به گزارش مشرق، محمود بناپور در مناظره‌ای که در نخستین روز از نمایشگاه محیط زیست به موضوع شکار می‌پرداخت، گفت: در دنیای صنعتی، بشر امروزی پیشرفت‌های گوناگونی داشته است اما تنها زمینه‌ای که جای نازیدن و بالیدن در آن نیست در زمینه محیط زیست است. همه جا قدم‌های مثبت برداشته‌ایم اما در محیط زیست تنها گام‌های منفی برداشته شده است.
این موافق شکار که با عنوان فعال محیط زیست معرفی شده بود گفت: در گذشته استفاده بی‌رویه از محیط زیست را شاهد بوده‌ایم. تمام نگاه‌ها در حوزه محیط زیست معطوف به سازمان محیط زیست بوده است اما آیا دستگاه‌های دیگر دخیل نیستند؟ سازمان محیط زیست به تنهایی قادر نیست این مشکلات را رفع کند.
وی پس از طرح این مقدمه با بیان اینکه شکار و صید در فرهنگ ما به هزاران سال قبل بر می‌گردد و در صدر اسلام هم شکار بوده است، اذعان کرد: امروز در فرهنگ عمومی مردم عده‌ای موافق شکار و عده‌ای هم مخالف شکار هستند. احساس مشترک مردم پرهیز از کشتن و خون‌ریزی و حفظ گونه‌هاست اما متأسفانه کشتن هست و شکار هم هست. چه باید بکنیم؟
او در پاسخ به این پرسش خود گفت: خداوند همه نعمت‌ها را داده که ما بهره‌برداری کنیم اما از این منابع باید محتاطانه بهره‌برداری کنیم. این بهره‌برداری در زمینه حیات وحش در برهه‌ای ناجور بود. مثلاً در دوره ظل‌السلطان می‌بینیم او رفته میانکاله و در یک شکارگاه و فقط در یک شکار ۲ هزار قرقاول زده یا شیر و ببر شکار کرده و امروز شیر و ببر ما منقرض شده است.
بناپور سرانجام نتیجه‌گیری کرد: من با اینکه پروانه شکار صادر نکنند مخالفم زیرا وقتی اسم شکار پیش می‌آید همه انگشت‌ها شکارچی را نشانه می‌رود در حالی که شکارچی کسی است که طبق ضوابط و به طور قانونی وارد طبیعت می‌شود و آن بخشی که نباید باشد را صید می‌کند اما «شکارکش» هر چیزی که به تیررسش بیفتد را شکار می‌کند. برای او تنها ارزش پولی گوشت شکار مهم است و ارزش جهانی و زیستی گونه را حساب نمی‌کند.
وی با بیان اینکه تا زمانی که مردم آگاه نشوند این مساله در محیط زیست ما هست، گفت: یک اکوسیستم بیابانی یک ظرفیت مشخصی به عنوان چراگاه و میزان پوشش علفخواری برای چهارپای علفخوار دارد. وقتی که یک کَل ۱۰ ساله یا اصلاً ۸ ساله به بالا شد، این دیگر برای طبیعت هیچ فایده‌ای ندارد و اجازه هم نمی‌دهد که جوان‌ترها در گله باشند. این سرریز شکار در شکارگاه‌ها را باید چه کنیم؟
بناپور با ادعای اینکه وقتی پروانه صادر نشود کسی که قانون‌مند به شکار می‌رود منزوی می‌شود، افزود: در موضوع پرنده‌ها هم همین است. مخصوصاً در مناطق کویری کبک‌ها به مزارع هجوم می‌آورند و محصول کشاورزان را از بین می‌برند.
او تأکیدکرد: ۳۰ سال پیش ما در یک منطقه ۲۰ هزار جبیر داشتیم. آیا از بین رفتن این‌ها به دلیل تله‌گذاری، سگ‌های گله، تخریب زیستگاه‌ها، ساخت معادن و … نیست؟ یعنی اینکه همه موضوع مرتبط با شکار نیست اما همه نگاه‌ها به شکارچی است.
وی در پایان با اعلام اینکه در یک منطقه آهوی ۱۵۰ هزارتایی الان به ۵۰۰ تا رسیده است، بار دیگر با عدم صدور پروانه شکار مخالفت کرد و گفت: اگر زمانی در استان یزد ما ۵۰ تفنگ بود الان با صادر نشدن پروانه ۵۰۰۰ تفنگ در منطقه داریم.
شکار موضوع مناظره‌ای بود که دوشنبه بعد از ظهر در نخستین روز از نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست برگزار شد و در این مناظره که با مدیریت علی تیموری، مدیر دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست برگزار می‌شد محمود بناپور، موافق شکار، کیوان هوشمند خبرنگار محیط زیست و پرهام دیباج، مستندساز محیط زیست نظراتشان را ارائه دادند و پرسش و پاسخ حاضران نیز در پایان این مناظره حاشیه‌هایی را به دنبال داشت.
