به گزارش مشرق، هاردهای اکسترنال، قیمت نسبتا کمی دارند و اکثرشان هم قابل‌حمل هستند؛ از این رو می‌توانند کمبود حافظه‌ی داخلی لپ‌تاپ‌ها، تبلت‌ها و موبایل‌ها را جبران کنند و هزاران عکس و فیلم و آهنگ را درون خود جای دهند. برای خرید یک هارد اکسترنال، فاکتورهای زیادی را باید در نظر گرفت.
اینکه به چه مقدار فضا نیاز دارید، آیا ابعاد هارد برایتان مهم است یا نه؛ قصد دارید از هارد بهصورت ثابت و درون منزل استفاده کنید یا ترجیح می‌دهید هارددیسک همیشه همراه‌تان باشد و مواردی از این دست. تنوع هاردهای موجود می‌تواند افراد حرفه‌ای را هم در انتخاب دچار مشکل کند و سوال‌هایی را به وجود بیاورد که کمتر به آن‌ها پاسخ داده شده است. می‌خواهیم چند مورد از بحث‌برانگیزترین قابلیت‌های هاردهای اکسترنال را مورد بحث قرار دهیم.
هاردهای اکسترنال رومیزی و RAID
برخی از هارددیسک‌ها قابل‌حمل‌اند و برخی دیگر غیر قابل‌حمل! این دو نوع دسته‌بندی کلی هارددیسک‌ها است. آن‌هایی که غیر قابل‌حمل هستند برای قرارگیری روی میز طراحی می‌شوند و معمولا از ظاهر زیبایی برخوردار هستند که باعث می‌شود زیبایی میز کار به هم نخورد یا حتی در مواردی، نمای بهتری به میز داده شود.
محصولاتی از این دست که از هاردهای داخلی ۳٫۵ اینچی استفاده می‌کنند به یک آداپتور جداگانه برای تامین برق هارد نیاز دارند و بدون وجود این آداپتورها، نمی‌توان از هارددیسک استفاده کرد. برخی مدل‌های دیگر هاردهای دسکتاپی از قابلیت RAID داخلی برخوردار هستند. در فناوری RAID، دو یا چند هارددیسک به یکدیگر وصل می‌شوند تا در صورت خراب شدن یکی از هارددیسک‌ها، نسخه‌ی دیگری از داده‌ها دست‌نخورده بماند. فناوری RAID برای دستیابی به سرعت بالاتر و ظرفیت بیشتر هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
چند ترابایت کافی است؟
پاسخ‌دادن به این سوال کار چندان سختی نیست و کاملا به نیازهای مصرف‌کننده مربوط می‌شود. ممکن است نیاز یک نفر با یک هارد ۵۰۰ گیگابایتی هم مرتفع شود و در طرف مقابل، یک هارد ۸ ترابایتی هم نتواند شخص دیگری را قانع کند. مهم‌ترین فایل‌هایی که گیگابایت‌ها را سوخت می‌کنند، فایل‌های ویدیویی هستند. فیلم‌های سینمایی به عنوان مهم‌ترین فایل‌های ویدیویی که می‌تواند در آرشیو شخصی افراد وجود داشته باشد اصلی‌ترین دلیل خرید هارد اکسترنال هستند. اگر آرشیو کردن فیلم را به عنوان یک سرگرمی دوست دارید و همیشه به دنبال بهترین نسخه‌های منتشر شده از آثار سینمایی هستید، باید حداقل یک هارد ۲ ترابایتی تهیه کنید و ترجیحا از میان هاردهای دسکتاپی دست به انتخاب بزنید.
قانون نانوشته‌ای که می‌گوید کوچک‌تر بودن دلیل گران‌تر بودن است، در مورد هاردهای اکسترنال هم صدق می‌کند. هاردهای دسکتاپی قیمت‌های مناسب‌تری در مقایسه با هاردهای قابل‌حمل دارند و نسبت قیمت به ازای گیگابایت در آن‌ها منطقی‌تر است. در طرف مقابل، افرادی که می‌خواهند عکس‌های خام دوربین‌شان را آرشیو کنند، می‌توانند به یک هارد یک ترابایتی هم قناعت کنند. به هرحال، ظرفیت بیشتر همواره چیز بهتری است و بودن فضای ذخیره‌ی اضافی، آسودگی خاطر را با خود به همراه می‌آورد. هر کاری که می‌خواهید بکنید، بکنید؛ اما سراغ هاردهای ۵۰۰ گیگابایتی نروید که ضرر خواهید کرد!
USB 3.0 یا USB 2.0
گذر زمان باعث می‌شود تا قدیمی‌ترها جای خود را به جوان‌ترها بدهند. تازه‌واردها معمولا سرعت بالاتری دارند و از جذابیت‌های بیشتری برخوردارند. USB 3.0 در مقایسه با USB 2.0 هم از شرایط مشابهی برخوردار است. مهم‌ترین برتری درگاه USB 3.0 به USB 2.0 در سرعت انتقال یا همان نرخ انتقال داده‌ها است. سرعت انتقال داده‌ها معمولا با عددی برحسب بیت بر ثانیه یا بایت بر ثانیه اعلام می‌شود و در مورد درگاه USB 3.0 معادل ۵ گیگابیت بر ثانیه است. این سرعت که با عدد ملموس‌تر ۶۲۵ مگابایت بر ثانیه هم قابل بیان کردن است، حداکثر سرعتی است که انتظار می‌رود با درگاه USB 3.0 به آن دست پیدا کنیم. هرچند که در عمل، چنین عددی تنها در حد و اندازه‌ی استانداردها باقی می‌ماند و عامل‌های مختلفی باعث می‌شوند نتوانیم به چنین سرعتی دست پیدا کنیم.
به‌طور متوسط، سرعت انتقال ۱۰۰ تا ۱۱۰ مگابایت بر ثانیه برای یک هارد اکسترنال، سرعت ایده‌آلی است؛ زیرا این عدد ماکزیمم فعلی انتقال درگاه USB 3.0 به حساب می‌آید. لازم است بدانید که USB 3.0 از لحاظ سر و شکل، هیچ فرقی با درگاه USB 2.0 ندارد و این تفاوت سرعت به اتصالات داخلی مربوط می‌شود. درگاه USB 3.0 را می‌توان در نسخه‌ی قدیمی‌تر USB 2.0 هم استفاده کرد. USB هم که همانی است که در هر کامپیوتر قدیمی و جدیدی پیدا می‌شود و همه‌گیرترین درگاه مورد استفاده در دنیای دیجیتال است.
تاندربولت (Thunderbolt) چیست؟
درگاه جدید تاندربولت، سریع‌ترین درگاه حال حاضر است که استانداردهای آن توسط دو شرکت اینتل و اپل توسعه داده می‌شود. این درگاه در دو نسخه‌ی Thunderbolt 1 و Thunderbolt 2 ارایه شده است که سرعت انتقال نسخه‌ی اول ۱۰ گیگابیت بر ثانیه است و در نسخه‌ی دوم، سرعت آن دو برابر شده و به ۲۰ گیگابیت بر ثانیه رسیده است.
اکثر هارددیسک‌های دارای درگاه تاندربولت، به درگاه USB 3.0 و USB 2.0 هم مجهز می‌شوند تا در هنگام نیاز به استفاده از آن‌ها در کامپیوترهای قدیمی با مشکل مواجه نشوید. تاندربولت را می‌توان در لپ‌تاپ‌های اپل و برخی لپ‌تاپ‌های ویندوزی یافت؛ البته تعدادی از مادربردهای کامپیوتر هم به این قابلیت مجهز هستند.
بی‌سیم دیگر چرا؟
برخی از هارددیسک‌های اکسترنال، این قابلیت را دارند که بهصورت بی‌سیم هم به آن‌ها وصل شوید و بدون استفاده از سیم‌های دست‌وپاگیر و مزاحمت ناشی از آن‌ها، به محتویات هارددیسک دسترسی داشته باشید. کاربرد اصلی چنین محصولاتی در تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند است. ازآنجایی‌که قریب به اتفاق گجت‌های هوشمند امروزی، از iOS گرفته تا اندروید به قابلیت بی‌سیم مجهز هستند، می‌توانید به‌سادگی روی کاناپه دراز بکشید و آخرین فیلمی که درون هارد کپی کرده‌اید را روی آیپدتان پخش (Stream) کنید و از زندگی در دنیای مدرن لذت ببرید.
ضد ضربه و ضد شوک بودن به چه دردی می‌خورد؟
همه‌ی ما چیزهای مقاوم را دوست داریم. کمتر فردی را می‌توان یافت که از ساعت‌های مچی و موبایل‌های ضدآب بدش بیاید یا مثلا شلوار جینی که عمر زیادی داشته باشد را دوست نداشته باشد. این قضیه در چند سال اخیر به هارددیسک‌های اکسترنال هم سرایت کرده و مفهوم هاردهای ضدضربه را به وجود آورده است. هاردهای ضدضربه با استفاده از پلاستیک‌های مقاوم در بدنه‌شان کاری می‌کنند تا در صورت سقوط ناگهانی هارد از ارتفاع، اتفاق ناگواری برای داده‌های کپی‌شده در آن به وجود نیاید.
در طرف مقابل، هاردهای ضدشوک با استفاده از یک سنسور داخلی، تکان‌های جزیی وارد آمده به هارد را تشخیص می‌دهند و با برداشتن موقت هِد از روی صفحه‌های مغناطیسی، سعی می‌کنند که از آسیب‌دیدن داده‌ها جلوگیری کنند. ممکن است قابلیت‌های ضد ضربه و ضد شوک بودن در حالت عادی غیرضروری به نظر بیایند و یک هارد معمولی – که قیمت مناسب‌تری هم دارد – به گزینه‌ی اصلی خرید برای شما تبدیل شود. اما گاهی پس از رخ‌دادن یک اتفاق ناگوار، حسرت خساستی که در گذشته کرده‌ایم را می‌خوریم. باید ببینید آیا حتی احتمال رخ‌دادن چنین اتفاقی برای خود را می‌دهید یا خیر.
آیا باید داده‌ها را رمزگذاری کرد؟
شما بپرسید به چه دردی نمی‌خورد؟ یک کیف سامسونیت را در نظر بگیرید که هیچ‌گونه قفلی ندارد یا مثلا گاوصندوقی را فرض کنید که درش را قفل نکرده‌اند. شما اگر با چنین مواردی برخورد کنید ساده از کنارشان عبور می‌کنید؟ آیا وسوسه نمی‌شوید حداقل نگاهی به محتویات‌شان بیندازید؟ خیلی از افراد به این سول همان پاسخی را می‌دهند که شما در حال مرور آن در ذهن‌تان هستید. جلوی کنجکاوی را نمی‌توان گرفت؛ اما می‌توان عواملی که به بروز کنجکاوی منجر می‌شوند را کنترل کرد. یک هارد اکسترنال رهاشده کنجکاوی خیلی‌ها را برمی‌انگیزاند تا حداقل نگاهی به محتویات درون‌اش بیندازند. اما اگر هارد شما به سیستم رمزگذاری مجهز باشد، تنها خودتان می‌توانید به اطلاعات درون آن دسترسی داشته باشید. تصمیم با شما است: امنیت را دوست دارید یا نه؟!
نکته آخر
خب، حالا نظرتان در مورد خرید یک هارد اکسترنال چیست؟ حالا باید اطلاعات بیشتری در مورد این محصولات داشته باشید. حالا می‌دانید چه ظرفیتی به درد چه کسی می‌خورد. می‌دانید چرا بعضی از هاردها ارزان‌تر هستند؛ چرا باید از سیستم رمزگذاری داده‌ها استفاده کرد، فرق بین تاندربولت و USB در چیست و مواردی از این قبیل. حالا انتخاب را خودتان انجام دهید: آیا به یک هارد اکسترنال نیاز دارید و اگر نیاز دارید، به کدام هارد و چه ظرفیتی از آن؟
منبع: مجله دی‌جی‌کالا
اینکه به چه مقدار فضا نیاز دارید، آیا ابعاد هارد برایتان مهم است یا نه؛ قصد دارید از هارد بهصورت ثابت و درون منزل استفاده کنید یا ترجیح می‌دهید هارددیسک همیشه همراه‌تان باشد و مواردی از این دست. تنوع هاردهای موجود می‌تواند افراد حرفه‌ای را هم در انتخاب دچار مشکل کند و سوال‌هایی را به وجود بیاورد که کمتر به آن‌ها پاسخ داده شده است. می‌خواهیم چند مورد از بحث‌برانگیزترین قابلیت‌های هاردهای اکسترنال را مورد بحث قرار دهیم.
هاردهای اکسترنال رومیزی و RAID
برخی از هارددیسک‌ها قابل‌حمل‌اند و برخی دیگر غیر قابل‌حمل! این دو نوع دسته‌بندی کلی هارددیسک‌ها است. آن‌هایی که غیر قابل‌حمل هستند برای قرارگیری روی میز طراحی می‌شوند و معمولا از ظاهر زیبایی برخوردار هستند که باعث می‌شود زیبایی میز کار به هم نخورد یا حتی در مواردی، نمای بهتری به میز داده شود.
محصولاتی از این دست که از هاردهای داخلی ۳٫۵ اینچی استفاده می‌کنند به یک آداپتور جداگانه برای تامین برق هارد نیاز دارند و بدون وجود این آداپتورها، نمی‌توان از هارددیسک استفاده کرد. برخی مدل‌های دیگر هاردهای دسکتاپی از قابلیت RAID داخلی برخوردار هستند. در فناوری RAID، دو یا چند هارددیسک به یکدیگر وصل می‌شوند تا در صورت خراب شدن یکی از هارددیسک‌ها، نسخه‌ی دیگری از داده‌ها دست‌نخورده بماند. فناوری RAID برای دستیابی به سرعت بالاتر و ظرفیت بیشتر هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
چند ترابایت کافی است؟
پاسخ‌دادن به این سوال کار چندان سختی نیست و کاملا به نیازهای مصرف‌کننده مربوط می‌شود. ممکن است نیاز یک نفر با یک هارد ۵۰۰ گیگابایتی هم مرتفع شود و در طرف مقابل، یک هارد ۸ ترابایتی هم نتواند شخص دیگری را قانع کند. مهم‌ترین فایل‌هایی که گیگابایت‌ها را سوخت می‌کنند، فایل‌های ویدیویی هستند. فیلم‌های سینمایی به عنوان مهم‌ترین فایل‌های ویدیویی که می‌تواند در آرشیو شخصی افراد وجود داشته باشد اصلی‌ترین دلیل خرید هارد اکسترنال هستند. اگر آرشیو کردن فیلم را به عنوان یک سرگرمی دوست دارید و همیشه به دنبال بهترین نسخه‌های منتشر شده از آثار سینمایی هستید، باید حداقل یک هارد ۲ ترابایتی تهیه کنید و ترجیحا از میان هاردهای دسکتاپی دست به انتخاب بزنید.
قانون نانوشته‌ای که می‌گوید کوچک‌تر بودن دلیل گران‌تر بودن است، در مورد هاردهای اکسترنال هم صدق می‌کند. هاردهای دسکتاپی قیمت‌های مناسب‌تری در مقایسه با هاردهای قابل‌حمل دارند و نسبت قیمت به ازای گیگابایت در آن‌ها منطقی‌تر است. در طرف مقابل، افرادی که می‌خواهند عکس‌های خام دوربین‌شان را آرشیو کنند، می‌توانند به یک هارد یک ترابایتی هم قناعت کنند. به هرحال، ظرفیت بیشتر همواره چیز بهتری است و بودن فضای ذخیره‌ی اضافی، آسودگی خاطر را با خود به همراه می‌آورد. هر کاری که می‌خواهید بکنید، بکنید؛ اما سراغ هاردهای ۵۰۰ گیگابایتی نروید که ضرر خواهید کرد!
USB 3.0 یا USB 2.0
گذر زمان باعث می‌شود تا قدیمی‌ترها جای خود را به جوان‌ترها بدهند. تازه‌واردها معمولا سرعت بالاتری دارند و از جذابیت‌های بیشتری برخوردارند. USB 3.0 در مقایسه با USB 2.0 هم از شرایط مشابهی برخوردار است. مهم‌ترین برتری درگاه USB 3.0 به USB 2.0 در سرعت انتقال یا همان نرخ انتقال داده‌ها است. سرعت انتقال داده‌ها معمولا با عددی برحسب بیت بر ثانیه یا بایت بر ثانیه اعلام می‌شود و در مورد درگاه USB 3.0 معادل ۵ گیگابیت بر ثانیه است. این سرعت که با عدد ملموس‌تر ۶۲۵ مگابایت بر ثانیه هم قابل بیان کردن است، حداکثر سرعتی است که انتظار می‌رود با درگاه USB 3.0 به آن دست پیدا کنیم. هرچند که در عمل، چنین عددی تنها در حد و اندازه‌ی استانداردها باقی می‌ماند و عامل‌های مختلفی باعث می‌شوند نتوانیم به چنین سرعتی دست پیدا کنیم.
به‌طور متوسط، سرعت انتقال ۱۰۰ تا ۱۱۰ مگابایت بر ثانیه برای یک هارد اکسترنال، سرعت ایده‌آلی است؛ زیرا این عدد ماکزیمم فعلی انتقال درگاه USB 3.0 به حساب می‌آید. لازم است بدانید که USB 3.0 از لحاظ سر و شکل، هیچ فرقی با درگاه USB 2.0 ندارد و این تفاوت سرعت به اتصالات داخلی مربوط می‌شود. درگاه USB 3.0 را می‌توان در نسخه‌ی قدیمی‌تر USB 2.0 هم استفاده کرد. USB هم که همانی است که در هر کامپیوتر قدیمی و جدیدی پیدا می‌شود و همه‌گیرترین درگاه مورد استفاده در دنیای دیجیتال است.
تاندربولت (Thunderbolt) چیست؟
درگاه جدید تاندربولت، سریع‌ترین درگاه حال حاضر است که استانداردهای آن توسط دو شرکت اینتل و اپل توسعه داده می‌شود. این درگاه در دو نسخه‌ی Thunderbolt 1 و Thunderbolt 2 ارایه شده است که سرعت انتقال نسخه‌ی اول ۱۰ گیگابیت بر ثانیه است و در نسخه‌ی دوم، سرعت آن دو برابر شده و به ۲۰ گیگابیت بر ثانیه رسیده است.
اکثر هارددیسک‌های دارای درگاه تاندربولت، به درگاه USB 3.0 و USB 2.0 هم مجهز می‌شوند تا در هنگام نیاز به استفاده از آن‌ها در کامپیوترهای قدیمی با مشکل مواجه نشوید. تاندربولت را می‌توان در لپ‌تاپ‌های اپل و برخی لپ‌تاپ‌های ویندوزی یافت؛ البته تعدادی از مادربردهای کامپیوتر هم به این قابلیت مجهز هستند.
بی‌سیم دیگر چرا؟
برخی از هارددیسک‌های اکسترنال، این قابلیت را دارند که بهصورت بی‌سیم هم به آن‌ها وصل شوید و بدون استفاده از سیم‌های دست‌وپاگیر و مزاحمت ناشی از آن‌ها، به محتویات هارددیسک دسترسی داشته باشید. کاربرد اصلی چنین محصولاتی در تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند است. ازآنجایی‌که قریب به اتفاق گجت‌های هوشمند امروزی، از iOS گرفته تا اندروید به قابلیت بی‌سیم مجهز هستند، می‌توانید به‌سادگی روی کاناپه دراز بکشید و آخرین فیلمی که درون هارد کپی کرده‌اید را روی آیپدتان پخش (Stream) کنید و از زندگی در دنیای مدرن لذت ببرید.
ضد ضربه و ضد شوک بودن به چه دردی می‌خورد؟
همه‌ی ما چیزهای مقاوم را دوست داریم. کمتر فردی را می‌توان یافت که از ساعت‌های مچی و موبایل‌های ضدآب بدش بیاید یا مثلا شلوار جینی که عمر زیادی داشته باشد را دوست نداشته باشد. این قضیه در چند سال اخیر به هارددیسک‌های اکسترنال هم سرایت کرده و مفهوم هاردهای ضدضربه را به وجود آورده است. هاردهای ضدضربه با استفاده از پلاستیک‌های مقاوم در بدنه‌شان کاری می‌کنند تا در صورت سقوط ناگهانی هارد از ارتفاع، اتفاق ناگواری برای داده‌های کپی‌شده در آن به وجود نیاید.
در طرف مقابل، هاردهای ضدشوک با استفاده از یک سنسور داخلی، تکان‌های جزیی وارد آمده به هارد را تشخیص می‌دهند و با برداشتن موقت هِد از روی صفحه‌های مغناطیسی، سعی می‌کنند که از آسیب‌دیدن داده‌ها جلوگیری کنند. ممکن است قابلیت‌های ضد ضربه و ضد شوک بودن در حالت عادی غیرضروری به نظر بیایند و یک هارد معمولی – که قیمت مناسب‌تری هم دارد – به گزینه‌ی اصلی خرید برای شما تبدیل شود. اما گاهی پس از رخ‌دادن یک اتفاق ناگوار، حسرت خساستی که در گذشته کرده‌ایم را می‌خوریم. باید ببینید آیا حتی احتمال رخ‌دادن چنین اتفاقی برای خود را می‌دهید یا خیر.
آیا باید داده‌ها را رمزگذاری کرد؟
شما بپرسید به چه دردی نمی‌خورد؟ یک کیف سامسونیت را در نظر بگیرید که هیچ‌گونه قفلی ندارد یا مثلا گاوصندوقی را فرض کنید که درش را قفل نکرده‌اند. شما اگر با چنین مواردی برخورد کنید ساده از کنارشان عبور می‌کنید؟ آیا وسوسه نمی‌شوید حداقل نگاهی به محتویات‌شان بیندازید؟ خیلی از افراد به این سول همان پاسخی را می‌دهند که شما در حال مرور آن در ذهن‌تان هستید. جلوی کنجکاوی را نمی‌توان گرفت؛ اما می‌توان عواملی که به بروز کنجکاوی منجر می‌شوند را کنترل کرد. یک هارد اکسترنال رهاشده کنجکاوی خیلی‌ها را برمی‌انگیزاند تا حداقل نگاهی به محتویات درون‌اش بیندازند. اما اگر هارد شما به سیستم رمزگذاری مجهز باشد، تنها خودتان می‌توانید به اطلاعات درون آن دسترسی داشته باشید. تصمیم با شما است: امنیت را دوست دارید یا نه؟!
نکته آخر
خب، حالا نظرتان در مورد خرید یک هارد اکسترنال چیست؟ حالا باید اطلاعات بیشتری در مورد این محصولات داشته باشید. حالا می‌دانید چه ظرفیتی به درد چه کسی می‌خورد. می‌دانید چرا بعضی از هاردها ارزان‌تر هستند؛ چرا باید از سیستم رمزگذاری داده‌ها استفاده کرد، فرق بین تاندربولت و USB در چیست و مواردی از این قبیل. حالا انتخاب را خودتان انجام دهید: آیا به یک هارد اکسترنال نیاز دارید و اگر نیاز دارید، به کدام هارد و چه ظرفیتی از آن؟
منبع: مجله دی‌جی‌کالا
