وی افزود: این برای اولین بار در جهان است که شش کشور بزرگ دنیا به علاوه نماینده عالی اتحادیه اروپا که خود نمایندگی بیست و هفت کشور اروپایی را بر عهده دارد چنین سندی را امضا کرده و خود را به نوسازی، بهسازی و مدرن سازی یک رآکتور تحقیقاتی آب سنگین متعهد کرده‌اند.
بعیدی‌نژاد در ادامه عنوان کرد: سال‌هاست که کشورهای غربی معتقدند که رآکتورهای آب سنگین به علت خطرات اشاعه‌ای باید منسوخ و تبدیل به رآکتورهای آب سبک شوند. در جریان مذاکرات هسته‌ای با ایران نیز آن کشورها اصرار زیادی داشتند که همین امر محقق شود. اما خوشبختانه مقاومت شجاعانه جمهوری اسلامی ایران باعث تغییر این موضع اساسی کشورهای غربی شد و کشورمان موفق شد ماهیت آب سنگین رآکتور اراک را حفظ کند. اما در کنار مقاومت کشورمان در جریان مذاکرات، ارائه یک پیشنهاد عملی جهت نوسازی و مدرن سازی این رآکتور نیز نقش مهمی در تغییر موضع کشورهای 1+5 ایفا کرد.
عضو تیم مذاکره کننده هسته‌ای کشورمان اضافه کرد: بر اساس این پیشنهاد که محصول تحقیقات و پژوهش‌های خلاقانه مهندسان علوم و فنون هسته‌ای کشورمان می‌باشد، رآکتور اراک ضمن کاهش برخی موارد اشاعه‌ای آن، کاربردهای فنی بسیاری در تولیدات رادیو داروها و محصولات صنعتی هسته‌ای خواهد داشت و این کاربردها در جریان مدرن سازی و بهسازی رآکتور افزایش بسیار قابل توجهی نیز خواهد کرد.
وی ادامه داد: در نتیجه این رآکتور به آخرین فناوری مدرن جهان مجهز خواهد شد. اما اهمیت این مدرن سازی رآکتور اراک فقط در ابعاد فنی مدرن سازی فناوری آن نیست، بلکه تفاهم در خصوص تضمین همکاری بین‌المللی در عرصه فناوری هسته‌ای بین ایران و پیشرفته‌ترین کشورهای صاحب فناوری هسته‌ای از نقطه نظر سیاسی و بین‌المللی نیز بسیار مهم است.
بعیدی‌نژاد نوشت: این برای اولین بار است که پس از یک دوره تحریم در همه انواع همکاری‌های هسته‌ای با ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، کشورهای غربی وارد اجرای همکاری‌های فنی هسته‌ای با ایران آن هم در عرصه چنین زمینه حساسی در حوزه رآکتور آب سنگین می‌شوند.
وی گفت: در این سند که به دنبال چند هفته مذاکره فشرده در سطوح سیاسی و کارشناسی به امضای وزیران خارجه کشورهای عضو گروه 1+5 و ایران رسیده است فقط به کلیات بسنده نشده است، بلکه مسئولیت‌های هر یک از کشورها در روند این مدرن سازی و همچنین ساز و کار پیگیری هماهنگی‌های طرف‌های متعهد نیز مشخص شده است که شرح آن توضیحات مفصلی را طلب می‌کند که باید در جای دیگر بدان پرداخته شود.
