به گزارش مشرق، سایت کلیسای ارتدوکس روسیه اعلام کرد: طی سال‌های 1936 تا 1955 حکومت شوروی سقط جنین را در کشور ممنوع اعلام کرده بود اما بنا به تصویب کمیساریای سلامت و دادگستری خلق، طی مصوبه «حفظ سلامت زنان» مورخ 18 نوامبر 1920 اجازه سقط جنین صادر شد. روسیه اولین کشوری است که بنا به خواست زنان اجازه قطع دوره بارداری (سقط) را صادر کرد و امروز پیامدهای ناگوار آن را در آمار و ارقام جمعیتی مشاهده می‌کند.
 
متروپولیت والاکالومسکی ایلاریون رئیس بخش روابط خارجی کلیسای ارتدوکس روسیه معتقد است که ما انسان‌ها در دنیای امروز از رفتارهای نادرست و خشونت و کشتار انبوه انسان‌ها در انفجارها و درگیری‌ها به وحشت افتاده‌ایم. رسانه‌های گروهی دائم اخبار ناخوشایند را با جزییات منتشر می‌کنند؛ اما کمتر کسی به این مساله فکر می‌کند که در همین کشور خودمان (روسیه) از سال 1920 چه کشتار انبوهی رخ داده است. این اتفاق در فاصله نزدیک از ما، در خانواده ما، در خانواده همسایه و دوست و آشنا صورت می‌گیرد.
 
کلیسا و علم بشری معتقدند که زندگی انسان از لحظه بسته شدن نطفه آغاز می‌شود؛ از این رو از بین بردن موجود بی‌دفاع و بی‌صدایی که هنوز هیچ چیزی را تجربه نکرده، یک فاجعه است. طبق آمار رسمی در سال 2013، نزدیک به یک میلیون و 12 هزار و 400 جنین پیش از به دنیا آمدن از بین رفته‌اند. این آمار رسمی وزارت بهداشت روسیه است و قطعا آمار موارد سقط در کلینیک‌های خصوصی محاسبه نشده است. تصویب قانون و لایحه برای قطع این عمل کافی نیست، باید نگاه مردم را به زندگی، به خانواده و به خود تغییر داد. باید کاری کرد که مردم خود از این عمل دست بردارند. گاهی نبودن رفاه و گاهی اوقات نگرانی از نگاه‌ها و برخوردهای مردم (در مواردی که ازدواج صورت نگرفته) یک زن را وادار به چنین عملی می‌کند. گاهی اوقات نزدیکان و یا پدر کودک، زن را وادار به چنین عملی می‌کند. متأسفانه در بسیاری موارد، پزشکان بیمار را به این امر سوق می‌دهند؛ اگرچه کار پزشک نجات جان انسان‌هاست. زنان بسیاری به کلیسا مراجعه می‌کنند و از سنگینی بار گناه سقط جنین به اعتراف می‌نشینند.
 
رسانه‌ها در این رابطه چکار می‌کنند؟ رسانه و سینما در چند دهه گذشته سهمی ویژه در تخریب ارزش‌های خانوادگی داشته‌اند و مستقیم و غیرمستقیم موفقیت مادری را تحت فشار موفقیت شغلی قرار داده‌اند. نسل جدید از این تبلیغات تغذیه شده است. اکثر فیلم‌های سینما و تلویزیون مناسب جمع خانوادگی نیستند. اینترنت مملو از اطلاعات و اخبار زندگی «ستارگانی» است که نگاه درستی به زندگی ندارند. عکس‌های رنگارنگ قهرمانان زن و مرد در مجلات مختلف چشم را خیره می‌کنند. موضوع تولد کودک در هیچ کدام از این مجلات نیست. بسیاری از مردان ذهن زنان را تسخیر کرده و از آنها سوء‌استفاده جنسی می‌کنند و به آنان تلقین می‌کنند که در صورت مادر شدن زیبایی‌شان از دست می‌رود. جذابیت و مورد توجه بودن از سوی مردان برای زنان تبدیل به ارزش شده است.
 
تلویزیون توجهی به تربیت جامعه ندارد و تنها دغدغه آن کسب سود است. در این شرایط حکومت نظریه سیاست جمعیتی را تدوین می‌کند. جناب کریل در دسامبر 2015 گفت که "فعالان اجتماعی و سیاسی در قبال مساله سقط جنین در کشور مسئول هستد و آنان که از چنین عملی حمایت می‌کنند در حقیقت طرفدار نابودی ارزش‌های سنتی خانواده، مسئول انحرافات اخلاقی و بی اخلاقی در جامعه هستند."
 
به گفته کریل، در دنیا برنامه‌های مختلفی آماده می‌شوند که هدف آنها کم کردن جمعیت کره زمین است. این گروه‌ها و سازمان‌ها به تبلیغ فلسفه زندگی آسوده و خوش بدون فرزند، ارتباطات جنسی غیرمرسوم، روابط آزاد و غیره مشغولند و از قطع دوران بارداری حمایت مالی می‌کنند.
 
در همین رابطه ایلاریون پیشنهاد کرد که کلیسا با استفاده از تجربه غنی بخش شورای کلیسایی در خدمات خیریه به جامعه، برنامه پیشگیری از سقط جنین همکاری کند. کلیسا مرکزی تحت عنوان «خانه مادران» در مسکو دارد که از زنان باردار بی‌سرپرست نگهداری می‌کند. این مراکز در مناطق مختلف کشور فعالیت دارند و خدمات مشاوره روانی، حقوقی و غیره ارائه می‌کنند. اگر جامعه اقتصادی هم از این طرح حمایت بعمل آورد، جان کودکان زیادی حفظ خواهد شد.
 
امروز بسیاری از مراکز وابسته به کلیسا این وظیفه را در اولویت‌های خود قرار داده‌اند؛ با این حال باید قوانین را جدی‌تر کرده و به پزشکان توصیه موکد شود که از این اقدام خودداری کنند و اجازه بدهند کلیسا با مردم صحبت کند و با جلسات مشاوره زنان را از این کار منصرف کند.
 
دولت باید قانونی تحت عنوان «مبارزه با سقط» تنظیم کند و هزینه‌های آن را تامین کند. باید روی اذهان عمومی کار کرد و سال‌های 1990 که با افت شدید زاد و ولد روبرو بودیم را به خاطر آورد.