به گزارش مشرق، روزنامه انگلیسی گاردین در گزارشی از شرایط پناهجویان و دیدگاه‌های آنان در خصوص توافق انجام شده بین اتحادیه اروپا و ترکیه نوشت:
پناهندگان سوری، با توافق بین اتحادیه اروپا و ترکیه مبنی بر بازگرداندن پناهجویان به ترکیه بعد از رسیدن به یونان، به شدت دچار خشم و سردرگمی شدند.
در طول سال گذشته، برای صد‌ها هزار سوری، یونان دروازه اصلی به سمت اروپا بوده است، اما توافق اخیر باعث بسته شدن این مسیر خواهد شد و سوری‌ها تنها بعد از طی مراحل اسکان مجدد به صورت رسمی، خواهند توانست راه خود را به سوی اروپا باز کنند و تنها سوری‌هایی قادر خواهند بود به اروپا بروند که توسط دولت ترکیه از یونان پذیرش شده باشند.
با آگاهی سوری‌ها مبنی بر اینکه مسیر سفرشان پر از موانع قانونی است؛ اما با این وجود برخی از آن‌ها که در ترکیه هستند، اظهار داشتند که برای رفتن به اروپا مصمم هستند و برخی هم اظهار داشته‌اند که دیگر هموطنان آن‌ها مسیرهای دیگری برای رفتن پیدا خواهند کرد، آن‌ها تصور می‌کنند که اروپا به وعده خود درباره اسکان آن‌ها به شکل وفادارانه‌ای عمل خواهد کرد.
برخی دلایل اصلی برای مهاجرت به اروپا را جنگ در سوریه و همچنین کمبود دسترسی به بازار کار برای پناهندگان در ترکیه و اردن را عنوان می‌کنند.
مونا، دختر ۲۳ ساله‌ای که در سوریه دانشجو بوده است و مدت یک هفته در تلاش بود تا از ترکیه به یونان بگریزد می‌گوید که او و دیگران هنوز تلاش می‌کنند که این سفر را انجام دهند. مونا می‌گوید: «این سفر به هرصورت غیر قانونی است و هیچ قانونی هم نمی‌تواند ما را از تصمیم و تلاش خود بازبدارد. ما سوری‌ها، اکنون دیگر یاد گرفتیم که راهی برای دور زدن قانون پیدا کنیم.»
اما سوری دیگری که هم اکنون در ترکیه است می‌گوید که هیچ علاقه‌ای برای رفتن به اروپا ندارد. خلف، ۱۸ ساله از حلب می‌گوید: «در اروپا چیزی در انتظار من نیست. من منتظر می‌مانم تا در اولین فرصت بتوانم به خانه‌ام برگردم. این همه خواسته من است.»
نصار مسعود که سال گذشت با قایق به یونان رسیده است. اظهار می‌دارد که در صورت اجازه خروج ندادن به مهاجرینی که به ترکیه برگشته‌اند، آن‌ها روش‌های دیگری برای رسیدن به مقصدشان را امتحان خواهند کرد. مسعود که هم اکنون با همسر و فرزندانش در آلمان زندگی می‌کند می‌گوید: «آن‌ها دیگر از راه دریایی به یونان نخواهند آمد، آن‌ها راه‌های دیگری برای رسیدن به اروپا را امتحان خواهند کرد.»
روش‌های دیگر، مسیرهای قابل تصور شامل لیبی – ایتالیا، یک مسیر کمتر استفاده شده از ترکیه به ایتالیا، یک مرز زمینی با بلغارستان و سفر دریایی به اوکراین و شرق بالکان از طریق دریای سیاه است.
باز، یک خبرنگار ۲۷ ساله سوری است که در جنوب ترکیه زندگی می‌کند، معتقد است که قاچاقچیان انسان به هر حال راهی برای این کار پیدا می‌کنند و پیش بینی کرد که استفاده از هویت‌های جعلی برای رفتن به اروپا از طریق هوایی بیشتر خواهد شد. وی می‌گوید: «قایق‌ها ارزان‌ترین راه‌ها هستند، اما مردم از شیوه‌های دیگری نیز مانند پاسپورت‌های جعلی، کارت‌های هویتی و دیگر روش‌های قاچاقی نیز استفاده می‌کنند. هزینه این سفر‌ها تنها کمی بیشتر از قبل است.»
باز می‌گوید که این طرح که باعث خواهد شد تا اسکان دهی پناهندگانی که هم اکنون در ترکیه هستند، سرعت بیشتری پیدا کند و این یک نقطه مثبت این طرح است اما او شک دارد که اروپا از این طریق بتواند پای خود را ازاین ماجرا‌ها عقب بکشد. وی اظهار می‌دارد: «این نیز مانند همان طرح‌هایی خواهد بود که برای متراکم کردن پناهجویان در اروپا داده شد، طرحی که تنها به صورت کلماتی بر روی کاغذ باقی خواهد ماند.»
محمد صالح علی که در یک نهاد غیر دولتی همکاری می‌کند اظهار می‌دارد که همکاری برای فراخوان همبستگی با پناهجویان سوری، حتی از توافق انجام شده نیز بسیار دلسرد کننده‌تر است.
او می‌گوید: «سوری‌ها تبدیل به یک کالای تجاری شده و در بازارهای بین المللی فروخته می‌شوند اما هیچی کسی فکری برای حل این مشکل نمی‌کند. همه تنها در این فکر هستند که چگونه این مساله را گردن دیگری بگذارد.»
پناهندگان سوری، با توافق بین اتحادیه اروپا و ترکیه مبنی بر بازگرداندن پناهجویان به ترکیه بعد از رسیدن به یونان، به شدت دچار خشم و سردرگمی شدند.
در طول سال گذشته، برای صد‌ها هزار سوری، یونان دروازه اصلی به سمت اروپا بوده است، اما توافق اخیر باعث بسته شدن این مسیر خواهد شد و سوری‌ها تنها بعد از طی مراحل اسکان مجدد به صورت رسمی، خواهند توانست راه خود را به سوی اروپا باز کنند و تنها سوری‌هایی قادر خواهند بود به اروپا بروند که توسط دولت ترکیه از یونان پذیرش شده باشند.
با آگاهی سوری‌ها مبنی بر اینکه مسیر سفرشان پر از موانع قانونی است؛ اما با این وجود برخی از آن‌ها که در ترکیه هستند، اظهار داشتند که برای رفتن به اروپا مصمم هستند و برخی هم اظهار داشته‌اند که دیگر هموطنان آن‌ها مسیرهای دیگری برای رفتن پیدا خواهند کرد، آن‌ها تصور می‌کنند که اروپا به وعده خود درباره اسکان آن‌ها به شکل وفادارانه‌ای عمل خواهد کرد.
برخی دلایل اصلی برای مهاجرت به اروپا را جنگ در سوریه و همچنین کمبود دسترسی به بازار کار برای پناهندگان در ترکیه و اردن را عنوان می‌کنند.
مونا، دختر ۲۳ ساله‌ای که در سوریه دانشجو بوده است و مدت یک هفته در تلاش بود تا از ترکیه به یونان بگریزد می‌گوید که او و دیگران هنوز تلاش می‌کنند که این سفر را انجام دهند. مونا می‌گوید: «این سفر به هرصورت غیر قانونی است و هیچ قانونی هم نمی‌تواند ما را از تصمیم و تلاش خود بازبدارد. ما سوری‌ها، اکنون دیگر یاد گرفتیم که راهی برای دور زدن قانون پیدا کنیم.»
اما سوری دیگری که هم اکنون در ترکیه است می‌گوید که هیچ علاقه‌ای برای رفتن به اروپا ندارد. خلف، ۱۸ ساله از حلب می‌گوید: «در اروپا چیزی در انتظار من نیست. من منتظر می‌مانم تا در اولین فرصت بتوانم به خانه‌ام برگردم. این همه خواسته من است.»
نصار مسعود که سال گذشت با قایق به یونان رسیده است. اظهار می‌دارد که در صورت اجازه خروج ندادن به مهاجرینی که به ترکیه برگشته‌اند، آن‌ها روش‌های دیگری برای رسیدن به مقصدشان را امتحان خواهند کرد. مسعود که هم اکنون با همسر و فرزندانش در آلمان زندگی می‌کند می‌گوید: «آن‌ها دیگر از راه دریایی به یونان نخواهند آمد، آن‌ها راه‌های دیگری برای رسیدن به اروپا را امتحان خواهند کرد.»
روش‌های دیگر، مسیرهای قابل تصور شامل لیبی – ایتالیا، یک مسیر کمتر استفاده شده از ترکیه به ایتالیا، یک مرز زمینی با بلغارستان و سفر دریایی به اوکراین و شرق بالکان از طریق دریای سیاه است.
باز، یک خبرنگار ۲۷ ساله سوری است که در جنوب ترکیه زندگی می‌کند، معتقد است که قاچاقچیان انسان به هر حال راهی برای این کار پیدا می‌کنند و پیش بینی کرد که استفاده از هویت‌های جعلی برای رفتن به اروپا از طریق هوایی بیشتر خواهد شد. وی می‌گوید: «قایق‌ها ارزان‌ترین راه‌ها هستند، اما مردم از شیوه‌های دیگری نیز مانند پاسپورت‌های جعلی، کارت‌های هویتی و دیگر روش‌های قاچاقی نیز استفاده می‌کنند. هزینه این سفر‌ها تنها کمی بیشتر از قبل است.»
باز می‌گوید که این طرح که باعث خواهد شد تا اسکان دهی پناهندگانی که هم اکنون در ترکیه هستند، سرعت بیشتری پیدا کند و این یک نقطه مثبت این طرح است اما او شک دارد که اروپا از این طریق بتواند پای خود را ازاین ماجرا‌ها عقب بکشد. وی اظهار می‌دارد: «این نیز مانند همان طرح‌هایی خواهد بود که برای متراکم کردن پناهجویان در اروپا داده شد، طرحی که تنها به صورت کلماتی بر روی کاغذ باقی خواهد ماند.»
محمد صالح علی که در یک نهاد غیر دولتی همکاری می‌کند اظهار می‌دارد که همکاری برای فراخوان همبستگی با پناهجویان سوری، حتی از توافق انجام شده نیز بسیار دلسرد کننده‌تر است.
او می‌گوید: «سوری‌ها تبدیل به یک کالای تجاری شده و در بازارهای بین المللی فروخته می‌شوند اما هیچی کسی فکری برای حل این مشکل نمی‌کند. همه تنها در این فکر هستند که چگونه این مساله را گردن دیگری بگذارد.»
