اشکال کار کجاست؟ اشکال کار کجاست که مردمانی با فرهنگ چند هزار ساله که مدعی خوش رویی، میهمان نوازی و فرهنگ هستند چنین می‌کنند؟ برای ریشهیابی باید به دنبال مستندات گشت، باید به دنبال تشابه‌ها و اشتراک‌ها رفت، باید علوم انسانی دانست اما یک نکته را نمی‌توان ندید و آن نقش پر رنگ باشگاه‌ها در ایجاد چنین مواردی است.

باشگاه‌ها متاسفانه همیشه بعد از این رخ دادها کورکورانه از تماشاگر خودشان دفاع می‌کنند. آن هم با این ایده که اگر دفاع نکنند مردم ناراحت می‌شوند و شاید مقابل مسئولان باشگاه قرار بگیرند. این دیدگاه از این جهت غلط است که اولا دفاع از عملکرد اشتباه است و ثانیا دفاع از توهین کننده‌ها اگر چه چند هزار نفر را شاید خوشحال کند اما میلیون‌ها نفر را ناراحت می‌کند حتی در میان هواداران همان باشگاه.

در واقع در برخی مصاحبه‌های مسئولان باشگاه‌ها شما می بینید که مسئول ملوان یا پرسپولیس می‌گوید: فلان بازیکن باید از هواداران تیم ما عذرخواهی کند! به راستی حنیف عمران‌زاده چه کرد؟ بنگر چه کرده بود؟ خلعتبری آیا لایق توهین بود که چرا در دیدار گذشته‌اش گل زده و خوشحالی کرده بود؟

آنچه البته این بار در پرسپولیس اتفاق افتاد باور کردنی نبود چرا که مسئول هواداران این تیم نه بعد از بازی که قبل از بازی از توهین هواداران پرسپولیس به خلعتبری که بازیکن همین تیم بوده است استقبال کرد و آن را تایید کرده بود.

این درحالی است که ورود به چنین بازی دو سر شکست است چون اگر هوادار سپاهان به بنگر در فولاد شهر بی‌احترامی کند، هوادار پرسپولیس خیلی ساده جواب آن را بر سر خلعتبری می‌کوبد و اگر هوادار انزلی به عمران‌زاده بی احترامی کند هوادار استقلال به سادگی آب خوردن همین عکس العمل را نسبت به یکی مثل اولادی خواهد داشت.

در واقع این جنگی است که از ابتدا همه در آن شکست خورده اند و نکته بد اینجاست که باشگاه ها به جای عذرخواهی بابت رفتار بد برخی از لیدرها و هوادارانشان، از آنها دفاع می کنند که این خود منشا توهین های بعدی می شود در حالی که باید بابت آن رفتار عذرخواهی شجاعانه‌ای کنند و البته کار زشت هوادارشان را محکوم کنند.

البته عذرخواهی همیشه شجاعت و بزرگی لازم دارد که برخی در وجود شان ندارند و اتفاقا باید با همه آن‌ها برخورد شود که این دقیقا یکی از وظایف کمیته اخلاق است. این آب از سرچشمه گل آلود است.