به گزارش مشرق، محمد غفاری، شاعر، از آماده انتشار بودن کتابی جدید از خود خبر داد و گفت: در حال حاضر مشغول نگارش و تدوین اثری هستم که در آن به شاعران روحانی که برای امام زمان(عج) شعر گفته‌اند، پرداخته می‌شود. در این کتاب که هنوز عنوان خاصی برایش انتخاب نکرده‌ام، روحانیونی مهم و تأثیرگذاری که در زمان خود از اشتهار برخوردار و به نوعی در جامعه تأثیرگذار بودند، مطرح شده‌اند و سروده‌هایشان نیز ذکر شده است.

وی به عناوین تعدادی از این شخصیت‌های اشاره کرد و ادامه داد: این کتاب سروده‌های این شخصیت‌ها را در برهه‌های مختلف زمانی ارائه داده و سعی کرده است که از این نظر دید وسیع‌تری به این مقوله داشته باشد. در این کتاب سروده‌هایی از شخصیت‌های مهم و تأثیرگذاری مانند ملا فیض کاشانی، فیاض لاهیجی، میرداماد، شیخ بهایی، حزین لاهیجی و... از سده‌های گذشته تا علمای معاصر مثل امام خمینی(ره)، رهبر معظم انقلاب، آیت‌الله وحید خراسانی، آیت‌الله مکارم شیرازی و... یاد شده است.

‫این شاعر با بیان اینکه این اثر از سوی انتشارات دارالحدیث روانه بازار کتاب می‌شود، افزود: در این کتاب از امام(ره) یک مسمط بهاریه و از مقام معظم رهبری نیز سروده‌ای منتشر می‌شود.

به گفته وی، در این کتاب 40 شاعر با سروده‌هایشان معرفی شده‌اند. هدف از انتشار این اثر، نشان دادن و معرفی هر چه بیشتر اشعاری‌ست که برای امام زمان(عج) با عمق محتوایی و مضمونی گفته شده‌ است. در واقع چون تمامی شخصیت‌های کار شده در این کتاب از روحانیون و علما هستند، اشراف آنها بر معارف بیشتر است، لذا می‌توانند نمونه‌های خوبی برای اشعار حوزه شعر مهدوی باشند. از سوی دیگر در سال‌های اخیر دیده شده که برخی از سروده‌های مهدوی به سمت سیاه‌نمایی پیش می‌رود، از این جهت انتشار چنین اشعاری می‌تواند راهنمای خوبی برای شاعران جوان باشد.

از سروده‌های یاد شده در این کتاب، شعری‌ست از مقام معظم رهبری با این ابیات:

دلم قرار نمی گیرد از فغان، بی‌تو
سپندوار ز کف عنان داده‌ام ، بی‌تو

ز تلخ‌کامی دوران دلم نشد فارغ
زجام عیش لبی تر نکرد جان، بی‌تو

چون آسمان مه آلوده‌ام ز تنگدلی
پر است سینه‌ام از انده گران، بی‌تو

نسیم صبح نمی‌آورد ترانه شوق
سر بهار ندارند بلبلان، بی‌تو

لب از حکایت شب‌های تار می‌بندم
اگر امان دهد چشم خونفشان، بی‌تو

چو شمع کشته ندارم شراره‌ای به زبان
نمی‌زند سخنم آتشی به جان، بی‌تو

ز بیدلی و خموشی چو نقش تصویرم
نمی‌گشایدم از بی‌خودی زبان، بی‌تو

از آن زمان که فروزان شدم ز پرتو عشق
چو ذره‌ام به تکاپوی جاودان، بی‌تو

عقیق صبر به زیر زبان تشنه نهم
چو یادم آید از آن شکرین دهان، بی‌تو

گزاره غم دل را مگر کنم چو امین
جدا ز خلق به محراب جمکران، بی‌تو