به گزارش مشرق، چند وقت پيش و در پي اعلام حكم دادگاه مهدي موسوي و فاطمه اختصاري دو شاعر هتاك به اهل بيت(ع) كه سابقه همكاري با يك خواننده مرتد و فراري را نيز در پرونده دارند يك قطب‌بندي رسانه‌اي در دو جبهه متباين «مذمت» و «دفاع» از این دو نفر شكل گرفت. اين دو شاعر مرتد كه در اشعارشان تمام خطوط قرمز ديني و مذهبي را درهم نورديده و به دليل اتهامات ضدامنيتي و مسائل اخلاقي بازداشت و محاكمه شدند در بازه زماني كه منتظر صدور حكم نهايي دادگاه و به قيد وثيقه آزاد بودند، با كسب پناهندگي كشور سوئد از طريق كردستان عراق از ايران فرار كردند.
علي جنتي، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي پيش از شروع دوران صدارتش در گفت‌وگو با هفته‌نامه «آسمان» گفت: «مميزي قبل از نشر را برمي‌داريم. خود ناشر وقتي روي كتابي سرمايه‌گذاري مي‌كند كه 3 هزار تيراژ دارد، مي‌داند اگر آن كتاب از چارچوب‌هاي قانوني خارج شود، سرمايه‌اش دچار مشكل و مجبور مي‌شود صفحاتي از كتاب را تغيير بدهد تا با ضوابط منطبق شود. بنابراين از همان اول ناشر اين ضوابط را مراعات خواهد كرد.»
جنتي بعد از گرفتن رأي اعتماد از نمايندگان مجلس و پوشيدن رداي صدارت فرهنگ و ارشاد حرفش را تغيير داد و گفت: «البته ما مي‌خواستيم مميزي قبل از چاپ را حذف كنيم كه پس از بررسي ديدگاه‌ها و نظرات ناشران و صاحبنظران، روشن شد كه نمي‌توانيم مميزي قبل از چاپ را حذف كنيم.»
تساهل و تسامح مسئولان فرهنگي كشور با پرچمداري علي جنتي كه گاه به سمت تجاهل غش مي‌كرد جنجال‌هاي زيادي در حوزه نشر و كتاب ايجاد كرد. از به كار گماردن كسي مثل اسدزاده كه در آثارش انقلاب و اسلام را استهزا كرده بود تا كتاب اشعار كفر‌آميز و سرشار از اصطلاحات و كلمات اوروتيك، جنسي و هتاكانه نسبت به دين، مذهب و مملكت افرادي مثل مهدي موسوي و فاطمه اختصاري كه ارتداد و خباثتشان «اظهر من الشمس» بود. مهدي موسوي و فاطمه اختصاري سعي داشتند خودشان را مؤسس و خالق يك سبك و قالب شعري من‌درآوردي ذيل عنوان دهان‌پركن و بي‌مايه «غزل پست مدرن» جلوه بدهند. در كتاب مجموعه شعر موسوي با اسم «با موش‌ها» كه متأسفانه با مجوز مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي چاپ و منتشر شده مفاهيم و واژه‌هاي اصلي كه به دليل تكرار بيش از اندازه‌شان در واقع حكم كليد واژه را دارند از جمله گريه، مرگ، خودكشي، تيغ، طناب، تخت يك نفره، پرده بكارت خواهرم و... هستند. در نمونه‌ای اين عنصر هتاك به اسلام عزيز و اهل بيت گرامي نوشته است: «تمام فلخفه تو! تمام خفسطه من!! / خداي خوب و بزرگي است! [ولي وجود ندارد] (ص104)»
البته در چاپ به جاي واژه «خداي» سه نقطه گذاشته است كه مشخص نيست ناشر و ناظر خود را مورد تمسخر قرار داده‌اند يا مخاطب را يا قوانين كشور! اين عمل ناشر و شوراي مميزي و مسئولان مجوزدهنده چاپ كتاب متن نقطه چين شده را از كتاب حذف نمي‌كند، بلكه فقط آن را ناديدني مي‌كند و زحمت يك سرچ اينترنتي را بر دوش جوانان و نوجواناني كه آگاهانه يا ناآگاهانه آن را مطالعه مي‌كنند مي‌گذارد، چراكه تمام شعرهاي اين مجموعه بارها و بارها در فضاهاي حقيقي و مجازي پخش شده‌اند. بماند كه نقطه چين كردنِ آن قسمت‌ها خود ترغيبي است براي تكميل كردن شعري كه نامرئي شده است.
مهدي موسوي، در يكي از مطالب خود نوشته بود: «در لغت‌نامه سرچ كردم براي كلمه «ديوث» اين توضيح آمد: «آنكه درباره زن خود، حسادت و غيرت نداشته باشد. اين واژه از زبان سرياني است و معرب(عربي) شده است! خب! با اين تعريف به نظر من ديوث، انساني بسيار شريف و روشنفكر است كه فهميده است زن، يك انسان مثل خودش است و غيرت و حسادت هم جزو غرايز حيواني‌اند كه با كمي تفكر و تمرين مي‌توان بر آنها غلبه كرد.» اين شاعر مرتد و هتاك همين تفكر را در كتاب «با موش‌ها» كه از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي مجوزش را گرفته نيز صراحتاً رسوخ داده و با تمسخر غيرت، ستايش خيانت و تخريب بنياد خانواده آورده است:
«دو زن داشتم توي يك قلب با... / دو زن مثل دو قطب آهنربا! / بدون «حسودي» و «مال كسي» / دو زن مثل پايان دلواپسي(ص33) از يك قفس به نام «تعهد» / تا واژه مقدس رفتن / فحشي به نظم و اين‌همه قانون / در جست‌وجوي يك زن تازه(ص95-96) مرد «كاش» و «لابدها»، خسته از تعهدها / زندگي معمولي، ارتباط پنهاني (ص115) خواهرم فكر دوزش پرده، خانه را موش و سوسك پر كرده / شعر مي‌گويم از لب ساقي، در پي چشم آهويم / دوست خوب و پاره تنم است، اكبر آقا كه فاسق زنم است / ميوه را پوست مي‌كند هرشب، غيرتم در كنار چاقويم (ص74)»
كتابي با اين همه هتاكي و پرده دري كه «جوان» از انتشار بيشتر آنها به لحاظ اخلاقي معذور است توسط مسئولان فرهنگي وزارت ارشاد مجوز چاپ و نشر مي‌گيرد و هنگامي هم كه قوه قضائيه به جرم اين دو شاعر مرتد وهتاك رسيدگي كرد برخي از رسانه‌هاي زنجيره‌اي كه خودشان را وامدار مكاتب فكري و نحله‌هاي ايدئولوژيك اومانيستي و نهيليستي مي‌دانند به دفاع تمام‌قد از آنها بر خاسته و هرگونه مواجهه قانوني با اقدامات و آثار ضددين و ارتدادي اين افراد را مخالفت با فرهنگ و كتاب تفسير و تبيين کردند.
منبع : روزنامه جوان
علي جنتي، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي پيش از شروع دوران صدارتش در گفت‌وگو با هفته‌نامه «آسمان» گفت: «مميزي قبل از نشر را برمي‌داريم. خود ناشر وقتي روي كتابي سرمايه‌گذاري مي‌كند كه 3 هزار تيراژ دارد، مي‌داند اگر آن كتاب از چارچوب‌هاي قانوني خارج شود، سرمايه‌اش دچار مشكل و مجبور مي‌شود صفحاتي از كتاب را تغيير بدهد تا با ضوابط منطبق شود. بنابراين از همان اول ناشر اين ضوابط را مراعات خواهد كرد.»
جنتي بعد از گرفتن رأي اعتماد از نمايندگان مجلس و پوشيدن رداي صدارت فرهنگ و ارشاد حرفش را تغيير داد و گفت: «البته ما مي‌خواستيم مميزي قبل از چاپ را حذف كنيم كه پس از بررسي ديدگاه‌ها و نظرات ناشران و صاحبنظران، روشن شد كه نمي‌توانيم مميزي قبل از چاپ را حذف كنيم.»
تساهل و تسامح مسئولان فرهنگي كشور با پرچمداري علي جنتي كه گاه به سمت تجاهل غش مي‌كرد جنجال‌هاي زيادي در حوزه نشر و كتاب ايجاد كرد. از به كار گماردن كسي مثل اسدزاده كه در آثارش انقلاب و اسلام را استهزا كرده بود تا كتاب اشعار كفر‌آميز و سرشار از اصطلاحات و كلمات اوروتيك، جنسي و هتاكانه نسبت به دين، مذهب و مملكت افرادي مثل مهدي موسوي و فاطمه اختصاري كه ارتداد و خباثتشان «اظهر من الشمس» بود. مهدي موسوي و فاطمه اختصاري سعي داشتند خودشان را مؤسس و خالق يك سبك و قالب شعري من‌درآوردي ذيل عنوان دهان‌پركن و بي‌مايه «غزل پست مدرن» جلوه بدهند. در كتاب مجموعه شعر موسوي با اسم «با موش‌ها» كه متأسفانه با مجوز مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي چاپ و منتشر شده مفاهيم و واژه‌هاي اصلي كه به دليل تكرار بيش از اندازه‌شان در واقع حكم كليد واژه را دارند از جمله گريه، مرگ، خودكشي، تيغ، طناب، تخت يك نفره، پرده بكارت خواهرم و... هستند. در نمونه‌ای اين عنصر هتاك به اسلام عزيز و اهل بيت گرامي نوشته است: «تمام فلخفه تو! تمام خفسطه من!! / خداي خوب و بزرگي است! [ولي وجود ندارد] (ص104)»
البته در چاپ به جاي واژه «خداي» سه نقطه گذاشته است كه مشخص نيست ناشر و ناظر خود را مورد تمسخر قرار داده‌اند يا مخاطب را يا قوانين كشور! اين عمل ناشر و شوراي مميزي و مسئولان مجوزدهنده چاپ كتاب متن نقطه چين شده را از كتاب حذف نمي‌كند، بلكه فقط آن را ناديدني مي‌كند و زحمت يك سرچ اينترنتي را بر دوش جوانان و نوجواناني كه آگاهانه يا ناآگاهانه آن را مطالعه مي‌كنند مي‌گذارد، چراكه تمام شعرهاي اين مجموعه بارها و بارها در فضاهاي حقيقي و مجازي پخش شده‌اند. بماند كه نقطه چين كردنِ آن قسمت‌ها خود ترغيبي است براي تكميل كردن شعري كه نامرئي شده است.
مهدي موسوي، در يكي از مطالب خود نوشته بود: «در لغت‌نامه سرچ كردم براي كلمه «ديوث» اين توضيح آمد: «آنكه درباره زن خود، حسادت و غيرت نداشته باشد. اين واژه از زبان سرياني است و معرب(عربي) شده است! خب! با اين تعريف به نظر من ديوث، انساني بسيار شريف و روشنفكر است كه فهميده است زن، يك انسان مثل خودش است و غيرت و حسادت هم جزو غرايز حيواني‌اند كه با كمي تفكر و تمرين مي‌توان بر آنها غلبه كرد.» اين شاعر مرتد و هتاك همين تفكر را در كتاب «با موش‌ها» كه از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي مجوزش را گرفته نيز صراحتاً رسوخ داده و با تمسخر غيرت، ستايش خيانت و تخريب بنياد خانواده آورده است:
«دو زن داشتم توي يك قلب با... / دو زن مثل دو قطب آهنربا! / بدون «حسودي» و «مال كسي» / دو زن مثل پايان دلواپسي(ص33) از يك قفس به نام «تعهد» / تا واژه مقدس رفتن / فحشي به نظم و اين‌همه قانون / در جست‌وجوي يك زن تازه(ص95-96) مرد «كاش» و «لابدها»، خسته از تعهدها / زندگي معمولي، ارتباط پنهاني (ص115) خواهرم فكر دوزش پرده، خانه را موش و سوسك پر كرده / شعر مي‌گويم از لب ساقي، در پي چشم آهويم / دوست خوب و پاره تنم است، اكبر آقا كه فاسق زنم است / ميوه را پوست مي‌كند هرشب، غيرتم در كنار چاقويم (ص74)»
كتابي با اين همه هتاكي و پرده دري كه «جوان» از انتشار بيشتر آنها به لحاظ اخلاقي معذور است توسط مسئولان فرهنگي وزارت ارشاد مجوز چاپ و نشر مي‌گيرد و هنگامي هم كه قوه قضائيه به جرم اين دو شاعر مرتد وهتاك رسيدگي كرد برخي از رسانه‌هاي زنجيره‌اي كه خودشان را وامدار مكاتب فكري و نحله‌هاي ايدئولوژيك اومانيستي و نهيليستي مي‌دانند به دفاع تمام‌قد از آنها بر خاسته و هرگونه مواجهه قانوني با اقدامات و آثار ضددين و ارتدادي اين افراد را مخالفت با فرهنگ و كتاب تفسير و تبيين کردند.
منبع : روزنامه جوان
