به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، سال 94 در حالی به پایان رسیده است که دستاوردهای دفاعی متخصصان و رزمندگان نیروهای مسلح کشورمان، بیش از سالهای گذشته در معرض دید و قضاوت مردم کشورمان و افکار عمومی جهان قرار گرفتند و خوشبختانه با تدابیر فرمانده معظم کل قوا و استراتژی های پیاده شده توسط فرماندهان، جمهوری اسلامی ایران در امنیت و آرامش کامل، وارد سال جدید می شود.

با توجه به این نتایج قابل تحسین، نگاهی گذرا و مرور عملکرد و اقدامات مهم نیروهای مسلح کشورمان، می تواند به آشنایی و شناخت بهتر تلاش های صورت گرفته کمک کند و در عین حال، نشان دهد، رسانه ها نیز به نوبه خود قدردان و مطلع از این فعالیت ها و جانفشانی ها هستند.

تحولات بزرگ در نیرویی هوایی؛ از فانتوم تا سوخو 22

جنگنده های اف 4 یا همان فانتوم از شهریور ماه سال 1347 وارد ایران شده و در سالهای هشت سال جنگ تحمیلی بار عمده دفاع هوایی و خصوصا حملات عمقی در خاک عراق را به عهده داشت. رادار اصلی به کار رفته در جنگنده های فانتوم ایران مدل APQ-120 ساخت شرکت آمریکایی وستینگ هاوس است که مدل پایه این رادار نیز مدل APQ-72 به شمار می آید.

عد از پایان 8 سال جنگ تحمیلی و ادامه تحریم ها، پروژه های فراوانی برای ارتقاء جنگنده های نهاجا به انجام رسید که آخرین آن در هفته دفاع مقدس امسال معرفی شد. در جریان نمایشگاه نیروی هوایی که طی روزهای اخیر در منطقه مهرآباد برگزار می شود، غرفه جهاد خودکفایی نهاجا توضیحاتی مبنی بر طرح ارتقاء رادار APQ-120 جنگنده فانتوم نصب کرده است.

این رادار جدید بر خلاف نمونه اصلی که هم اکنون روی جنگنده های اف 4 کشورمان نصب است، یک دیش نیست بلکه از فناوری آرایه ای بهره می برد. در این مدل از رادارها که به عنوان "Planar array" در دنیا شناخته می شوند، به مانند مدل قبلی، دیش رادار همچنان به صورت مکانیکی به اطراف حرکت می کند اما حجم فرستنده و گیرنده ها در این گونه رادارها بیشتر شده و مقاومت آن ها در برابر جنگ الکترونیک نیز افزایش می یابد.

یکی از معروف ترین رادارها در این مدل سری APG-66 ساخت آمریکاست که رادار استاندارد جنگنده های اف 16 ساخت آمریکا محسوب می شود. این رادار در سالهای اخیر مورد چندین مرحله ارتقاء نیز قرار گرفته است. البته جنگنده های فانتوم ژاپنی نیز از این رادار بهره می برند.

سوخو 22 های ایران به آسمان بازگشتند

هواپیمای های سری سوخوی 22 از جمله میهمان ناخوانده بودند که به ایران پناهنده شدند و در کنار تعدادی از جنگنده های دیگر مثل سوخوی 24، میگ 29 و میراژ اف 1 توسط متخصصان دفاعی کشورمان مورد بررسی و اوررهال قرار گرفتند. البته برخی جنگنده هایی که اینگونه به کشورمان آمدند مثل سوخوی 24 و میراژ اف 1 در اویل دهه 1370 شمسی عملیاتی شده و به خدمت وارد شدند اما سوخوهای 22 برای سالها، فرصتی جهت حضور در آسمان نیافتند.

در سال 94، شرایطی فراهم شد تا سوخوهای 22 ایرانی با طی کردن مراحل حساس پروازی خود بتوانند پس از سالها خاموشی دوباره وضعیت عملیاتی خود را از لحاظ پروازی بدست آورند و پس از آن به سمت انجام تست های تسلیحاتی و ورود به یگان های عملیاتی خواهند رفت.

شاید به نظر برسد، عملیاتی کردن چنین جنگنده هایی با توجه به گذشت سالهای طولانی از عمر آن، با منطق "هزینه - فایده" همخوانی نداشته باشد اما باید توجه داشت که اولا ارتقاء و عملیاتی کردن مجدد جنگنده های قدیمی یکی از روش های مرسوم در ارتش های مهم دنیا برای فعال نگاه داشتن نیروی هوایی است (مثالهایی مانند ارتقاء اف 5 های نیروی هوایی برزیل یا اف 4 های ارتش یونان و ترکیه) و ثانیا با توجه به نوع تسلیحات و توانمندی های این جنگنده، عمردهی انقلابی به آن می تواند پاسخگوی برخی نیازهای عملیاتی کشورمان باشد.

طلسم مداومت پروازی میگ‌های ایران پس از 20 سال شکست

«میگ-29» یا فالکروم (به معنای نقطه اتکا) با هدف ایجاد یک رهگیر نقطه ای برای دفاع هوایی از مناطق مهم سیاسی و صنعتی با استفاده از آخرین یافته های مراکز پژوهشی و تجربیات میگ های قبلی در شوروی سابق طراحی و ساخته شد و در اکتبر 1977 برای اولین بار پرواز کرد. با توجه به مأموریت تعریف شده، این جنگنده برد و مداومت پروازی زیادی نداشت ولی کارایی آن در نبردهای نزدیک با توجه به مانورپذیری بسیار بالا، سامانه هدفگیری روی کلاه پرواز، موشک کوتاه برد آر-60 با قابلیت درگیری با هدف از تمام زوایا و کمی بعد موشک بسیار چابک و پیشرفته آر-73، فوق العاده بود.

جبعه سیاه هواپیما یکی از مهمترین بخش های مربوط آن به شمار می آید که خصوصا در زمان بروز سوانح می توان با استناد به اطلاعات موجود در آن به دلیل بروز سانحه پی برد. جعبه سیاه از دو بخش اصلی تشکیل شده است که یک بخش آن مربوط به ضبط کردن مکالمات بین خلبان هواپیما با سایر هواپیماهای یا ایستگاه های زمینی و یا دریایی است و بخش دیگر آن مربوط به ضبط کننده اطلاعات پروازی مثل ارتفاع پروازی، سرعت و مسافت طی شده می باشد. این سامانه در نهاجا به عنوان "اکران" هم شناخته می شود.

در نمونه آنالوگ این سیستم که پیش از این در میگ های 29 نهاجا نصب شده بود اطلاعات مورد نظر بر روی نواری شبیه به فیلم های دوربین قدیمی ضبط شده و صرفا برای 5 ساعت پرواز کارایی دارد و بعد از آن این نوار بایستی تعویض شود. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط نهاجا، پشتیبانی کشور سازنده در این بخش مناسب نبوده و نهاجا در این بخش تحت فشار قرار داده بود.

اما در سامانه جدید که در نمایشگاه هفته دفاع مقدس نهاجا در تهران رسما معرفی شد، به جای سیستم آنالوگ و استفاده از نوار برای ضبط اطلاعات از یک برد الکترونیکی، یک IC و یک کارت حافظه استفاده شده است. برخلاف سیستم قدیمی که پس از هر 5 ساعت کار نیاز به تعویض داشت این سیستم محدودیتی در استفاده نداشته و به قطعه ای با کارکرد دائم بدل شده است.

با این اوصاف، حالا جنگنده های میگ 29 ارتش نیاز به اینکه حتما قبل از رسیدن به 5 ساعت پرواز، در فرودگاه تعویض این قطعه انجام دهند، ندارند و علاوه بر اینکه با سوخت گیری هوایی، توانایی پرواز بیش از 5 ساعت را دارند، در صورت فرود پس از 3 یا 4 ساعت پرواز نیز می توانند بدون تعویض این قطعه مهم، بلافاصله عملیاتی شده و پرواز کنند.

تجهیز سرپنجه ها به موشک ها و تفنگ های جدید

ایران با «باهر» صاحب نیرومندترین تک تیرانداز جهان شد

سلاح های تک تیرانداز کالیبر سنگین از دهه 1980 میلادی وارد خدمت شده و عمدتا از کالیبر 12.7 میلی متر استفاده می کنند که برای نابودی نیروهای پیاده، زره پوش ها و استحکامات دشمن در فواصلی مثل 1000 الی 1500 متر طراحی شده اند.

در سالهای اخیر برخی مدل های دیگر از این گونه سلاح های سنگین تر با کالیبرهای 14.5 و حتی 20 میلی متر نیز طراحی و ساخت شده است. این نمونه ها عمدتا برای نابودی اهداف بسیار مستحکم مثل زره پوشهای مجهز به بدنه های تقویت شده و یا سنگرهای بتونی آن هم در فواصل بیش از 2 کیلومتر به کار می روند.

جهاد خودکفایی نزاجا در ابتدای سال 1394 از جدیدترین محصول دفاعی خود یعنی سلاح تک تیرانداز باهر با کالیبر 23 میلی متر رونمایی کرد. این سلاح در رزمایش اخیر نزاجا با نام "محرم" نیز تست عملیاتی شد. این اسلحه ایرانی در حقیقت یک توپ تک تیرانداز و هیچ مشابه عملیاتی در جهان ندارد. وزن این سلاح 62 کیلوگرم و برد آن 4 کیلومتر است. در طراحی این سلاح از لوله ای بسیار بلندتر در مقایسه با سایر سلاح های کالیبر سنگین استفاده شده است که این عمل در اکثر سلاح ها به منظور افزایش شتاب و دقت گلوله اتفاق می افتد.

از آر پی جی 7 تا RPG-29

به حق معروف ترین سلاح ضدتانک در دنیا همان راکت انداز ساده آر-پی-جی-7 است که مانند کلاشنیکف محصول روسیه (شوروی سابق) بوده و در بسیاری از نیروهای نظامی و شبه نظامی کشورهای غربی و شرقی به خدمت گرفته شده است. کشور سازنده در ادامه به توسعه این سری از سلاح ها پرداخته و در نتیجه نمونه های موفقی چون آر-پی-جی-29 ساخته شده است.

آر-پی-جی-29 در رده سلاح های نیمه سنگین دوش پرتاب است که برای مقاصد ضد زره در برد کوتاه توسعه یافته است. این سلاح در سال 1989 وارد خدمت شده و امروزه حداقل در 7 کشور دنیا به طور رسمی استفاده شده و اخباری نیز مبنی بر استفاده برخی گروه های چریکی مطرح از این سلاح در دست است.

مهرماه سال 94 بود که امیر کیومرث حیدری جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش در گفتگو با رسانه ها، رسما خبر از بکارگیری "آر پی جی 29" در این نیرو داد.

بکارگیری این سلاح در سازمان رزم نیروهای مسلح کشورمان با توجه به وزن کم و کارایی مناسب، به عنوان یک سلاح ارزان در کنار موشک های هدایت شونده کوتاه برد بسیار مفید واقع می شود. با توجه به رویکرد افزایش تحرک در نیروهای نظامی کشور، که با بکارگیری ادواتی چون دوش پرتاب ها و سلاح های نیمه سنگینی چون اس-پی-جی9 ظفر دنبال می شود با بکارگیری گسترده آر-پی-جی-29 بسیار بهبود پیدا می کند. در واقع این سلاح نسبت به بسیاری از سلاح های نیمه سنگین و حتی بعضاً سنگین موجود در کشور کارایی بهتری در مقابله با ادوات زرهی دشمن دارد.

«کورنت ایرانی» هم به یگانهای ارتش پیوست

در خلال هفته دفاع مقدس سال 94، چندین جنگ افزار جدید از جمله موشک ضد زره "دهلاویه" به طور رسمی به یگان های نزاجا تحویل داده شد. با توجه به اهمیت و ویژگی های خاصی که این موشک ضد زره دارد، می توان این اقدام را یک تحول مهم و قابل توجه در توان رزمی یگانهای عملیاتی نیروی زمینی ارتش دانست.

دهلاویه برد موثری بین 100 الی 5500 متر دارد. این برد، این موشک را از برد عملیاتی تمام توپ های نصب شده بر روی تانک های عملیاتی حال حاضر در جهان خارج می کند. در بحث هدایت نیز این موشک از سیستم هدایتی لیزری نیمه خودکار، فرمان به خط و موج سواری لیزری دید بهره می برد. در این روش کاربر مورد نظر پرتویی از لیزر را به سمت هدف تابانده و تا لحظه برخورد باید تابش لیزر را بر روی هدف حفظ کند.

وزن سر جنگی این موشک 6.8 کیلوگرم بوده و از نوع دو مرحله ای است و توان نفوذ در 1000 الی 1200 میلی متر زره را دارد که البته این میزان مربوط به بعد از عبور از زره های واکنش گر است. وجود سر جنگی دو مرحله ای یکی از توانایی های مناسب این موشک برای مقابله با تانک ها و یا زره پوش های مجهز به زره های چند لایه است. سر جنگی مرحله اول وظیفه نابودی لایه های اولیه مثل زره های واکنشگر را داشته و مرحله دوم نیز به داخل هدف نفوذ کرده و آن را نابود می کند.

نیروی دریایی هم با غدیر و نصر به سراغ آمریکا رفت و می رود

در طول سال 94، نیروی دریایی ارتش اقدامات متنوعی را برای ارتقا توان رزمی خود انجام داد که مهمترین آنها، در مواجهه با دشمن همیشگی انقلاب، یعنی آمریکا بود.

 رزمایش بزرگ ولایت 94 که طی روزهای منتهی به بهمن ماه در منطقه شرق تنگه هرمز، دریای عمان تا مدار 10 درجه اقیانوس هند توسط نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی به اجرا گذاشته شد، تاکتیک ها و طرح های عملیاتی مختلفی را به اجرا گذاشت که برخی از آنها با بازتاب های فراوان داخلی و بین المللی همراه بود.

در یکی از مهمترین اقدامات صورت گرفته که تصاویر آن نیز موجب غرور و خوشحالی مردم کشورمان شد، یک فروند زیردریایی کلاس غدیر نداجا با استقرار در نزدیکی ناوهواپیمابر آمریکایی، اقدام به جمع آوری اطلاعات و فیلمبرداری از این ناو کرده است که این اقدام، به علت آنکه در فاصله بسیار نزدیک و بدون جلب توجه ناو آمریکایی صورت گرفته، از نظر عملیاتی و عملیات روانی اهمیت ویژه ای داشت.

از لحاظ تاکتیکی باید به این مسئله توجه داشت که نزدیک شدن حتی یک فروند زیردریایی به شناورهای سطحی می تواند اثرات بسیار مخربی داشته باشد و شلیک حتی یک اژدر از این زیردریایی ها می تواند به تنهایی به غرق یا آسیب شدید به شناور مورد نظر منجر شود.

البته تصاویر منتشر شده از ناوهواپیمابر آمریکایی توسط زیردریایی ایرانی مشخصا نشان از یک عملیات شناسایی، بدون هیچ گونه شرایط اضطراری است اما اگر زیردریایی مورد نظر که توانسته است از این فاصله کم - که در تصاویر به خوبی مشخص است - برای عملیات تصویربرداری نزدیک شود، مسلما شلیک اژدر از زیر آب و از فاصله دورتر امری بسیار راحت تر برای "غدیر ایرانی" خواهد بود.

حالا «فلفل» ایرانی با «والفجر» حریف جالوت‌های دریایی آمریکا می‌شود

مهرماه سال 94، وزیر دفاع کشورمان از نسل جدیدی از اژدرهای ایرانی به نام "والفجر" رونمایی کرد و به همراه آن نیز فیلم کوتاهی از پرتاب اژدر والفجر از یک فروند زیردریایی کلاس غدیر منتشر شد. اطلاعات رسمی درباره مشخصات این اژدر توسط مسئولین اعلام نشده است اما با توجه به پرتاب این اژدر از زیردریایی مورد نظر و دقت به تصاویر این اژدر می توان آن را از گونه با قطر 533 میلی متر معرفی کرد.

اژدرهای با این کالیبر امروزه به شکل استاندارد در بسیاری از نیروهای دریایی جهان مورد استفاده قرار می گیرند. اما در جریان این آزمایش نکته بسیار جالبی مشخص شد. هدف اژدر ایرانی در این آزمایش عملیاتی، یک شناور بزرگ بود که به نظر یک کشتی باربری یا یک نفت کش است. ظاهر این کشتی نشان می دهد که وزن آن حداقل 10 هزار تن بوده و زمانی که این وزن را با شناورهای نظامی مقایسه کنیم به این نکته خواهیم رسید که عمده شناورهای رزمی مثل ناوشکن ها و یا ناوهای محافظ وزنی به مراتب کمتر از این شناور هدف دارند.

همانطور که در تصاویر نیز مشخص بود، برخورد یک تیر از اژدر والفجر به این هدف سنگین وزن به سرعت این شناور بزرگ منهدم کرده و به قعر آب فرستاد. برخورد این اژدر به شناورهای رزمی نیروهای متخاصم به راحتی می تواند نابودی آنی هدف را رقم زده به احتمال فراوان تلفات انسانی دشمن نیز بسیار بالا خواهد بود.

برادر بزرگ «جماران» آماده سفرهای 14 هزار کیلومتری می‌شود

یکی از نیازهای نیروی دریایی به عنوان یک نیروی تجهیزات محور، در اختیار داشتن ناو آموزشی-رزمی است که برای تکمیل آموزش‎های افسران مختلف خدمت کننده در شناورهای دریایی مورد نیاز است. تاکنون برای مأموریت‎های آموزشی از برخی ناوهای پشتیبانی نیروی دریایی استفاده می‎شده که با توجه به عدم طراحی آنها برای نقش آموزش، نیاز به ناوی با توانمندی مذکور به وجود می ‎آید.

بالاخره در سال 94 امیر دریادار حبیب‌الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از طراحی پروژه مهمی به نام "لقمان" خبر داد که با هدف ساخت ناو منحصر به فرد آموزشی رزمی منطقه در حال انجام است و گفت: «خلیج فارس» یک ناو آموزشی است که برای ما از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است چراکه بخش اعظمی از آموزش‌ها علاوه بر جنبه تئوریک، جنبه عملی دارد و دانشجو حتما باید برای دریانوردی، چندین روز به آبهای آزاد برود و در صحنه عمل، آموزش ببیند."

طول کلی این ناو حدود یک و نیم برابر جماران یعنی حدود 150 متر و وزن آن در حدود 5 برابر جماران یعنی 6 هزار و 500 تن خواهد بود. همچنین این ناو توان پیمایش 8 هزار مایل دریایی را دارد.
 
بر اساس تصاویر منتشره، کشتی رزمی-آموزشی خلیج فارس قابلیت پذیرش بالگرد را بر روی عرشه مخصوص آن در پاشنه ناو داشته و دارای آشیانه مخصوص (هنگر) برای استقرار بالگرد است که امکان حمل ایمن و حفاظت از بالگرد را در هر گونه شرایط فراهم می‎کند. از سوی دیگر، با توجه به طراحی صورت گرفته، مشخص است که متخصصان دفاعی کشورمان، برنامه ویژه ای برای کاهش شناسایی این شناور بزرگ توسط رادارها و اصطلاحا پنهانکاری و رادارگریزی این ناو دارند.

امیرآباد؛ جدیدترین پایگاه دریایی ارتش در خزر

همچنین امیر رضایی‌حداد فرمانده ناوگان شمال نیروی دریایی در آستانه روز نیروی دریایی اعلام کرد که "ما در شمال فقط یک منطقه داریم که آن هم منطقه چهارم نیروی دریایی است و شامل پایگاه‌های مختلفی ازجمله در آستارا، انزلی، نوشهر و امیرآباد می‌شود و به تازگی یک پایگاه دریایی را در امیرآباد فعال و شناورهای‌مان را در آنجا مستقر کرده‌ایم که به انجام مأموریت‌های خود می‌پردازند."

دیپلماسی دریایی با قدرت های بزرگ جهان محقق شد

دو شناور رادارگریز روسیه مهمان نیروی دریایی ایران شدند

سومین سفر ناوگروه های نیروی دریایی روسیه به کشورمان، مردادماه سال 94 انجام شد و پیش از این نیز در سال های 1386 و 1393 ، ناوگروه‌های این کشور با هدف ارتقاء روابط دوستانه به ایران سفر کرده بودند. دو فروند ناو روسی که وارد بندر انزلی شدند از ناوچه های کلاس Buyan بودندکه از جمله شناورهای جدید ساخت روسیه محسوب می شوند. در حال حاضر 6 فروند از این ناوها در نیروی دریایی روسیه عملیاتی شده اند که 3 فروند اولی آنها از گونه 21630 و 3 فروند دیگر از گونه 21631 به حساب می آیند.

حضور چندین باره ناوهای روسی در بندر انزلی در سالهای اخیر نشان از دیپلماسی موفق دفاعی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در برقراری ارتباط با قدرت های بزرگ دریایی جهان است که فرصت بسیار خوبی را برای افسران جوان ایرانی به منظور آشنایی با تکنولوژی روز دنیا فراهم می کند. از سوی دیگر با توجه به منافع مشترک و تبادلات فراوان میان نیروهای دریایی کشورمان و روسیه در منطقه خزر، این تقویت ارتباطات می تواند جلوی نفوذ برخی کشورهای فرامنطقه ای را در این دریا که محیط صلح و آرامش است، بگیرد.

نماد خودکفایی نیروی دریایی هند هم به ایران آمد

شهریورماه سال 94، دو فروند ناو محافظ از کلاس Brahmaputra متعلق به نیروی دریایی هند به نام های Beas و Betwa وارد بندرعباس شده و در منطقه یکم دریایی نیروی دریایی ارتش جمهوری ایران پهلو گرفتند و برای چند روز میهمان کشور ما بودند. این دو شناور هندی که به مدت 4 روز در ایران خواهند بود، با یگانهای نیروی دریایی ایران به تمرین مشترک هم پرداختند.

یکی از این شناورها، ناوهای محافظ کلاس Brahmaputra بود که بین سالهای 2000 تا 2005 میلادی به نیروی دریایی هندوستان تحویل داده شده و در مجموع 3 فروند از این ناوهای محافظ ساخته شده است. ناو اول در این کلاس هم Brahmaputra نام دارد. شناورهای این کلاس توسط شرکت هندی GRSE ساخته شده و از اولین تجربه های موفق در زمینه ساخت شناور بومی در هندوستان به شمار می آید. شناورهای این کلاس، اولین ناوهای نیروی دریایی هند بودند که با سامانه بومی اطلاعات رزمی مجهز شد و با موفقیت توانست انواع سامانه ها و تسلیحات هندی و غیر هندی نصب شده بر روی این شناور را با هم مرتبط کند.

در بخش موشک های ضد هوایی این شناور 24 فروند موشک باراک را حمل می کرد. برد این موشک ها 12 کیلومتر و ارتفاع درگیری آن ها 5.5 کیلومتر است. سرعت این موشک ها 2.1 ماخ است. ناوهای محافظ کلاس Brahmaputra به یک قبضه توپ 76 میلی متری OTO Melara ساخت اینالیا و 4 قبضه توپ گاتلینگ 30 میلی متری AK-630 ساخت روسیه مجهز شده است. در بخش پرتاب اژدر نیز این ناوهای محافظ دارای 2 پرتابگر 3 لول اژدر 324 میلی متری بود.

رادارهای ایرانی با فناوری «Solid-State» به جنگ جنگال دشمن می‌روند

اما یکی از بخش های بسیار مهم ارتش که در سالهای اخیر شاهد دستاوردهای خوبی در آن بوده ایم، مربوط به حوزه راداری بوده است. در فضای نبردهای فعلی، رادارها در نقش چشم و گوش یک واحد نظامی عمل می کنند و به طور ساده، شناسایی اهداف سطحی و هوایی و در صورت لزوم قفل کردن بر روی آنها به منظور اجرای آتش از جمله وظایف سامانه های راداری است.

در جریان رونمایی از دستاوردهای نیروی دریایی ارتش در اوایل آذرماه سال 94، خبر از رونمایی از راداری باند اس با حالت Solid-State داده شد. این عبارت، در فارسی ترجمه "حالت جامد" تعریف شده است. تعریف ساده آن عبارت است از اینکه: "در الکترونیک، حالت جامد به مدار یا وسیله‌ای گفته می‌شود که کاملا از اجزای جامد ساخته‌شده و حرکت الکترون‌ها یا دیگر حاملان بار در بستر مواد جامد انجام می‌گیرد."

در این رادارها، از فناوری CFAR استفاده شده که این عبارت مخفف Constant false alarm rate است که این حالت در سامانه های راداری، مربوط به نوعی الگوریتم راداری برای کشف اهداف در شرایط وجود انواع اخلال های راداری است. بخش های مربوط به این سیستم که در رادار نصب می شوند با اندازه گیری پارامترهای بازتابش داده شده به رادار - خصوصا در شرایط جنگال سنگین - با محاسبه قدرت تشعشعات بازتاب پیدا کرده و دریافت شده، جزییات حضور هدف در منطقه را تا حد زیادی مشخص می کنند.

موشک‌های ارتش هم به شهر زیرزمینی رفتند

طی ماههای اخیر و پس از نمایش غرورآفرین 2 شهر موشکی سپاه پاسداران، موضوع استفاده موفق نیروهای مسلح کشورمان از زیر زمین، به یکی از مباحث مهم در میان متخصصان نظامی و اندیشکده های جهان تبدیل شده است چراکه با این اقدام، سپاه پاسداران رسما چهارمین قدرت موشکهای زیرزمینی جهان شده است.

اما با توجه به سیاست های دقیق و منظم نیروهای مسلح کشورمان برای ارتقاء توان دفاعی و رزمی خود، می شد این گمانه را مطرح کرد که قطعا این شهرها و مناطق زیرزمینی موشکی، نه به تعداد معدود و نه منحصر در یگانهای موشکی سپاه است که با سخنان جدید امیر پوردستان، این گمانه مسجل شد.

دی ماه سال 94 بود که این فرمانده اعلام کرد: نیروی زمینی ارتش با استفاده از ظرفیت‌های پیشرفته مهندسی خود، شهرهای موشکی را همچون همان شهرهایی که تصاویرشان در تلویزیون پخش شد، در جای جای کشور به‌ عنوان مواضع دفاعی خود ایجاد کرده است و تجهیزات دفاعی خود را در آن‌ها نگاه می ‌دارد.

دروازه آشیانه‌های اژدهای شرق روی فرماندهان ارتش ایران گشوده شد

آبان ماه امسال تحول مهمی در مراودات نظامی میان ارتش کشورمان با کشورهای دیگر رخ داد و امیر خلبان حسن شاه‌صفی، فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سفری به کشور چین، ضمن دیدار با فرماندهان نظامی این کشور از صنایع هواپیماسازی چین و همچنین یکی از یگان های نیروی هوایی ارتش این کشور بازدید کرد.

بر اساس اخبار رسمی منتشره در این زمینه، هیئت ایرانی در جریان این سفر به چند کارخانه چینی نیز سفر کردند که عبارت است از: شرکت کاتیک (CATIC) از شرکت های زیر مجموعه سازمان هوافضای چین و نریت (NRIET) شرکت فعال در حوزه الکترونیک هوایی، لشگر 19 هوابرد چین و دانشکده مهندسی نیروی هوایی این کشور. شرکت‌های XAC و FACRI دیگر بخش‌هایی هستند که بر اساس اخبار رسیده، توسط فرمانده نهاجا از آن بازدید به عمل آمده است.

شاید یکی از مهمترین شرکت های بازدید شده توسط فرمانده نهاجا را بتوان صنایع XAC برشمرد. در حال حاضر بمب افکن استراتژیک H-6 نیروی هوایی چین توسط این شرکت تولید می شود. این بمب افکن که کپی چینی ها از توپولوف 16 ساخت شوروی سابق محسوب می شود توسط این شرکت چینی شدیدا ارتقاء یافته و امروزه با انواع تسلیحات چینی مثل بمب های هدایت شونده و موشک های کروز مسلح می شود.