدند، رئیس‌محترم جمهوری سفر خود را به آمریکا و سازمان ملل لغو نکردند و توجیه این بود که از رایزنی‌های دیپلماتیک در سازمان ملل بهتر می‌توان نتیجه گرفت. اما امروز که به خاطر اندکی کمتر از 200 کشته فرانسوی، سفر خود را به سایر کشورهای اروپایی لغو می‌کنند، حق نداریم به توجیه آن روز دولتی‌ها با دیده تردید نگاه کنیم؟
همین چند روز پیش، انفجاری در ضاحیه حدود 41 شهید و 239 زخمی بر جای گذاشت و دولت محترم (تا لحظه انتشار این یادداشت) لزومی ندیده که در حد ریاست جمهوری، پیام تسلیت صادر کند. در انتفاضه فلسطین تا همین لحظه 84 نفر کشته شدند و باز هم دولت، ترجیح داد "محکوم می‌کنیم" را در سطح سخنگوی وزارت خارجه نگه دارد و تا حد ریاست‌جمهوری ارتقا ندهد.
این خون‌ها، حکایت هر روز مردمان مظلوم خاورمیانه است و امروز اگر فرانسه با بلای داعش دست به گریبان شده است، دچار طوفانی است که بذر آن را قبلا خودش به همراه آمریکا و چند کشور غربی دیگر در خاورمیانه کاشته است. البته که ایران و شخص رئیس‌جمهور محترم باید پیام تسلیت صادر کنند، اما سخن در این‌جاست که چه اتفاقی فجیع‌تر از اتفاقات هر روزه خاورمیانه رخ داده که آقای روحانی ترجیح داده است در یک رویه خلاف معمول، ساعت 8 صبح پیام تسلیت صادر کند؟
این جمله از آنجایی روی ساعت 8 صبح تاکید دارد که با بررسی پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری، هیچ پیام تبریک و تسلیتی از سوی ریاست محترم دولت نیست که زودتر از ساعت ده صبح اصطلاحا روی خط قرار گرفته باشد. صدور چنین پیامی، در ساعت هشت صبح، آن‌هم به قدری با عجله که فرصت نکرده‌اند حتی ایرادات ویرایشی آن را نیز برطرف کنند (محکوم و تسلیت می‌گویم) ، در مقایسه با برخورد رئیس‌جمهور با فاجعه منا، حادثه ضاحیه و انتفاضه فلسطین، استاندارد دوگانه‌ای را در واکنش به تروریسم به ذهن متبادر می‌کند که شاید زیبنده دولت‌های غربی باشد، اما قطعا زیبنده رئیس‌جمهوری اسلامی ایران نیست.
