گروه بین‌الملل مشرق - پلیس آمریکا سابقه پررنگی در کشتن مردم خود و بخصوص جوانان این کشور دارد. در این میان، گاها عملیات نجات یک نفر از موقعیت‌های بحرانی مثل خودکشی، منجر به مرگ او شده است چرا که پلیس آمریکا عموما در مقابل هر گونه تظاهر به رفتار سوء در این موقعیت‌ها، با اسلحه و گلوله جنگی واکنش نشان می‌دهد و هیچ اعتقادی به استفاده از شوکر یا بی‌حس‌کننده‌‌های ضعیف‌تر دیگر ندارد.

«ملیسا بوآرتس» ساکن شهر «آبورن» دختری 36 ساله‌ای بود که طبق ادعای والدینش افسردگی شدید داشت و پیوسته تهدید می‌کرد که رگ دستش را می‌زند. چند روز پیش، وقتی ملیسا سوار خودروی خود می‌شود و ظاهرا به قصد خودکشی راهی حومه شهر می‌شود، مادرش «تری» با 911 تماس می‌گیرد و از پلیس می‌خواهد که برای جلوگیری از خودکشی او اقدام کند. پلیس نهایتا ملیسا را پیدا می‌‌کند و وقتی ملیسا -طبق ادعای پلیس- اسلحه به سمت افسران اعزام شده به محل می‌گیرد، او را به ضرب چند گلوله می‌کشند.


وقتی ملیسا بوآرتس به قصد خودکشی از منزل بیرون می‌زند، پلیس با همکاری خواهر دوقلوی وی از طریق جی پی اس رد خودروی او را می‌گیرد. در نهایت، پلیس در مسیر راه موفق به متوقف ساختن وی می‌شود و ملیسا سریعا از خودرو پیاده شده و -به ادعای پلیس- اسلحه خود را به سمت یکی از افسران پلیس می‌‌گیرد. افسر مورد نظر هم درنگ نمی‌کند و به طرف وی شلیک می‌کند. خانواده ملیسا، از پلیس آبورن شکایت کرده‌ است و پلیس هم مدعی شده که آن دختر اسلحه گرم داشته و افسرش حق دفاع از خود را داشته است. تا آنجا که تجربه در مورد پلیس آمریکا نشان داده، شکایت این خانواده راه به جایی نخواهد برد.


«جولین مک فیلیپس» وکیل خانواده بوآرتس در گفتگو با واشنگتن پست اظهار داشته که پدر و مادر ملیسا معتقدند که دخترشان اصلا تفنگ به همراه نداشته و در بدترین حالت ممکن می‌توانسته در چنین موقعیتی چاقو به همراه داشته باشد. این وکیل مدعی شد که این اقدام پلیس خانواده بوآرتس را به شدت شوکه کرده است. طبق پایگاه اطلاعات واشنگتن پست، ملیسا بوآرتس، 262 مین فردی است که از آغاز سال 2016 توسط پلیس آمریکا کشته شده است. 41 نفر از این تعداد فقط چاقو یا نوع دیگری از کارد به همراه داشتند و یک چهارم آنها هم یا دچار عارضه روانی بودند و یا عقب ماندگی ذهنی داشتند. طبق آمار «مرکز حمایت از درمان آمریکا»، ضریب احتمال کشته‌شدن افراد دچار عارضه روانی توسط پلیس، 16 برابر افراد عادی است.

مک فیلیپس به خانواده بوآرتس اطمینان داده که با تمام وجود پرونده را پیگیری خواهد کرد و جویای فیلم گرفته شده توسط دوربین مداربسته حاضر در محل خواهد شد. وی در گفتگو با واشنگتن پست اظهار داشت: «خیلی سخت است که به عدالت واقعی دست یابیم. چرا که دیگر نمی‌توانیم شخص کشته‌شده را به زندگی برگردانیم».

مادر ملیسا در گفتگو با نشریه «مونتگومری»، رفتار پلیس را یک رفتار بی‌رحمانه در قبال یک دختر افسرده دچار اختلالات ذهنی خوانده که هر دم احتمال خودکشی داشته و نیازمند کمک بوده است. وی اظهار داشت: «من از پلیس به عنوان یاری‌دهنده مشکلم کمک خواستم اما به جای اینکه دختر بیمار مرا کمک کنند، او را کشتند». مایکل بوآرتس -پدر ملیسا- که برای 25 سال در اداره مبارزه با فسادهای اجتماعی آلاباما مشغول کار بوده است، معتقد است که در قضیه ملیسا، عدالت در مورد او و خانواده‌اش اجرا نشده است.



طبق گزارش واشنگتن پست، از آغاز سال 2015 تاکنون، پلیس آمریکا یکهزار و 100 نفر و براساس آمار هافینگتون پست یکهزار و 273 نفر را به ضرب گلوله کشته که یک چهارم آنها عقب‌مانده یا دچار افسردگی شدید بوده‌اند. در نیمی از این موارد، به افسر پلیس آموزش داده نشده بوده که چگونه با یک چنین فردی برخورد کند و در بسیاری از موارد هم رفتار غلط افسر پلیس موجب بوجود آمدن بحران و در نتیجه مرگ فرد شده است.

یکی از افسرهای پلیس آبورن که خواسته نامش افشا نشود، در گفتگو با واشنگتن پست اظهار داشت: «پلیس آبورن 40 سال است که با انواع چنین وضعیت‌هایی روبروست و به قدر کافی در این مورد شناخت دارد. دیگر وقتی یک نفر می‌خواهد خودش را بکشد، ما تلاشمان را می‌کنیم و اگر نشد چه باید بکنیم؟ ».



وکیل خانواده بوآرتس نیز گفت: «ملیسا، فقط 162 سانت قد و 58 کیلوگرم وزن داشته و یک چاقوی جیبی کوچک همراهش بود که آن هم می‌خواسته با آن رگش را بزند و قصد آزار به هیچکس را نداشته است. ماموران پلیس می‌دانستند که این دختر افسرده در وضعیت وخیم میل به خودکشی قرار داد اما خودشان زحمت کشیدند و این کار به لطف شلیک گلوله برای او انجام دادند».
 
گفته می‌شود که حواشی و فشار مربوط به این قضیه در منطقه آنقدر بالا رفته است که کلانتر و فرماندار منطقه «ماکون کانتی» هم وارد قضیه شده‌اند. «بلیک فلیتوود» خبرنگار و ستون‌نویس آمریکایی، با مقایسه تعداد افرادی که توسط پلیس در دیگر کشورها به قتل می‌رسند، می‌نویسد: «دیگر کشورهای توسعه یافته نیز با چالش‌های فراوانی مانند بیکاری، نزاع‌های داخلی و تهدیدات تروریستی مواجه هستند اما تعداد کشته شدگان توسط پلیس آنها به نصف قربانیان توسط پلیس در آمریکا نمی‌رسد. فقط در سال 2013، طبق گزارشها 1200 نفر توسط پلیس آمریکا به قتل رسیدند. این تفاوت آمار، وحشتناک است.  بنابراین، می‌توان با قاطعیت گفت که ما دچار شیوع رفتار کشتار توسط پلیس در این کشور هستیم. فرهنگ کثیف و خشونت‌باری که در آموزشگاه‌های پلیس آمریکا وجود دارد، موجب شده تا پلیس که باید نگهبان و حامی مردم باشد همانند یک سرباز نظامی که نیروی خارجی اشغال کننده است، از آموزشگاه ها فارغ التحصیل شود».


طبق گزارش‌های هافینگتون پست، پلیس آمریکا، در سال گذشته 1011 نفر را کشت که بخش قابل توجهی از آنها را نوجوانان و جوانان شامل می‌شدند. نگاهی به آمار کشته‌شدگان که به تفکیک ماه‌های سال 2015 از قرار ژانویه (95 نفر)، فوریه (87 نفر)، مارس (115 نفر)، آوریل (104) نفر، می (86 نفر)، ژوئن (82 نفر)، جولای (126 نفر)، آگوست (106 نفر)، سپتامبر (100 نفر)، آگوست (96 نفر) و هفته اول نوامبر (17 نفر) است، نشانگر این است که جولای دارای بیشترین آمار قتل و به استثناء نوامبر (که هنوز چندی از آن نگذشته)، ژوئن با 82 فقره قتل دارای کمترین آمار است. طبق آماری که روزنامه «هافینگتون پست» در ماه مارس ارائه داد، فقط در 72 روز اول سال 2015، تعداد 217 نفر قربانی سلاح گرم و سرد پلیس شدند. با این رقم به جرات می‌توان گفت آمریکایی‌ها بیشتر از تهدیدات خارجی و تروریسم، از پلیس خود وحشت و بدست این نیرو کشته می‌شوند. از طرفی باید توجه کرد که در اثر فشارهای گروه‌‌های حقوق بشری و اعتراض رسانه‌ها، پلیس خشن آمریکا مجبور به رعایت بیشتر شده و از ژانویه تا نیمه آوریل 2016، 262 نفر کشته شده‌اند که در مقایسه با (در حدود) 347 نفر سال گذشته آمار بهتری است اما به هر حال جان 262 انسان که حق آنها مرگ نبوده و در بدترین حال می‌بایست مراحل قانونی بازداشت و محاکمه آنها برگزار می‌شد، به خاطر رفتار بیمارگونه و خشن پلیس آمریکا گرفته شد.



منابع: