ابراهیم حاتمی کیا پس از دریافت جایزه سینمایی ققنوس گفت: حبیب از بچه های حوزه آمد اینجا صحبت کرد، خب به هر حال سالیان سالیان اینجا خانه ای حساب می شد، خانه ای که در آن خاطره ها داریم، واقعا جای بسیاری از بچه خالی است، انشاالله حال آقای سلحشور زودتر خوب شود. من دیروز در یک مجلسی بودیم، مجلس پرشوری بود. عزیزان خانواده شهدای مدافع حرم و هسته ای در آن حضور داشتند، قرار بود حرفی نزنم، اما مجبور شدم یک سری حرف ها را بزنم که دیگر نمی خواهم اینجا بگویم.


وی تصریح کرد: دیدم آقای افخمی در جمع بود، دلم نیامد این جمله را نگویم، البته اینجا می توانم این را بگویم که یک اتفاقی در سینما در حال رخ دادن است که در برنامه آقای افخمی هم هست؛ اینکه یک دعوایی بود در اول انقلاب که ظرف مهمه یا مظروف؟ فرم مهم است یا محتوا؟ همین حوزه نقطه ای بود که می خواست این ها را بهم وصل کند. خیلی هم بابتش زحمت کشید.

حاتمی کیا افزود: الان احساس می کنم، دقیقاً یعنی دهه اخیر، سینما دارد بت می شود؛ یعنی رسما یک گوساله سامری تعریف می شود، اینقدر اهمیت پیدا می کند که دیگر در آن چه چیزی هست و چه چیزی می خواهیم بگوییم از یاد می رود. مثلا محبت می کنند به بنده می گویند کارگردان فیلم بادیگارد، کارگردانی خوبی دارد، نمی دانم چگونه می توان تفکیک کرد؟ من اگر بخواهم نشان بدهم هیچ افتخاری برایم نیست که بخواهم به عنوان کارگردان، که حالا بلد است فیلم بسازد شناخته شود، جز اینکه برای چه آمدم و چه می خواهم بگویم؟ آن چیزی که بنظر می آید در حوزه تحلیل و نقد به شدت جایش خالی است، دلیل هم دارد ؛ دغدغه بخش عمده ای از دوستان قلم این مسئله نیست. غریبه اند با این بحث ها؛ آن مسائلی که ما می خواهیم بگوییم، این تبلغی که روی جوان ها صورت می گیرد، که سینما را باید شناخت و قاب سینما را باید شناخت، ویزکیهم و یعلم الکتاب، این دو باید با هم باشد، نمی شود گفت یکی کامل شود و دیگری ناقص باشد. این ها باید باهم پیش بروند.

کارگردان «بادیگارد» با بیان اینکه ظرف و مظروف باید با هم باشند، گفت: اگر این گونه نباشد گمراهمان می کنند و یادمان می رود برای چه آمدیم و چه افتخاری برایمان هست. همه جشنواره ها را رفتیم و لوح ها را گرفتیم، اما چه گفتیم؟ چه حرفی برای گفتن داشتیم؟ حالا من بیایم بگویم آن حرف هایی که روضه سینمایی که قرار است حرف های ارزشی بزنند  حرف هایی که سخت است گفتنش و گرفتاری دارد برای گفتنش، جایی نگفتن و اگر گقتند حداقل با ما سنخیت ندارد. من دیدم انگار این حرف ها انگار مسئله نیست الان، اعتقاد شخصی من این است که به شدت دارد این مسئله موج می زند و در نقد ها و رفتارهای سینما دیده می شود، عزیزان راحتش کنیم،  این گوساله سامری است، زیبایی دارد، طلا دارد، صدا هست و همه چیز هست، اما اگر از صدای حق حقیقت شنیده نشود، تجلی نداشته باشد، این بت است و این سینما را به جهنم کشد و افتخارم این است دغدغه ام گفتن این حرف است حتی اگر به لنگی این حرف را بزنم.

در گذشته تلاشی برای گفتن چیزی بود، اما الان می بینیم در تلویزیون جمهوری اسلامی آقای کارگردان می آید می گوید که روزهای انقلاب، همان روزهایی که یک روزهایی هست که اینا فیلم پخش می کنند، او دارد دهه فجر را مسخره می کند، پس معلوم است که سینما برایمان مسئله است، وای به حال کشوری که مسئولانش افتخارش این است که گوساله سامری را فقط می پرستد و حرفی برای گفتن نداشته باشد.