به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، سردارعلی فضلی، فرمانده وقت «لشکر 10 سیدالشهدا(ع)روایت می‌کند: «در جریان عملیات «والفجر8» (فتح فاو)، 14 فرمانده جایگزین به نیروها معرفی کردیم که در صورت مجروح شدن یا شهادت هریک از آنان، دیگری به جای او بنشیند.»
این فرمانده دوران دفاع مقدس با اشاره به این تصمیم ادامه می‌دهد:«تمام این 14 نفر در جریان عملیات فاو، یا زخمی شدند یا به شهادت رسیدند و من وقتی که دوباره از بیمارستان به لشکر برگشتم، هیجدهمین فرمانده بودم.»
در صورت بروز حالت اضطراری و نبودن قائم مقام، معاون طرح و عملیات یا یکی از فرماندهان تیپ‌ها، به جای فرمانده لشکر سکان هدایت یگان را بر عهده می‌گرفتند. از سوی دیگر مشهور است که در بین فرماندهان در دوران دفاع مقدس، یک استراتژی مدیریتی حاکم بوده است به این شکل که آنها به نیروهای تحت امر نمی‌گفتند: «برو جلو!» بلکه می‌گفتند: «بیا جلو!»
روز 27 بهمن ماه 1364 نزدیک اذان ظهر در حالی که یک سری از فرماندهان مانند علی فضلی، شهید کلهر، شهید میرضی و شهید احسانی‌نژاد می‌خواستند منطقه را تحویل بچه‌های این لشکر بدهند بر اثر اصابت موشکی دوربرد که از «ام‌القصر» به «فاو» شلیک شده بود شهید جنگروی از ناحیه ریه و پایین قلب ترکش می‌خورد و به شهادت می‌رسد. حاج علی فضلی هم از قسمت چشم و کلیه مورد اصابت ترکش واقع می‌شود و شهید احسانی‌نژاد هم سرش از بدنش جدا شده و به شهادت می‌رسد.
