این حکم که چندین ماه از صدور آن می گذشت تاکنون به دلایل مختلف اجرا نشده بود تا اینکه در میان بهت و ناباوری آگاهان سیاسی و افکار عمومی داخل و خارج جزیرة العرب، امروز به ناگاه اجرا و خبر آن منتشر شد.

در این باره نکات مهمی هست که در زیر بدان اشاره خواهد شد:

الف) آل سعود اگرچه در پازل کلی و راهبردی طراحی شده از سوی آمریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی مجری پشت پرده و حامی مالی تمام اقدامات تروریستی منطقه با دستور کار قلع و قمع شیعیان و رهبران آنان است، اما تا امروز به دلیل نگرانی بابت هزینه زیاد اعدام شیخ نمر این اقدام را به تعویق انداخته بود. بر این اساس؛ تقریبا قطعی به نظر می رسد که این مثلث شوم تضمین کامل را در این باره به آل سعود داده و تردید آنها را در اعدام رهبر شیعیان عربستان برطرف کرده است. این اتفاق با درصد احتمال بالا ممکن است در مورد «شیخ ابراهیم زکزاکی» نیز صورت پذیرد.

ب) آل سعود در تقابل خصمانه خود با شیعیان منطقه و جمهوری اسلامی ایران به ویژه پس از بر تخت نشستن «سلمان»، در هر مرحله با تست فضای سیاست خارجی کشورمان اقدامات گستاخانه خود را به پیش برده و متاسفانه هر بار به دلیل عدم برخورد مناسب از سوی دستگاه دیپلماسی کشور ـ مانند فاجعه منا ـ بر درجه این گستاخی ها افزوده است. بر این اساس به نظر می رسد یکی از دلایل تصمیم به اجرای این حکم، ضرب شست نشان دادن به ایران و مخابره این پیام به شیعیان و محور مقاومت باشد که آل سعود همچنان قدرت برتر منطقه و جهان اسلام است و ایران با وجود شعارهای بسیار یارای هیچ برخوردی نیست.

ج) پس از تشکیل ائتلاف چهارگانه ایران، روسیه، سوریه و عراق در مبارزه با جریانات تروریستی ـ تکفیری منطقه که در عمل ورق را به سود محور مقاومت برگرداند، رژیم سعودی و ترکیه اقدام به تشکیل ائتلافی متقابل کردند تا موازنه قدرت در منطقه بر هم نخورد. اولین تصمیم این ائتلاف نحس نیز پس از سفر اردوغان به ریاض اجرای حکم اعدام شیخ نمر بود تا شاید مرهمی باشد بر شکست های پی در پی عمال تروریستشان در منطقه طی دو ماه اخیر.

بر اساس آنچه گفته شد؛ اولا ضروری است وزارت خارجه در اقدامی فوری، با اخراج نفر اول سفارت سعودی از تهران مراتب اعتراض شدید خود را اعلام کرده و به موضع گیری سخنگو یا حتی شخص آقای وزیر بسنده نکند. ثانیا دستگاه های تبلیغاتی و حوزه دیپلماسی عمومی باید آنقدر هزینه این رفتار عصر حجری را برای آل سعود بالا ببرند که تکرار آن در مورد دیگر رهبران شیعه دربند از جمله «شیخ زکزاکی» در نیجریه، «شیخ علی سلمان» در بحرین، «شیخ طالع باقرزاده» در باکو و... میسر نباشد.