آمار واردات اقلام سرمایهای و مواد اولیه و کالاهای نیمه ساخته با رشدی منفی طی سال 94 روبهرو بوده که دلیل قاطعی بر این مدعا و نشانهای از فراگیر بودن رکود اقتصادی در ایران است که باید برای خروج از آن سیاستگذاری شود، اما سوال اصلی اینجاست که اگر واقعا تصمیم به خروج از رکود اقتصادی داریم، به چه صورت باید سیاستگذاری کنیم؟
برای خروج از رکود باید ابتدا به اصلاح ساختار اقتصادی کشورمان توجه ویژه داشته باشیم و بدون اجرای سیاستهای زودگذر و یا مسکنهایی که فقط برای چند ماه میتوانند درد را کاهش دهند، به دنبال راهکاری دائمی، اصولی و عملی باشیم. به عنوان مثال هرگز نباید سیاستهایی مثل وام بانک مرکزی برای خرید خودرو که دقیقا مسکنی کوتاهمدت برای اقتصاد کشورمان بود، دوباره تکرار شود. از اینرو لازم است براساس مراحل زیر اقدام شود:
1ـ آزادسازی اقتصادی: در این شرایط بخش خصوصی بدون تردید با استفاده از تجارب قابل اعتمادی که در اختیار دارد، میتواند در اقتصادی آزاد برای آینده خود برنامهریزی کرده و به دنبال دستیابی به راهکارهای خروج از رکود باشد.
2ـ تکنرخی کردن ارز: ارز تکنرخی تجربهای است که در گذشته داشتهایم و آثار مثبت آن در رونق اقتصادی را نیز تجربه کردهایم، بنابراین لازم است بانک مرکزی مستقل و قاطع در مقابل برخی فشارهای خارجی ایستادگی کرده و قیمت ارز را تکنرخی نماید تا تولیدکنندگان بتوانند برای آینده اقتصاد خود برنامهریزی نمایند.
3ـ تسهیل شرایط کسب و کار: قوانین دستوپاگیر و همچنین اجرای سلیقهای قوانین موجود عواملی هستند که فعالان بخش خصوصی و صاحبان صنایع را به سمتی غیر از تولید هدایت کردهاند، به همین دلیل اگر بهدنبال خروج واقعی از رکود هستیم، باید تولید را در مسیر اصلی خود هدایت کنیم و موانع را از مقابل پای تولیدکنندگان برداریم.
4ـ کاهش قاچاق: همه میدانیم قاچاق ضایعهای غیرقابل انکار در تولید کشورمان است که متأسفانه به دلایل کاملا مشخص یعنی موانع غیراصولی برای واردات قانونی و وجود رانتهای گسترده فعلا بخش قابل توجهی از اقتصاد مولد کشورمان را زمینگیر کرده و درواقع به رونق اقتصادی خارج از مرزهای کشور دامن زده است.