به گزارش مشرق، برگزاری یک سمپوزیوم در حوزه ورزش بانوان در تهران را می توان عینیت یک
ریخت و پاش بی فایده دانست که هیچ خروجی برای ورزش کشور نداشته است.
هفته گذشته شاهد برگزاری دومین سمپوزیوم منطقه ای انجمن بين المللی ورزش زنان و دختران در تهران با محوریت "توانمندسازی زنان در ورزش" بودیم. برگزار کننده نیز یک انجمن بین المللی با همکاری وزارت ورزش و جوانان بود که البته، شاهد حضور دانشگاه الزهرا (س) نیز بودیم.
این سمپوزیوم در حالی در تهران برگزار شد که با هزینه های قابل توجهی همراه شد. این هزینه ها در حالی صورت گرفت که هنوز دستاورد این سمینار نامشخص است. معلوم نیست که این هزینه هنگفت در شرایط کنونی که ورزش کشور دچار بحران مالی است، با چه استدلالی صورت گرفته است. البته، مرور محورهای اعلامی در این سمپوزویم نیز نشان می دهد که عملا فاقد مابه ازای بیرونی و یک برنامه شعاری است.
در کنار این موارد، میهمانان خارجی آن نیز که عموما اعضای این انجمن بین المللی به مرکزیت کانادا بودند، اشخاصی بازنشسته و فاقد اثرگذاری درمجامع بین المللی هستند. آنها که عمدتا نقشی در مراکز تصمیم گیر ورزش ندارند، در قامت گردشگرانی بودند که نوع رفتارهایشان نیز موید این ادعاست.
در چنین وضعیتی، این سمپوزیوم که با سروصدای زیادی نیز همراه شد، عملادستاوردی برای ورزش و کشور نداشته و صرفا یک دورهمی ساده بوده است. می توان مدعی بود که این برنامه فقط موجب هدر رفتن بیت المال بوده و یک ریخت و پاش بی ثمر برای ورزش کشور به شمار می رفته است.
هفته گذشته شاهد برگزاری دومین سمپوزیوم منطقه ای انجمن بين المللی ورزش زنان و دختران در تهران با محوریت "توانمندسازی زنان در ورزش" بودیم. برگزار کننده نیز یک انجمن بین المللی با همکاری وزارت ورزش و جوانان بود که البته، شاهد حضور دانشگاه الزهرا (س) نیز بودیم.
این سمپوزیوم در حالی در تهران برگزار شد که با هزینه های قابل توجهی همراه شد. این هزینه ها در حالی صورت گرفت که هنوز دستاورد این سمینار نامشخص است. معلوم نیست که این هزینه هنگفت در شرایط کنونی که ورزش کشور دچار بحران مالی است، با چه استدلالی صورت گرفته است. البته، مرور محورهای اعلامی در این سمپوزویم نیز نشان می دهد که عملا فاقد مابه ازای بیرونی و یک برنامه شعاری است.
در کنار این موارد، میهمانان خارجی آن نیز که عموما اعضای این انجمن بین المللی به مرکزیت کانادا بودند، اشخاصی بازنشسته و فاقد اثرگذاری درمجامع بین المللی هستند. آنها که عمدتا نقشی در مراکز تصمیم گیر ورزش ندارند، در قامت گردشگرانی بودند که نوع رفتارهایشان نیز موید این ادعاست.
در چنین وضعیتی، این سمپوزیوم که با سروصدای زیادی نیز همراه شد، عملادستاوردی برای ورزش و کشور نداشته و صرفا یک دورهمی ساده بوده است. می توان مدعی بود که این برنامه فقط موجب هدر رفتن بیت المال بوده و یک ریخت و پاش بی ثمر برای ورزش کشور به شمار می رفته است.