جالب است که بدانید همه آنها مسلح بودند و باوجودآنکه به آنها تذکر داده میشد، ولی آنها بدون توجه به این تذکرات، با کلت کمری در جلسات حاضر میشدند. اکثراً سیگار میکشیدند.
من به یاد دارم طارق عزیز که وزیر امور خارجه عراق بود، از اول تا آخر جلسه سیگار برگ بدبو میکشید و جلسه پر از دود میشد. از طرف دیگر، عراقیها برخلاف ما از اختیارات برخوردار نبودند و هر چیز که مطرح میشد، یادداشت میکردند و میگفتند ما فردا جواب خواهیم داد و این موجب شده بود تا دبیر کل سازمان ملل بگوید اینها من را کلافه کردهاند. آنها مجبور بودند تا هر موضوعی را با بغداد چک کنند.»[1]